Είδος: Desert/Psych/Prog Rock
Δισκογραφική: Heavy Psych Sounds
Ημ. Κυκλοφορίας: 14 Ιανουαρίου 2022
Αυτή τη φορά θα πρωτοτυπήσουμε και θα ξεκινήσουμε το review λίγο διαφορετικά και από την ανάποδη από ότι συνηθίζουμε. Για αυτόν τον λόγο στον πρόλογο θα κάνουμε copy/paste τον επίλογο από τον προ διετίας δίσκο των Big Scenic Nowhere, όπου ο γράφων είχε τη χαρά να κριτικάρει το ντεμπούτο τους με τίτλο “Vision Beyong Horizon”.
Δήλωνε τότε λοιπόν “Ας ελπίσουμε να συνεχίσουν τις καλλιτεχνικές τους αναζητήσεις με περισσότερα μουσικά ταξίδια…“beyond the horizon”.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, οι προσευχές του εισακούστηκαν και το Desert/Psych Californian supergroup επιστρέφει για τη δεύτερη πράξη του έργου, ή τρίτη αν αναλογιστεί κανείς και το “Lavender Blues” EP. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς κανείς από τους εμπλεκόμενους μουσικούς δεν υιοθετεί την έννοια του supergroup, δεδομένου ότι όλοι τους είναι τόσο down to earth όπως και οι μελωδίες τους, όπου υποθετικά αν υπήρχε ένα cool-όμετρο το οποίο θα μετρούσε το coolness και την ανεμελιά, οι τύποι θα το είχαν τερματίσει…! Και αν είχαν προσθέσει στην παρέα τους και τον “θείο Brant” (Bjork), τότε θα μιλούσαμε για ένα “ζεν μουσικό φαινόμενο”.
Στην νέα εκδοχή του συγκροτήματος το κουαρτέτο των κυρίων Gary Arce (Yawning Man, Yawning Sons), Bob Balch (Fu Manchu), Tony Reed (Mos Generator) και Bill Stinson (Yawning Man) παρουσιάζεται πιο κοντά στη συμβατική έννοια κανονικής μπάντας. Στον νέο δίσκο “The Long Morrow” η μπάντα απομακρύνεται από τα όρια της κολεκτίβας, αφού δεν υπάρχει η πλειάδα των εκλεκτών καλεσμένων όπως τον ντεμπούτο άλμπουμ, εξαιρουμένων των Per Wiberg (Opeth, Spiritual Beggars, Siena Root) και Reeves Gabrels (The Cure) αφήνοντας ανεξίτηλη την καλλιτεχνική τους σφραγίδα στο ομότιτλο με τον δίσκο κομμάτι, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα το μουσικό όραμα που έχουν κατά νου τα βασικά μέλη, προς μία συγκεκριμένη μουσική κατεύθυνση και όχι αυτή ενός ηχητικού medley.
Στα εναρκτήρια “Defector (of future days)” και “Murder Clip” η μπάντα τιμάει τις δικές της desert μουσικές παραδόσεις μέσα από ένα ποτ πουρι stone(d)r ήχων με τιμώμενο πρόσωπο τον Josh Homme και τις καλλιτεχνικές του εκφάνσεις -όπως αυτές έχουν γαλουχηθεί ανά τα χρόνια μέσα από τους QOTSA, Master of Reality, Post Pop Depression και Desert Session μεταξύ πολλών άλλων- ενώ στο “Ledu”, η Φλοριδιανή αύρα των Torche καταφθάνει και περιλούζει με τη thunder pop μελωδία το κομμάτι, όπως μας προσφέρθηκε στο άλμπουμ “Meanderthal”. Όμως καλό είναι να μην αναλωνόμαστε με τα επιμέρους δέντρα, αλλά να ασπαστούμε και να αντιληφθούμε το μουσικό δάσος που ξεπροβάλει μέσα από τη γενικότερη αντίληψη της μπάντας και που πρεσβεύεται άψογα και μέσα από συνθέσεις όπως τα “Lavender Blue” και το ανυπέρβλητο έπος της ομότιτλης με το δίσκο σύνθεσης “The Long Morrow”.
Το συγκρότημα προσθέτει μία προοδευτική πινελιά ενόσω απομακρύνεται αμυδρά, μα πάντα αισθητά, από τον κλασσικό Psych/Fuzz ήχο των προηγούμενων κυκλοφοριών, κάνοντας βουτιά στον σύγχρονο ήχο της νεοψυχεδέλειας μέσα από περίτεχνες ενορχηστρώσεις του μαέστρου Gary Arce. Εξ ού και οι κοινές και άρρηκτες συνδέσεις των Big Scenic Nowhere με τους Yawning Man και Yawning Sons αντίστοιχα. Η κιθάρα του γεννάει αιθέριες και επίγειες progressive μελωδίες γεμάτες ατμόσφαιρα και συναίσθημα, οι οποίες πρόκειται να σε ταξιδέψουν και να σε γεμίσουν ρίγη διαφόρων συναισθημάτων. Σίγουρα οι προαναφερθείσες έννοιες θα σε μπερδέψουν καθότι αντιφατικές μεταξύ τους, όμως εκεί που τα λόγια αποτυγχάνουν μιλάει η μουσική και η ακρόαση του δίσκου θα ξεκαθαρίσει το θολό σου τοπίο.
Η χημεία μεταξύ των μελών είναι εξωπραγματική, για όχι κανονικό group με την ευρεία έννοια, με μία φυσική συνοχή όπου περνάει σε κάθε μία από τις πέντε συνθέσεις που απαρτίζουν τον δίσκο και δημιουργούν μία ρευστότητα που απολαμβάνεται μέσα από αλλεπάλληλες ακροάσεις. Αν περιμένεις να ανέβουν τα bpm και να κάνεις cardio πρόγραμμα, απλά ατύχησες. Οι μεθυστικές ερμηνείες και υποτονικές μελωδίες θα σε παρασύρουν στην δίνη της αέναης αναζήτησης νέων ηχοτοπίων και στην δημιουργία τραγουδιών που θα εκτιμηθούν από το σύνολο των φίλων του αιώνιου rock ήχου.
Η μπάντα μας χαρίζει το νέο πρόσωπο του progressive rock σπάζοντας καλούπια, αδιαφορώντας για στεγανά, ενόσω απαρνείται στερεότυπα του ποιος την έχει (όχι απαραίτητα φυσικά) μεγαλύτερη… τη σύνθεση σε διάρκεια και χωρίς να ανάγει το ιδίωμα σε ολυμπιακό άθλημα επιδείξεων μετά φανφαρών και φιοριτούρων.
Το “The Long Morrow” είναι ένα άκουσμα όπου θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των μυστών του ιδιώματος, αλλά και που ταυτόχρονα θα ανοίξει διάπλατα τις πύλες της προοδευτικής rock αντίληψης των απανταχού “μουσικόφυλλων” και θα αποτελέσει ιδανική συντροφιά για το κλείσιμο, αλλά και την υποδοχή του επόμενου αύριο… και μεθαύριο… αλλά και παραμεθαύριο μη σου πω.
Facebook: https://www.facebook.com/bigscenicnowhere
Bandcamp: https://bigscenicnowhere.bandcamp.com/
752 
