Όποιος ρίχνει έστω μια κλεφτή ματιά στις σελίδες του Rockway, θα κατάλαβε ότι το live των Automaton, Acid Mammoth, Tuber και Hypnotic Nausea στο Arch Club το περιμέναμε καιρό.
Πως να μην το περιμένουμε, όταν στο lineup είχαμε τέσσερις από τις πιο σεβαστές μπάντες του ψυχεδελικού doom ήχου στην Ελλάδα. Η κάθε μπάντα έχει τον δικό της ξεχωριστό ήχο, κοινό που την ακολουθεί και αισίως μια σεβαστή πορεία στην ελληνική σκηνή και όχι μόνο. Οπότε, περνώντας ανάμεσα από τις τεράστιες ουρές που άρχισαν να σχηματίζονται έξω από τα club στο Γκάζι, κατηφορίσαμε στο Arch για να πάρουμε θέση μπροστά από την σκηνή.
Περίπου στις 20:30 άνοιξαν οι πόρτες του Arch και μπαίνοντας στον χώρο θυμήθηκα ότι πριν κάτι αιώνες είχα πάει στο μαγαζί που τότε λεγόταν Αρχιτεκτονική. Το Arch πλέον, δεν άλλαξε τον χώρο, απλά έβγαλε τα τραπέζια και το πάνω κομμάτι το είχε δώσει στα συγκροτήματα. Οπότε, όλοι οι boomers που θα επισκεφτείτε το μαγαζί σε κάποιο μελλοντικό live, θα σας φανεί γνώριμο, οικείο, αλλά και θα σας θυμίσει ότι έχετε μεγαλώσει.
Περίπου 20 λεπτά μετά τον άνοιγμα της πόρτας ανέβηκαν στην σκηνή οι Automaton. Κατά την γνώμη μου πολύ νωρίς μετά το άνοιγμα και πολύ αργά όταν το live έχει 4 μπάντες. Θεωρώ ότι το live έπρεπε να ξεκινήσει πολύ νωρίτερα για να δώσει περισσότερο χρόνο στις μπάντες να παίξουν και να μην φτάσει σχεδόν 1:30 για να τελειώσει το live.
Οι Automaton δεν χρειάζονται συστάσεις. Για σχεδόν μια δεκαετία εξερευνούν και πειραματίζονται στο doom και το εκτροχιάζουν κάθε φορά προς την κατεύθυνση που εκείνοι επιθυμούν. Όπως μας είχαν πει και στην κουβέντα μας (μπορείτε να την διαβάσετε ΕΔΩ), θα παίξουν με τον ίδιο τρόπο είτε από κάτω βρίσκονται 5 άτομα είτε είναι γεμάτο το μαγαζί. Ακριβώς αυτό είδαμε και στο Arch το Σάββατο 14 Οκτωβρίου. Όταν ξεκίνησαν οι Automaton, το Arch δεν είχε ακόμα πολύ κόσμο, αλλά πράγματι αυτό δεν τους εμπόδισε να μας προσφέρουν απλόχερα το απόκοσμο doom mantra τους και την black metal ατμόσφαιρα που φαίνεται να πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Οι Automaton πειραματίζονται στα live τους, χρησιμοποιώντας διαφορετικό εξοπλισμό ή προσπαθώντας να προσεγγίσουν διαφορετικά τις μελωδίες τους.
Για παράδειγμα, πολλές φορές έχουμε δει τον μπασίστα της μπάντας να έχει μπροστά του samplers ή synths, αλλά το Σάββατο δεν είχε μαζί του αυτόν τον εξοπλισμό, οπότε το «βάρος» της ατμόσφαιρας είχε πέσει στα αναλογικά όργανα και τις φωνές. Για μια ακόμα μια φορά οι Automaton δεν μας άφησαν παραπονεμένους και ο επόμενος σταθμός είναι η κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου.
Διάλλειμα για αέρα, μπύρα και αγκαλιές με κόσμο που είχαμε να βρεθούμε καιρό και στην συνέχεια πάλι μέσα για να δούμε τους Hypnotic Nausea. Άλλη μια μπάντα μπαρουτοκαπνισμένη που είχα να δω αρκετό καιρό.
Με πολύ ιδιαίτερη art και experimental heavy rock αισθητική, η τριάδα ανέβηκε με πάρα πολύ όρεξη πάνω στην σκηνή, με τον «μπασίστα» να αλλάζει όργανα ή να παίζει με τα foot synths με χαρακτηριστική άνεση, ενώ ο κιθαρίστας και ο drummer έχυναν τόνους ιδρώτα. Μας έδωσαν και μια ιδέα για τον ήχο του album που ετοιμάζουν, ο οποίος δεν κινείται μακριά από αυτόν που μας έχει συνηθίσει το σχήμα. Οι Hypnotic Nausea ήταν προβαρισμένοι, καλοκουρδισμένοι και στιβαροί πάνω στην σκηνή αλλά μου έλειψε ο αέρας του live. Η αίσθηση ότι ξεφεύγουν, δοκιμάζουν κάτι διαφορετικό ή ακόμα και τα λάθη που μπορούν να γίνονται σε ένα live. Η μπάντα κατάφερε να δώσει ένα πολύ καλό live, αλλά το αψεγάδιαστο ύφος κάποιες φορές με έχασε.
Τρίτοι στη σειρά ήταν οι Acid Mammoth. To Arch ήταν πλέον σχεδόν γεμάτο και αυτό που συζητούσαμε μεταξύ μας ήταν ότι επιτέλους, μάζεψε αρκετό κόσμο ένα live αυτού του ήχου, όταν μάλιστα την ίδια μέρα υπήρχαν εξίσου πολύ καλά live με σχήματα που έχουν παρεμφερή ήχο.
Μόνο και μόνο από τα μπλουζάκια που βλέπαμε στον χώρο, είχαμε καταλάβει ότι η πλειοψηφία του κόσμου είναι κοινό που ακολουθά στενά τα μαμούθ. Με τις πρώτες νότες, οι μπροστινές γραμμές γέμισαν και με τις ευλογίες του Κρομ επιδοθήκαμε σε ένα συνεχές headbanging. Οι Acid Mammoth παθιάζονται ακραία με αυτό που κάνουν (διαβάστε τις μας είπαν ΕΔΩ) και δίνουν την εντύπωση ότι γράφουν την μουσική που τους αρέσει να ακούν και βγάζουν μόνο ότι κάνει τους ίδιους να χτυπιούνται και αυτό περνάει και στο κοινό.
Με την ρυθμική τριάδα (κιθάρα, μπάσο, τύμπανα) να μην αφήνει νότα να πέσει κάτω και τον Χρ. Μπάμπαλη Sr. να επικεντρώνεται αγέρωχα στα solo και τα riff, οι Acid Mammoth είναι ένα ταξίδι στον χρόνο, πίσω στις μεγαλειώδεις στιγμές του ήχου, αλλά και με τον δικό τους χαρακτηριστικό ύφος σε ένα είδος που πλέον είναι αρκετά απαιτητικό.
Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου έμαθα ότι οι Unida κερνούσαν Jack Daniels το κοινό. Οπότε το Σάββατο οι Acid Mammoth, αποφάσισαν να κάνουν το δικό τους κέρασμα πετώντας ένα μπαλόνι στο κοινό το οποίο μέσα είχε 2 δώρα έκπληξη. Αφού έσκασαν το μπαλόνι, κάποιος είχε την ιδέα να σκάσει κι ένα κομφετί με ασημένιες κορδέλες. Τα «σκασίματα» λοιπόν συνέχισαν την γιορτή και τα δείγματα από τον δίσκο που ετοιμάζουν τα μαμούθ φαίνεται ότι συνεχίζουν την ανοδική πορεία του σχήματος.
Μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα, ήρθε η σειρά των Tuber οι οποίοι ξεκίνησαν το set τους μετά τα μεσάνυχτα. Έχοντας στα χέρια τους πολύ δυνατές κυκλοφορίες, το σχήμα από τις Σέρρες ανέβηκε με αυτοπεποίθηση και επαγγελματισμό στην σκηνή και το κοινό έδειχνε να απολαμβάνει τις ταξιδιάρικες μελωδίες του σχήματος. Και οι Tuber μας έδωσαν δείγμα της δουλειάς που ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν, γεγονός που μας έκανε ξεκάθαρο ότι και την επόμενη χρονιά θα έχουμε πυκνές και ποιοτικές ελληνικές κυκλοφορίες. Το συναίσθημα που περιέγραψα πριν για τους Hypnotic Nausea, το ένιωσα και στους Tuber. Το σχήμα ανέβηκε με θηριώδη εξοπλισμό, απέδειξαν ότι είναι πολύ προβαρισμένοι αλλά δεν μας έδειξαν στιγμή ότι είναι διατεθειμένοι να εκτεθούν και προσωπικά πιστεύω ότι η έκθεση φέρνει και την σχέση με το κοινό.
Όπως σε κάθε review δίσκου έτσι και σε κάθε ανταπόκριση live που κάνουμε, θέλω να υπενθυμίσω ότι δεν θεωρούμε ότι κατέχουμε κάποια αλήθεια. Αυτό που παραθέτουμε είναι τα συναισθήματα που μας βγαίνουν σαν θεατές. Οπότε, αυτό που είδα στο live του Σαββάτου είναι ότι βρεθήκαμε μπροστά σε δύο σχολές. Η μία σχολή είναι αυτή των Automaton και των Acid Mammoth όπου είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν και να εκτεθούν, δεν τους νοιάζει να βγάλουν κάτι τέλειο αλλά να στήσουν μια γιορτή πάνω στην σκηνή και η άλλη σχολή είναι των Hypnotic Nausea και Tuber όπου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να είναι λιγότερο από τέλεια η εμφάνισή τους.
Το γεγονός ότι πλέον περιγράφουμε live της ελληνικής σκηνής με αυτούς τους όρους, προσωπικά μου δείχνει ότι ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά και δεν ξέρω αν πρέπει να μιλάμε πια για ελληνικό underground ήχο. Live σαν και αυτό του Σαββάτου, δείχνουν το στίγμα και τον παλμό του ελληνικού doom σαν ένα υπολογίσιμο κομμάτι του διεθνή ήχου.
Φωτογραφίες: Έφη Γαλιατσάτου
1192 
