Articles by Ελένη Λιβεράκου

Piano νότες magic-ες, να σκορπίζονται διάχυτες στο δωμάτιο μαζί με μια περίεργη σκοτεινιά, εκείνη που σε κάνει κάποιες φορές να ανατριχιάζεις κιόλας από φόβο, για να μην πω, τρόμο. […]

Η αλήθεια είναι πως πάντα το μυαλό, μου έκανε παιχνίδια στο να αναρωτιέμαι, τελικά τι μπορεί να φταίει σε μια μπάντα όταν, ενώ η ύπαρξη της υφίσταται από το 1999, το ντεμπούτο άλμπουμ βλέπει τον μουσικό ουρανό σχεδόν 10 χρόνια μετά. […]

Είναι απίστευτα διασκεδαστικό να μελετάς την ιδιοσυγκρασία ενός λαού και όταν αυτό έχει να κάνει ακόμα περισσότερο με τον τρόπο που φέρονται και αποδίδουν στην μουσική αυτό γίνεται ακόμα πιο συναρπαστικό. […]

Δώσε μου λίγες νότες ακόμα να νιώσω, δώσε μου λίγο από την φωνή σου, πιο πολύ να ονειρευτώ. Κάνε αυτά τα λίγα τραγούδια διπλάσια και μην μου πεις πως πρέπει να είμαι ολιγαρκής. […]

Μετά από 3 ακροάσεις, που με δυσκολία τις κατάφερα, ένα τεράστιο ποτήρι χυμό μπανάνα φουλ στο παγάκι, και με την ελπίδα να πέσει λίγο η θερμοκρασία, έβαλα μπρός να κάνω αυτήν την παρουσίαση, με την υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα είμαι αμείλικτη από δω και μπρος σε κάθε είδους κλώνο μουσικής ξεπατικοτούρας. […]

20 χρόνια και κάτι μουσικές εμπνευσμένες από την δραματική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και την επακόλουθη κατάσταση του, αυτή η ιδιαίτερη μπάντα από το Los Angeles για άλλη μια φορά ήρθε να λιώσει ότι μέταλλο υπάρχει στα υπόγεια της μουσικής τους βιομηχανίας, αναμειγνύοντας το  death/thrash μάγμα τους με ακόμα πιο industrial στοιχεία και κάνοντας το μέταλλο ακόμα πιο ψυχρό και σκοτεινό στην εξέλιξη του. […]

Οι MY BROTHER THE WIND μας έρχονται από την μακρινή Σουηδία σαν δροσερό αεράκι, κουβαλώντας στην μουσική τους αύρα ένα παρελθοντικό ψυχεδελικό rock ήχο στην απόλυτη νεωτεριστική του μορφή. Ο Ronny Eriksson, ο bass player της μπάντας, μας αφιέρωσε λίγο από τον χρόνο του και μετά το τέλος της συνέντευξης κατάλαβα πως το υπέρμετρο ταλέντο κάποιων ανθρώπων είναι να προσφέρουν μουσική, και εκεί τα πάνε πραγματικά περίφημα, μοναδικά, συναρπαστικά. […]

Όταν πριν από πάρα πολύ καιρό είχε διαρρεύσει η ιδέα και μόνο κάποιου νέου project με  Åkerfeldt, Wilson, Portnoy, νόμιζες πως η βόμβα στα μουσικά δρώμενα ήταν έτοιμη να σκάσει. Λίγο αργότερα η παρουσία του Portnoy δεν θα ήταν χρήσιμη και έτσι η βόμβα δεν έσκασε ποτέ, μουσικά – τεχνικά τουλάχιστον – γιατί όπου Portnoy η γρήγορη, βαριά και μεταλλική έννοια παίρνει μορφή. […]