Articles by Αλέξης Δρυμιώτης

Η γοητεία που ασκεί το μουσικό κομμάτι της ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε rock και metal μουσικούς δεν είναι κάτι νέο, όπως έχουμε δει σε παραδείγματα όπως οι Om και Batushka, και από την έλξη του δεν γλύτωσε και ο Dylan Neil, μέλος των γνωστών περίεργων μαυρομέταλλων Botanist. Η διαφορά εδώ όμως είναι πως ο Neil δεν αποπειράθηκε να εκφράσει αυτό του το ενδιαφέρον  μέσω μεταλλικών μονοπατιών αλλά ακολούθησε τον δρόμο της electronica, του trip hop και σε σημεία του εναλλακτικού rock. […]

“Ρε μαλάκα Μήτσο, δεν σου χω πει να κρατάς δεμένο τον Rozz Williams, πάλι ξέφυγε και πήγε και γκάστρωσε τον Randy Uchida του γείτονα! Τι θα τα κάνουμε τώρα τα μούλικα;” […]

Έχω αναφερθεί ξανά για τις νοητικές κωλοτούμπες που κάνουν πολλοί μεταλλάδες για να δικαιολογήσουν τη συνεχή στήριξη τους σε καθάρματα, μισογύνηδες και φασισταριά, αλλά και να ήθελα να αφήσω το θέμα ως εκεί πραγματικά δεν με αφήνετε να αγιάσω. […]

Έχετε βαρεθεί τις περίτεχνες συνθέσεις, τις μελωδίες και την ψυχεδέλεια στο αργό metal σας; Φίαρ νοτ, οι Καναδοί Nightfucker είναι εδώ για εσάς. […]

Ντεμπούτο άλμπουμ επιτέλους για τους Αθηναίους death/blacksters με τις κερασφόρες εμμονές, μετά από ένα demo, EP και split αντίστοιχα, και νομίζω δεν θα μείνει κανένας οπαδός του τραγίσιου metal  ανικανοποίητος. […]

Οκ, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι σκατά γίνεται και από την αρχή του χρόνου έχει σκάσει μπαράζ από μαυρομεταλλικές κυκλοφορίες που ξεχωρίζουν; […]

Τι κάνεις όταν πριν από 2μιση χρόνια έχεις κυκλοφορήσει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όχι μόνο της καριέρας σου αλλά του είδους σου γενικότερα και αρχίζεις να κοντράρεις και αρκετούς ανυποψίαστους από συγγενικά είδη; Στην περίπτωση της σουηδικής d-beat riff-ομηχανής, στρώνεις τον κώλο σου και φροντίζεις η συνέχεια να είναι ακόμα καλύτερη! […]

Μια κατηγορία ακροατών που ποτέ δεν κατάλαβα είναι αυτοί που προτιμούν μόνο γνωστά ονόματα και δεν μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν μπάντες “που δεν τις ξέρει ούτε η μάνα τους”. Οκ, ίσως δεν έχουν όρεξη να ακούνε ένα συνεχές μπαράζ από αδιάφορές μετριότητες, αλλά έτσι στερούνται και την μεγαλύτερη απόλαυση που μπορεί να νιώσει ένας μουσικόφιλος, μια απόλαυση που μου προσέφεραν οι Esoctrilihum όταν έβαλα να τους ακούσω επειδή ήμουνα περίεργος για το παράξενο όνομα και εξώφυλλο, την αίσθηση του να βάζεις ένα δίσκο και μετά από λίγο να διαπιστώνεις με το σαγόνι στο πάτωμα πως η φράση που περιγράφει την κατάσταση σου απόλυτα είναι “έχω φάει σκατά”. […]