Εκεί που το τώρα συναντάει το χθες, εκεί που το παραδοσιακό συναντά το συγχρονότερο του, οι Aherusia εμπνέονται και δημιουργούν όμορφη μουσική.
O Δημήτρης Μαρσέλος αφού αφουγκράστηκε το πνεύμα τους, αποφάσισε να εξετάσει πιο εξονυχιστικά τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Γιώργο Μελά, με ερωτήσεις για το νέο τους album (review), το παρελθόν και το μέλλον της μπάντας εν όψει της παρουσίασης του στο Temple Athens αύριο, Σάββατο 3 Δεκεμβρίου (FB Event). Ευοί ευάν λοιπόν, σύντροφοι!
–Καλησπέρα, Γιώργο! Η Αχερουσία λίμνη ήταν σύμφωνα με την παράδοση η είσοδος στο Βασίλειο των νεκρών, όπου χύνονταν τρεις ποταμοί. Στη δική σας λίμνη, ποιοι ποταμοί συναντούνται; Μπορούμε να μάθουμε κάτι από την πορεία των νεκρών; Πώς αποφασίστηκε η χρήση του ονόματος;
Χαίρετε. Αν ήταν να διαλέξω τρεις “ποταμούς” ως συνιστώσες του τι συναπαρτίζει τους AHERUSIA, θα έλεγα το metal, η λαϊκή μουσική και το θέατρο. Ο θάνατος, είναι σίγουρα ένας καταληκτικός προορισμός για όλους μας, οπότε και η μόνη παγκόσμια σταθερά για το ανθρώπινο είδος. Υπάρχει κάτι το δημοκρατικό στον θάνατο, μιας και εκεί είμαστε όλοι ίσοι τελικά και δεν μπορούμε να πάρουμε τίποτα μαζί μας. Από την άλλη, η ζωή είναι αυτό ακριβώς, μια ασταμάτητη μάχη ενάντια στο τέλος μας, μια μάχη που αν και στο τέλος θα χαθεί, μας οδηγεί σε πράξεις που θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο. Από αυτήν την οπτική αν μπορούμε να μάθουμε κάτι από την πορεία των νεκρών, αυτό ίσως θα ήταν να κάνουμε το κάθε λεπτό μας που περνά, να αξίζει.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια και δεν θυμάμαι πια για πιο λόγο διάλεξα αυτό το όνομα για το συγκρότημα. Σίγουρα ήθελα να είναι κάτι που έχει σχέση με την ελληνική μυθολογία.
–Γιατί θεωρείς πως ταιριάζει τόσο η μυθολογία με το black metal; Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείς εκτενώς με αυτή ως μουσικός;
Το black metal πέρα από κάποια ηλίθια και cliché θεματολογία που απευθύνεται σε εφηβικά μυαλά, ασχολείται/ασχολήθηκε και με τη θεματολογία του υπέρλογου/υπερβατικού. Η μυθολογία επίσης θα μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί μια συλλογική προβολή της περιρρέουσας ψυχολογίας κοινωνιών, μια ιχνηλάτηση της ανθρώπινης ψυχής με υπέρλογο/υπερβατικό τρόπο. Από αυτήν την άποψη, αυτήν της υπερβατικότητας δημιουργείται στην αρχαιότητα και το θέατρο. Το black metal, προσφέροντας αυτά τα εκστατικά εργαλεία έκφρασης, μου κέντρισε το ενδιαφέρον, μιας και εκεί αναγνώριζα και μια ομοιότητα με την εκστατικότητα της τραγωδίας, της λατρευτικής μεθέξεως κτλ. Αυτή μάλλον ήταν η αιτία και η αφορμή, μιας και από πολύ μικρός λάτρευα τις ιστορίες, τις διηγήσεις, τους θρύλους και τις μυθολογίες από όλον τον κόσμο.
–Ας γυρίσουμε λίγο στο παρελθόν. Τι έκανε ο Γιώργος πριν τους Aherusia; Ποια ήταν η είσοδος σου στο metal;
Χαχα! Ωραία ερώτηση. Με πας λίγο πίσω, χαχα! Πήγαινε σχολείο, ούρλιαζε για την ΑΕΚ, κυνηγούσε κορίτσια για να τα φτιάξει μαζί τους, έπαιζε ποδόσφαιρο, διάβαζε βιβλία κτλ κτλ. Ό,τι κάνει ένα παιδί στα 16 του.
Με το metal είχα έρθει σε επαφή νωρίτερα, από τα δώδεκα μου, όταν πρωτο-άκουσα το Fear of the dark και το Somewhere in time των (MONO-)MAIDEN. Από τότε έφαγα κόλλημα με αυτήν την μουσική. Πριν τους AHERUSIA είχα με κάτι φίλους μια “power metal” μπάντα τους “Immortal Spirits”. Μιλάμε για μεγάλο αίσχος, χαχαχαχα!!! Γρήγορα κατάλαβα ότι GAMMA RAY δεν θα γινόμαστε ποτέ και έτσι αποφάσισα ότι πρέπει ίσως να εκφραστούμε εκμεταλλευόμενοι τη δική μας πολιτισμική βάση. Πρότεινα λοιπόν στους άλλους, να αρχίσουμε αν βαφόμαστε, να παίξουμε black metal με παραδοσιακή ελληνική μουσική και γκάιντες και να αλλάξουμε το όνομά μας σε AHERUSIA. Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο με έδιωξαν από την μπάντα και έτσι έφτιαξα τους AHERUSIA από το μηδέν.
–Το 1999 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο “And the Tides Shall Reveal the Traces”. Ακούγοντας το τελευταία ενθουσιάστηκα εκ νέου με τον 90s ήχο που τόσο με ταξίδευε στην εφηβεία μου. Έχεις σκεφτεί ποτέ να το ηχογραφήσεις εκ νέου για να είναι πιο ταιριαστό με το τώρα της μπάντας ή έστω μια ζωντανή εξ ολοκλήρου εκτέλεση του;
Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να ξαναπαίξω τον δίσκο αυτόν ζωντανά και να τον ηχογραφήσω εξ ολοκλήρου πολυκάναλα από την αρχή, με την παρούσα σύνθεση. Το έχω σκεφτεί και ίσως το κάνουμε με τους AHERUSIA. Ναι μια ζωντανή επανεκτέλεσή του θα ήταν κάτι που θα μας άρεσε πάρα πολύ σαν μπάντα.
–Στη συνέχεια με το “As I Cross the Seas of My Soul” ανοίγετε αληθινές παρτίδες με την παραδοσιακή μουσική που ολοένα λαμβάνει σημαντικότερη θέση στους Aherusia. Ποιο ήταν το όραμα σου για την εξέλιξη του ήχου σας τότε; Πιστεύεις πως καταφέρατε να το φέρετε εις πέρας;
Η συνέχεια του “And the Tides Shall Reveal the Traces”, που είχε γνωρίσει πολύ μεγάλη επιτυχία, θέλαμε να είναι πιο metal, πιο majestic, πιο folk, πιο progressive. Θέλαμε να είναι ένα σκαλί πάνω. Είμαι σίγουρος πως το καταφέραμε αυτό. Τότε βέβαια το “As I Cross the Seas of My Soul” αντιμετώπισε τις συμπληγάδες των “πρωτοδισκάκηδων”, χαχαχα. Άσχετα από αυτό ο δίσκος εκτιμήθηκε και πήγε πολύ καλά από πωλήσεις. Θα θέλαμε να ξαναηχογραφήσουμε ζωντανά και το “As I Cross the Seas of My Soul” πάντως.
–Το επόμενο βήμα ήταν πιο απαιτητικό. Η ιστορία του Προμηθέα που κόντρα στις εντολές των Θεών έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Πώς ήρθε η ιδέα για ένα τέτοιο concept album; Ήταν και η πρώτη φορά που προσφέρατε και δεύτερο δισκάκι με εναλλακτική προσέγγιση των τραγουδιών.
Η ιστορία του Προμηθέα, είναι μια ιστορία θάρρους, μια ιστορία που καλεί την ανθρωπότητα να αγαπήσει τη φύση της και να μεγαλουργήσει με τα εργαλεία/δώρα που έχει ήδη. Νομίζω πως το θάρρος λείπει πλέον από την σημερινή μας κοινωνία και δύσκολα αλλάζουν αλγεινές καταστάσεις δίχως θυσίες. Οπότε, η ιδέα ήρθε αρκετά φυσικά σε μας, για το περιεχόμενο του δίσκου. Το διπλό cd προέκυψε γιατί θέλαμε να δώσουμε πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στη μουσική μας. Σε κόσμο που δεν ακούει τόσο τα brutal φωνητικά.
–Αν δεν κάνω λάθος είχε ανέβει και ως θεατρική παράσταση. Μίλα μας λίγο για αυτήν την εμπειρία.
Στη συνέχεια θελήσαμε να συνδυάσουμε την μουσική μας με μια ακόμα μεγάλη μας αγάπη: το θέατρο και την τραγωδία. Η ιδέα του να στηθεί μια ολόκληρη παράσταση πάνω στο concept του “Prometeheus~Seven Principles On How To Be Invincible”, ήταν προκλητική και ελκυστική. Απολαύσαμε τη διαδικασία από το πρώτο λεπτό. Το αποτέλεσμα ήταν οι AHERUSIA να μετεξελιχθούν σε μια κολλεκτίβα, μιας και ενσωμάτωσαν και την θεατρική ομάδα/χορωδία που δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της παράστασης. Η παράσταση ανέβηκε επιτυχώς για 4 σεζόν, και αγκαλιάστηκε με αγάπη από κόσμο και εκτός του metal.
–2020. Nostos. Φόρος τιμής στην ελληνική διασπορά ή μια προσπάθεια ένωσης των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων;
Το “Nostos~An ANswer (?)” είναι φόρος τιμής στην προσφυγιά γενικώς, στην έννοια του ότι πατρίδα είναι εκεί που υπάρχει μια αγκαλιά αγάπης, ένα πιάτο φαΐ. Είναι ένας φόρος τιμής στον άνθρωπο που παλεύει να επιστρέψει πίσω… Το να διασκευαστούν λαϊκά τραγούδια από τους AHERUSIA ήταν μια επιδίωξη χρόνων. Δεν βρίσκω μεγάλες διαφορές ανάμεσα στην εκφραστική αμεσότητα του metal και της λαϊκής μουσικής. Οπότε δεν νιώθω ότι προσπαθήσαμε ιδιαίτερα να παντρέψουμε αυτά τα δύο μουσικά ιδιώματα. Από την άλλη ήταν μια όμορφη διαδικασία που μας γέμισε χαρά.
–Και ερχόμαστε στο σήμερα. “Bacchus-Epiphanies of a crazy god”. Είναι ο Διόνυσος/Βακχος ο Θεός με τον οποίο μονάχα μπορεί να ταυτιστεί ο άνθρωπος;
Ο Βάκχος/Ζαγρέας/Διόνυσος, μέσα σε αυτό το γαϊτανάκι των συμβολισμών που διέπουν τους μύθους του, είναι ένας θεός που δεν φοβάται να ακολουθήσει τον θνητό δρόμο, είναι ένας θεός διωκόμενος από παντού: από κάθε εξουσία, από κάθε έναν φοβισμένο τυραννίσκο. Είναι ένας θεός που εξυψώνει την ανθρώπινη φύση, θεωρώντας δεδομένη την ισότητα στα φύλα (όσα και αν τελικά προκύπτουν να είναι αυτά βάση αυτοπροσδιορισμού). Για τον τρελό αυτόν θεό, είναι αδιανόητο να στερούνται οι άνθρωποι, το φαγητό, τη μόρφωση και την χαρά. Είναι δοσμένα σε αφθονία για όλους, αν οι αντιθέσεις και τα εμπόδια, που ο φόβος μας δημιούργησε, παραμεριστούν. Το μήνυμά του, είναι ένα μήνυμα που σπάει τον κύκλο της βίας. Η μέθεξη μαζί του είναι οργιαστική και βροντερή όπως και αυτή καθ’ αυτή η αφτιασίδωτη αλήθεια. Η έκσταση που προσφέρει είναι παροξυστική γιατί πολύ απλά υπερβαίνει τα τεχνητά όρια των θεσφάτων αυτής της σημερινής σύγχρονης “καθωσπρέπει” κοινωνίας και πολιτείας. Είναι τρελός γιατί ακόμα και στην άκρατη επαναστατικότητά του ζητά και επιδιώκει τη σύνθεση, τη σύγκληση, τη συγχώρεση. Τι πιο επίκαιρο από ένα τέτοιο μήνυμα στο σήμερα; Τι πιο αναγκαίο;
Ο δίσκος αυτός απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο που ξεκινά την επανάσταση στα μικρά πράγματα και τηρεί αυτή την πορεία δίχως να υπολογίζει το συμφέρον ή το κόστος. Αυτός ο δίσκος μιλά για τον ήρωα που πλέον έχουμε τόσο ανάγκη στο σήμερα. Τον ήρωα που είναι τόσο μόνος από τις επιλογές του, τον ήρωα που μπορούμε να σφυρηλατήσουμε ο καθένας μέσα μας, για να αλλάξει επιτέλους κάποτε κάτι.
–Το album θα περιέχει δυο ηχητικές του εκδοχές. Μια με βαριά φωνητικά και μια χωρίς. Γιατί θελήσατε να το κάνετε αυτό.
Για τον ίδιο λόγο που κάναμε κάτι αντίστοιχο και στον “Προμηθέα”. Θέλω η μουσική των AHERUSIA να τρυπώνει σε περισσότερες καρδιές, κάθε φορά. Υπάρχει κόσμος που δυσκολεύεται με τα brutal φωνητικά, αυτα για εμάς είναι μέσο έκφρασης και όχι μουσικός αυτοπροσδιορισμός και σκοπός, στην τελική. Αυτός ο δίσκος μιλά για την ενότητα, πρέπει να επικοινωνηθεί περισσότερο.
–Αν δεν κάνω λάθος οι στίχοι είναι εξ ολοκλήρου στα αρχαία ελληνικά. Πώς καταφέρνεις να τα θυμάσαι; Μου φαίνεται άθλος προσωπικά. Δεν δυσκολεύει όλους εμάς αυτό να σε συνοδεύουμε στα live;
Δεν είναι κάτι το δύσκολο, απλά απαιτεί μια κάποια συγκέντρωση. Ο Έλληνας ακροατής αν αφεθεί στο να ακούσει την Αλεξανδρινή διάλεκτο που χρησιμοποιούμε, θα καταλάβει ότι είναι σχεδόν ταυτόσημη με την καθομιλουμένη ελληνική. Είναι απλά πιο πυκνή, στην απόδοση των νοημάτων της.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Αλεξανδρινή διάλεκτος δημιουργήθηκε ως η πρώτη οικουμενική γλώσσα με μοναδικό σκοπό να φέρει τους λαούς του τότε γνωστού κόσμου κοντά, να τους ενώσει και όχι να τους διαχωρίσει.
Αυτό όλο δημιουργεί μια ανάγκη συμμετοχικότητας στη διάρκεια του live, αρκεί να χαμηλώσουμε λίγο τις άμυνες μας και να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πει: δεν μπορώ.
–Θα έχουμε τη χαρά να βρούμε μέσα στον δίσκο πρωτότυπο και μετάφραση όπως η Ιλιάδα στο Λύκειο; Σε τι μορφή θα κυκλοφορήσει το album και που θα μπορούμε να το βρούμε;
Το album κυκλοφορεί από την vinylstore.gr, σε διπλό cd και σε βινύλιο. Κάποιος μπορεί να το βρει σε όλα τα ενημερωμένα καταστήματα, να το παραγγείλει από το e-shop της vinylstore.gr ή να διαλέξει να το αγοράσει απευθείας από εμάς σε κάποιο μας live ή στο bandcamp κτλ. Σε όλες του τις μορφές θα έχει νεοελληνική απόδοση των στίχων, καθώς και απόδοσή τους στα αγγλικά. Σιχαινόμαστε τον μυστικισμό και τον σεκτισμό. Για αυτόν τον λόγο, θέλουμε να μπορεί να καταλάβει ο καθένας τους στίχους μας.
–Πρόσφατα σας απολαύσαμε στη σκηνή του Metal solidarity, του πρώτου αυτοοργανωμένου metal festival στη χώρα μας. Πόσο σημαντικό είναι το μήνυμα που πέρασε το φεστιβάλ θεωρείς; Γιατί επιλέξατε να λάβετε μέρος;
Πάνω από 60 ελληνικά metal συγκροτήματα στηρίζουν την κίνηση αυτή. Το metal στην Ελλάδα, δηλώνει την αντίθεσή του στους φασίστες και στους apolitica. Το live της γεωπονικής ήταν απλά η αρχή. Πιο σημαντικά πράγματα θα ακολουθήσουν με τη μουσική να ενώνει και να αλλάζει πάγιες καταστάσεις και κύκλους βίας. Τιμή μας να στεκόμαστε σαν απλοί στρατιώτες σε όλο αυτό τόσο σαν άνθρωποι όσο και σαν AHERUSIA. To να διαλέξει σήμερα κάποιος την ανθρωπιά είναι η ύψιστη πολιτική πράξη. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά.
–Επόμενη στάση live release show. Πες μας τα πάντα για αυτό;
Αυτό το Σάββατο στις 03/12/2023, στο Τemple, μαζί με τους Ιllusory και τους Human Genom από τις 19:30, θα τα δώσουμε όλα για να παρουσιάσουμε το “Bacchus-Epiphanies of a crazy god”. Θα εμφανιστούμε με τρεις ηλεκτρικές κιθάρες, γκάιντες, γυναικεία φωνητικά και ένα special guest έκπληξη. Ανυπομονούμε να ανταμώσουμε με τους αγαπημένους μας φίλους σε μια βραδιά που θα μας μείνει αξέχαστη. Μετά, θα έχουμε afterparty στο rock dragon με τον Νοχό τον Μιχάλη στα decks… Προβλέπεται άγρια βραδιά…χαχαχαχα.
-Τι νιώθεις όταν βρίσκεσαι στη σκηνή; Θυμάσαι το πρώτο live που έδωσες και το πρώτο που είδες;
Όταν είμαι πάνω στη σκηνή νιώθω, ότι δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι πουθενά αλλού εκείνη την στιγμή. Η μουσική είναι αυτό ακριβώς: το παρόν, οι στιγμές που μοιράζεσαι με τους άλλους μουσικούς ενός συγκροτήματος και επικοινωνούνται με το κοινό από κάτω. Η μουσική είναι τα live. Το πρώτο live που είδα ήταν νομίζω ο Dio για το tour του Magika, και από τότε μαγεύτηκα από τα πάντα. Ήμουν παιδάκι και με είχε πάρει μαζί ο ξάδερφος μου… Ήταν τέλεια…Πώς να μην λατρεύω τον Dio μετά από αυτό; Το πρώτο live που έδωσα το θυμάμαι επίσης… μια στιγμή ευλογημένη, ευτυχώς την ακολούθησαν πολλές άλλες εξ ίσου μοναδικές… Ανυπομονώ να παίξουμε το Σάββατο. Σας περιμένουμε όλους.
-Δεν θα σε ταλαιπωρήσω άλλο. Χρησιμοποιώντας στίχους της νέας δουλειάς, κάλεσε τους αναγνώστες μας στην παρουσίαση του δίσκου. Οχι σε μετάφραση. Να δυσκολευτούν.
“Νέων ζωῆς παράσχει τὸ προφυλακτήριον,
Εἰρήνης φέρων ποικίλματα καὶ ἀγαθά.
Ἰσάξιαν δὲ κρίνει τὴν φύσην τῶν γυναικῶν,
παιδίοις καὶ γέροις στοργὴν δοθεῖναι ἐπιβαλλείν.
Κοινὴ γνώσην ἐκζητά,
φάος ἀληθείας θέλει φόβου ἡλίῳ ἐκβαλλείν.
Ἁπάντων δίδει τροφήν
πλήρεις ζητᾷ ἀνθρώπους ἄδουλον βιουν τὸ ζείν.
Βάκχον δεχθεῖτε ὀλέσει τὰ μίση,
ἐν μυστηρίοις φωσὶ διελθεῖν,
θρέψαι πληρότητι πνεῦσαι ἰσότην,
ὁμονοοῦντες μίγνεισθε πυρί.”
1055 
