Είδος: Melodic Sludge Metal
Δισκογραφική: Magnetic Eye Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 3 Μαρτίου 2023
Τα κατάλοιπα του εγκλεισμού και της καραντίνας των προηγούμενων ετών πλέον βγαίνουν στη φόρα σε οποιαδήποτε μορφή και έκφραση. Το φαινόμενο του στρουθοκαμηλισμού δεν είναι υγιές και δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες μας, για αυτό απαιτείται παραδοχή και στη συνέχεια αποδοχή και εννοείται εξωτερίκευση αυτών. Ο Curtis Parker έχοντας το γνώθι σαυτόν μετουσίωσε σε δημιουργικό οίστρο όσα τον απασχόλησαν και τον προβλημάτισαν, αλλάζοντας ρότα σε αχαρτογράφητα για τους Witch Ripper εδάφη και μας παρουσιάζει με την τετραμελή πλέον σύνθεση ένα “έργο τέχνης” διαχρονικό που δεν περιορίζεται σε στεγανά και αψηφά ημερομηνίες λήξης.
Παρόλο που η καταγωγή τους είναι από την Μέκκα του Grunge, κάτι που θα σε προϊδέαζε για ένα συγκεκριμένο μουσικό μοτίβο ρουτίνας και ίσως πλήξης με άνοια μαζί, με το μυαλό σου να ανατρέχει σε εικόνες καρό πουκάμισων, Martens και συνθέσεις με κοινωνικοπολιτικό στίχο και ευαισθησίες. Εν τούτοις η μπάντα κάνει τη δική της εξέγερση και σηκώνει το μουσικό λάβαρο της επανάστασης όπως once upon a time in Seattle οι Sanctuary, Nevermore, Mentors, Heir Apparent και μετέπειτα Sunn o))), Burning Witch και λοιποί συνδαιτυμόνες.
Η μπάντα υψώνει το Progressive Sludge γαϊτανάκι της και πατώντας σε ένα υπερρεαλιστικό πεντάγραμμο, κρατούν γύρω γύρω από μία κορδέλα πάντα σε εύθυμη διάθεση με τις έννοιες της ρυθμικότητας και της μουσικότητας. Ετερόκλητα συγκροτήματα όπως οι Queen, Protest The Hero, Hammers of Misfortune, Muse, Coheed And Cambria από την μία και High on Fire, Neurosis, Metallica και φυσικά Mastodon από την άλλη ορίζουν μία ιδιαίτερη τραγουδοποϊία
Το συγκρότημα στο δεύτερο πόνημά του πίεσε τους εαυτούς του σε μεγάλο βαθμό και μπορεί να μην είχε μεγάλες προσδοκίες για αυτό που ήθελε να πετύχει, όμως όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος δεν ήρθε σε κανένα συμβιβασμό ως προς το καλλιτεχνικό του όραμα. Αυτό που δημιούργησαν είναι μία γιγαντιαία και εντυπωσιακή εξέλιξη των ιδίων αλλά και του ιδιώματος που πρεσβεύουν.
Η ηχητική τους παλέτα επεκτάθηκε και η προσθήκη του δεύτερου κιθαρίστα Chad Fox ήταν καθοριστική και καταλυτική συγχρόνως αυξάνοντας μαζί με τις φιλοδοξίες και το ηχητικό τους εκτόπισμα. Η γη δεν είναι επίπεδη, τότε γιατί το Sludge σου να είναι μαύρο και μονόχνοτο και να ζέχνει μούχλα; Εδώ οι Witch Ripper βάζουν χρώμα στη μουσική τους και ακολουθούν την πεπατημένη των Baroness μέσα από το μπλε, το κόκκινο, το πράσινο με το κίτρινο, το μοβ και το χρυσό και γιατί όχι και τα υπόλοιπα χρώματα της ίριδας. Οι συνθέσεις του δίσκου έχουν ψυχή και ερμηνεία καθώς ποτίστηκαν με ηχοχρώματα προκαλώντας συναισθηματικές αντιδράσεις και επηρεάζοντας σε σημαντικό βαθμό τη διάθεση και την ευεξία μας.
Το “Flight After The Fall” είναι γεμάτο από έκδηλη επιθετικότητα μα ταυτοχρόνως αμφιταλαντευόμενο με μία μελωδική πλευρά η οποία δαμάζει αυτήν την ηλεκτρικότητα του δίσκου. Στα νεοεισερχόμενα στοιχεία η μπάντα υποδέχεται στις φευγαλέες αλληλεπιδράσεις της κιθάρας τις ανεπαίσθητες synth-ετικες πινελιές, “ντύνοντας” μία κοσμική ατμόσφαιρα μαζί με τα ακλόνητα και καθαρά φωνητικά, για ένα ιδανικό μουσικό υπόβαθρο ώστε να εξελιχθεί η θεματική της ιστορίας του δίσκου.
Ένα scifi μεταποκαλυπτικό δημιούργημα γεμάτο εμμονή και παραφροσύνη με το πάθος της αποτυχίας να καραδοκεί. Η ελπίδα και η απώλεια συνθέτουν ένα συντριπτικό κοσμικό κενό, το οποίο έρχεται να καλύψει με την εκτελεστική του δεινότητα το κουαρτέτο και να το επεκτείνει σε ορισμένα σημεία. Μελωδικά riffs με παραμόρφωση που σε χτυπούν σαν αμμοβολή, έντονα ορχηστρικά μέρη, εναρμονισμένες κιθάρες, αγωνιώδη solos συνθέτουν ένα έντονο συναισθηματικά σκηνικό. Όμως αυτό που είναι άνω ποταμών είναι το πυρηνοκίνητο παίξιμο του Joseph Eck, ο οποίος ωθεί στα άκρα και τους υπόλοιπους και σίγουρα ανήκει στην κατηγορία των ασπόνδυλων drummer με άκρα σαν πλοκάμια, κοντινός συγγενής του Brann Dailor και του Thomas Haake προερχόμενος από το γενεαλογικό δέντρο του Cthulu. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν και τα εναλλασσόμενα clean και growling φωνητικά καθώς προσδίδουν μία θεατρικότητα στο όλο εγχείρημα και εξυπηρετούν το σκοπό του concept.
Πιθανώς να μην το έχουν συνειδητοποιήσει τα μέλη του συγκροτήματος όμως έχουν συνθέσει ένα απαράμιλλο έργο με το ανεπανάληπτο “Everlasting in Retrogade” να είναι η κορυφή του παγόβουνου αντιλαμβανόμενοι την “ρευστή” και ατμοσφαιρική ψυχεδέλεια όπως οι The Ocean και οι Isis στο παρελθόν.
Αν η μπάντα είχε και άλλους δίσκους στο παλμαρέ της θα μιλούσαμε για το κορυφαίο της δίσκο κάτι αντίστοιχο του “Crack The Sky” για τους Μαστόδοντες, όμως επειδή είναι μόλις το δεύτερο άλμπουμ της απλά παρακολουθούμε από κοντά και στα επόμενα βήματα, έχοντας θέσει τις βάσεις για κάτι μεγαλύτερο στο μέλλον……
Μέχρι τότε έχουμε άπλετο χρόνο να εντρυφήσουμε στο “The Flight After The Fall”.
Facebook: https://www.facebook.com/Witchripper
Bandcamp: https://witchripper.bandcamp.com/
307 
