Για όλους εμάς που αναζητούμε πρωτοποριακές δουλειές όπου η τεχνική και η πολυπλοκότητα παίζουν σημαντικό ρόλο, κυκλοφορίες σαν το “Polydirectional Lines” των Zmerna αναπαύονται με γαλήνιο τρόπο στα αυτιά μας και δημιουργούν ένα πλατύ χαμόγελο στο μουσάτο προσωπάκι μας.
Το solo project του γνωστού και μη εξαιρετέου Μάνθου (Tardive Dyskinesia, Lunatic Medlar) σκαλίζει λίγο περισσότερο τα μονοπάτια του ρυθμικού progressive ήχου και δημιουργεί ατμόσφαιρες και καταστάσεις που ταξιδεύουν το μυαλό μας σε διαστημικούς προορισμούς.
Αν θα έπρεπε να βρω “μια” λέξη για να χαρακτηρίσω το “Polydirectional Lines” αυτή θα ήταν πειραματικό-προοδευτικό-ατέρμονο-πολύπλοκο-ατμοσφαιρικό-ταξιδιάρικο-συμπαγές-τεχνικό-διαφορετικό-σύγχρονο. Όπως καταλαβαίνεται είναι λίγο δύσκολο να περικλείσετε σε μία λέξη μία τόσο διαδραστική δουλειά. Τα σημάδια είναι εμφανή. Οι Meshuggah συναντούν τους Gojira, οι Periphery συναντούν τους Fredrik Thordendal’s Special Defects και κάπου εκεί έρχεται ο Μάνθος με τους Zmerna να βάλουν το δικό τους στίγμα και την δική τους ξεχωριστή πινελιά στην μουσική που αγαπάμε.
Το “Polydirectional Lines” είναι βασισμένο, όπως πολλοί θα έχετε ήδη καταλάβει, σε ρυθμικές κιθαριστικές ταλαντεύσεις. Επειδή όμως η ατμόσφαιρα παίζει πρωτεύων ρόλο στο όλο εγχείρημα η στιβαρότητα και η γκρουβίλα συνοδεύεται πότε από χαοτικές μελωδίες που χάνονται στο βάθος της κονσόλας και πότε από πιασάρικα σχηματάκια που βοηθούν την ροή των κομματιών και προσθέτουν μία νότα συνοχής στο δυσκολοχώνευτο εγχείρημα των Zmerna.
Σημαντικό στοιχείο στην συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι ο πλουραλισμός που επικρατεί στο ύφος και την ροή των συνθέσεων. Παρά τον κατά κύριο μονολιθικό χαρακτήρα του “Polydirectional Lines” οι συνθέσεις διαφοροποιούνται και θα μπορούσαμε να τις κατηγοριοποιήσουμε σε ρυθμικές και ατμοσφαιρικές. Το δύσπεπτο “Redline” για παράδειγμα σε εκπλήσσει κυρίως γιατί αδυνατείς να καταλάβεις τον δρόμο που πρόκειται να ακολουθήσει και ακόμη και όταν ολοκληρώνεις την ακρόαση του φαντάζει απίθανο να κατανοήσεις τον τρόπο σύνθεσης τους και τους λόγους που συγκεκριμένα riff βρέθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο. Κι όμως. Συνειδητοποιείς σιγά σιγά ότι τα πάντα βρίσκονται στην θέση που πρέπει δεν σου μένει τίποτα άλλο από το να χειροκροτήσεις. Από την άλλη κομμάτια όπως το “Crystalline” φέρνουν στο μυαλό διαστημικά ταξίδια με την ατμόσφαιρα να κυριεύει και μια δόση καταχνιάς να μαυρίζει και τις πιο αισιόδοξες σκέψεις.
Το “Polydirectional Lines” θέλει χρόνο για να συνειδητοποιήσεις τις αμέτρητες πτυχές του. Όπως δηλώνει και ο τίτλος του, οι γραμμές δεν είναι παράλληλες και κατευθύνονται σε διαφορετικά σημεία κάθε φορά κάνοντας το γράφημα δυσνόητο. Θέλει υπομονή στην ακρόαση και επιμονή για να μην χάσεις την μαγεία που απλόχερα στου προσφέρει. Το “Polydirectional Lines” είναι ένας μαγευτικός δίσκος που σε ταξιδεύει σε περιοχές δύσβατες αλλά συνάμα τόσο εντυπωσιακές. Συγχαρητήρια, μόλις ανακαλύψατε ένα μικρό διαμαντάκι.
521 
