Δισκογραφική επιστροφή και για τους Ring Of Fire φέτος, μετά από 10 χρόνια σιωπής.
To 4o άλμπουμ των Αμερικανών δεν θα πρέπει να αποτελέσει έκπληξη για όσους τους γνωρίζουν και τους παρακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια. Και σε αυτή την ηχογράφηση, η μουσική dream team επιδίδεται σε progressive/power metal φόρμες εμπεριέχοντας στις συνθέσεις τους πολλά νεοκλασικά στοιχεία.
Για όσους δεν τους γνωρίζουν, μια απλή ανάγνωση των μελών είμαι βέβαιος πως είναι αρκετή, έστω να τους παρακινήσει να αναζητήσουν υλικό τους στο διαδίκτυο. Και πώς να είναι διαφορετικά τα πράγματα όταν τα φωνητικά τα αναλαμβάνει ο Mark Boals (πρώην Malmsteen, πρώην Royal Hunt, Iron Mask, Mark Boals), τις κιθάρες ο Tony McAlpine (πρώην Vinnie Moore, Mark Boals, Planet X), τα πλήκτρα ο Vitalij Kuprij (πρώην Artension, Mark Boals, Adagio), το μπάσο (!) ο Timo Tolkki (πρώην Stratovarious, πρώην Revolution Renaissance, Timo Tolkki’s Avalon) και τα τύμπανα ο Jami Huovinen (Sentiment).
Δεν είναι βέβαια λίγες οι φορές που έχουμε δει σπουδαίους μουσικούς να συνεργάζονται με απογοητευτικά αποτελέσματα. Ευτυχώς αυτή δεν είναι τέτοια περίπτωση. Το “Battle Of Leningrad” είναι ένα concept άλμπουμ με θέμα που έκδηλα προδίδει ο τίτλος του. Μουσικά θυμίζει πολύ Malmsteen εποχής Trilogy. Σε όλα τα κομμάτια του άλμπουμ κρατάνε συνολικά την προσωπική σφραγίδα του ήχου τους, παρά τα στοιχεία που σε σημεία θα παραπέμψουν σε άλλες μπάντες του χώρου. Η γνησιότητα λοιπόν των συνθέσεων και το βιρτουόζικο παίξιμο των μουσικών αποτελούν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά σε μια δουλειά που θέλει τα ακούσματά της για να εκτιμηθεί ανάλογα.
Ισορροπημένη παραγωγή που αναδεικνύει τη δουλειά όλων των μουσικών, αν και θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερη μιας και ειδικά στις κιθάρες ακούγεται σαν να λείπει περισσότερος όγκος. Αυτό ήταν και το μοναδικό αρνητικό που κατάφερα να εντοπίσω στο άλμπουμ. Must για τους φίλους του ήχου κυρίως επειδή αποτελεί μια πολύ τίμια επιστροφή που δεν υστερεί πουθενά σε σχέση με το παρελθόν των Ring Of Fire, παρά το μεγάλο χρονικό κενό που μεσολάβησε.
499 
