“Ελλάδα έχεις τα νεύρα σου”. Για πολλά νεύρα λέμε όμως. Δεν ξέρω αν αυτή η οργή είναι αποτέλεσμα της χιλιοειπωμένης “κρίσης”, της συντριβής οποιουδήποτε ονείρου για αξιοπρέπεια στην καθημερινή ζωή και τα διαρκώς διογκώμενα προβλήματά της, αλλά τουλάχιστον μουσικά, η δημιουργία ηχητικής οργής, σχηματοποιημένης σε thrash metal σφαλιάρες, καλά κρατεί.
Οι Γιαννιώτες Fatal Mutiny, αποτελούν άλλον έναν πλίνθο σ’ αυτήν την ακολουθία. Και οφείλω να ομολογήσω ότι οι κουβέντες του συνσυντάκτερ Πετρόπουλου, στην προ μηνών αναφορά του για το παρθενικό τους demo “Insult Of Life”, έπιασαν τόπο.
Σαφώς βελτιωμένοι σε όλους τους τομείς, οι Fatal Mutiny εξαπολύουν καλοδουλεμένο και μελετημένο thrash, 80’s κατά βάση κοπής, αλλά με ανοιχτές τις αγκάλες για σύγχρονες επιρροές. Annihilator, Probakkalica, Dark Angel, Overkill, Forbidden ενώ διέκρινα πολλά όμορφα και τεχνικά στοιχεία που προσεγγίζουν σύγχρονες μπάντες όπως οι Arsis και οι θεόθεοι Havok, ειδικά στον τρόπο που παίζει ο μπασίστας τους, Drakos.
Η απόδοση σε σχέση με το demo τους, είναι σαφώς ανεβασμένη ενώ και οι ίδιες οι συνθέσεις, παρουσιάζουν σχετική ποικιλία στις διαθέσεις τους. Χειμαρρώδη τα speed “Abandoned All Hope”, “Damage Decontrolled”, “Closing In… Time Is Gone” και “Hostile Vortex”, το οποίο έχει κάποια ψήγματα sludge με τα ξεσκισμένα φωνητικά του Jacks, ενώ σε πιο τεχνικά επίπεδα το ομότιτλο, το “Figure Of God” καθώς και τα δυο μακροσκελή “Bloodlust” και “Ligeia”, με τις αλλεπάλληλες γέφυρες τους.
Ο ήχος είναι αξιοπρεπής, το album ακούγεται συγκροτημένα χαοτικό, χωρίς να είναι γυαλισμένο, με τα drums να ακούγονται λίιιιγο συμπαγέστερα σε σχέση με τις πριμαριστές κιθάρες και με αρκετά blast beat τριγκαρισμένα σημεία. Θα μπορούσε να διορθωθεί λίγο ο ήχος στις ρυθμικές, αν και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση μειονέκτημα γιατί θα μπορούσε να είναι ένδειξη επιρροής, θέτοντας ως παράδειγμα τον ήχο των Flotsam & Jetsam της πρώτης περιόδου. Όσο για τα φωνητικά, τα θεωρώ απολύτως ταιριαστά, επαναλαμβάνοντας ότι είναι ίσως το μόνο θέμα, αδιαμφισβήτητα υποκειμενικό. Μου άρεσαν αρκετά, αν και υπερχουλιγκανίζουν.
Με ένα έκδηλο artwork να συμπληρώνει αυτήν την κυκλοφορία, το “Existence In Extinction” των Fatal Mutiny, κοιτά στα μάτια τους υπόλοιπους συντοπίτες μας που μεγαλουργούν στο είδος τα τελευταία τρία χρόνια και συνεπώς, κοιτά στα μάτια και τις σύγχρονες δουλειές παγκοσμίως μιας και το επίπεδο της σκηνής μας, δεν υπολείπεται πουθενά.
Θέλουν δουλειά βέβαια ακόμη για να γίνουν “μπαντάρα”, αλλά ξέρεις πολλές μπάντες ρε φίλε που να αξίζουν αυτόν τον όρο; Στο χέρι τους είναι (ναι ρε, και στο λιλί τους) συνεχίζοντας έτσι να φτάσουν αρκετά ψηλά. Από εμένα, σεβασμός για την προσπάθεια σε τόσο αντίξοες συνθήκες, give five για το αποτέλεσμα ως ακροατής και ειδικότερα, ως thrashά που με γέννησε η Κυρά Σούλα, κατευχαριστημένος. Τα λέμε στον επόμενο δίσκο.
488 
