Ένα από τα πιο αφανή, και δικαίως, heavy bands των 10s’ είναι οι Σουηδοί κύριοι Bombus, νέο απόκτημα της Century Media Records.
Η μουσική τους κλείνει προς τις χάρες των Motorhead, Metallica, WASP και Mastodon σε φάση παρωδία από γκάφα κι όχι από σκοπό.
“… the poet says what the parrot says…” κι αν μη τι άλλο εξηγούνται όλα. Το album από την αρχή του κι όλας υποφέρει από στιχομυθία φτωχότερη κι από τριτοκοσμική χώρα.
Το μουσικό κομμάτι, μια και οι στίχοι κάπου στη σύνθεση μας άφησαν χρόνους, αφήνεται στα χέρια των δοκιμών και της πρόβας του συγκροτήματος για την actual ηχογράφηση αυτού του δεύτερου δίσκου τους. Χλιαρή, επιεικώς, παραγωγή σε χλιαρές, επικά επιεικώς, συνθέσεις. Heavy metal gone soft καταστάσεις, δηλαδή.
Χωρίς κανέναν υπαινιγμό για τις μουσικές ικανότητες των Bombus, το “The Poet and the Parrot” είναι ένα καθόλα ενοχλητικό album. Τα σαράντα λεπτά διάρκειας για τα οκτώ κομμάτια του είναι μέγιστη υπερβολή κατά της υπομονής του απαιτητικού standard metal ακροατή.
511 
