Ξεκινώντας ως Iron Angel το 1994 και κυκλοφορώντας το πρώτο τους demo ως Jacob’s Dream to 1996, οι power metallers από το Ohio κυκλοφόρησαν έκτοτε αρκετά album ενώ αυτή την περίοδο επανακυκλοφόρησαν σε βινύλιο το demo και το ντεμπούτο τους, ενώ παράλληλα δουλεύουν πυρετωδώς για την κυκλοφορία του επόμενου στούντιο album. Το Rockway δεν έχασε την ευκαιρία να μιλήσει με τον John Berry, κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος των JD και ας δούμε τι είχε να μας πει…
Γεια σου John από την ηλιόλουστη Ελλάδα, ποιο είναι το status της μπάντας αυτή την στιγμή;
Γεια σου Γιάννη και σε ευχαριστώ για τον χρόνο που μας αφιερώνεις. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε διαδικασία συνθέσεως. Έχουμε γράψει καμιά 15αριά κομμάτια για την επόμενη κυκλοφορία μας. Είμαστε ευχαριστημένοι με όλα τα τραγούδια και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να επιλέξουμε ποια θα μπούνε στο επόμενο cd και ποια θα κρατήσουμε για το επόμενο. Προβάραμε κάποια από αυτά τακτικά με την ελπίδα να τα παίξουμε live και να δούμε την αντίδραση του κόσμου. Είναι κρίμα που παίζουμε μόνο τοπικά και όχι για τους οπαδούς μας στην Ευρώπη επειδή η αλήθεια είναι πως η βάση οπαδών μας και οι πραγματικοί οπαδοί του αληθινού heavy metal βρίσκονται κυρίως εκεί και ο κόσμος εδώ δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί πλέον όταν παίζουμε γι’ αυτούς πραγματικό metal. Πάντα ικανοποιούμε το κοινό αλλά δεν υπάρχουν και πολλοί τύποι που έρχονται να ακούσουν το δικό μας στυλ μουσικής αυτές τις μέρες.
Από την στιγμή που είναι η πρώτη φορά που έχω τη δυνατότητα να συνομιλήσω μαζί σου, θα ήθελα να πάμε για λίγο στο παρελθόν της μπάντας και να μας μιλήσεις για τους λόγους που οδήγησαν τον David Taylor (πρώην φωνητικά) να εγκαταλείψει την μπάντα και πως φτάσατε στην επιλογή του Chaz Bond ως αντικαταστάτη;
Πολύ θα το ήθελα να είμαι σε θέση να σου πω το τι συμβαίνει στο κεφάλι του David Taylor αλλά πάντα ήταν δύσκολο να το καταφέρω, έτσι ήταν και μάλλον έτσι θα είναι και στο μέλλον. Από τότε που τον γνωρίσαμε είχε το ένα πόδι στην μπάντα και το άλλο εκτός. Ακόμα και όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά για εμάς εκείνος πάντα συζητούσε για την αποχώρησή του. Κάθε φορά προσπαθούσαμε να τον μεταπείσουμε ώστε να παραμείνει ακόμη λίγο ώσπου κάποια στιγμή του είπαμε “φίλε αν δε θέλεις να το κάνεις αυτό τότε φύγε και θα βρούμε κάποιον άλλον”. Οπότε κι εκείνος συνεχώς έφευγε κι επέστρεφε συνεχώς. Έπειτα από την ιδιαίτερα έντονη σε στρες περίοδο που περάσαμε γράφοντας το “Theater of War” o Dave είχε φτάσει πραγματικά στα άκρα. Τελικά όταν ο νέος μας τότε ντράμερ και ο ρυθμικός κιθαρίστας τράβηξαν τους δικούς τους δρόμους ο Dave πήρε την απόφαση να φύγει κι εκείνος. Ακόμη έλεγε ότι ήθελε να κάνει ακόμη ένα cd αλλά χρειαζόταν κάποιο χρόνο εκτός μπάντας και ποτέ δεν εμφανίστηκε να δουλέψει στο καινούργιο υλικό. Τότε ήταν που επικοινωνήσαμε με τον Chaz Bond που ήταν έτοιμος και πρόθυμος να συμμετάσχει στην μπάντα.
Πιστεύεις πως το ότι ήσασταν για τόσα χρόνια “ανεξάρτητη” μπάντα σας κράτησε καθηλωμένους; Αν και πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα αφού υπογράψατε με την Retroactive Records;
Το ότι ήμασταν ανεξάρτητοι μας έδινε την δυνατότητα να είμαστε περισσότερο καλλιτέχνες από ότι επιχειρηματίες και αν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στα δυο θα επέλεγα τη δύσκολη απόφαση να είμαι καλλιτέχνης. Όταν είσαι μια μπάντα με συμβόλαιο αναγκάζεσαι να συμπιέσεις την δημιουργικότητά σου στο χρονικό περιθώριο που σου υπαγορεύει η εταιρεία. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαμε να έχουμε όλο το χρόνο που χρειαζόμαστε για να συνθέσουμε και να ηχογραφήσουμε έναν δίσκο και μετά να το αφήσουμε σε μια εταιρεία που θα ξόδευε τόνους από χρήματα για να μας προμοτάρει υπερατλαντικά κι έπειτα να μας στείλει σε μια καλά οργανωμένη Ευρωπαϊκή ή Νοτιοαμερικανική περιοδεία για μερικές εβδομάδες με κάποιες μπάντες ανάλογου ύφους. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται ως υπερβολικό να το αναζητούμε αλλά ποτέ κανείς δεν μας προσέφερε μια τέτοια πρόταση συνεργασίας. Οπότε εμείς επιλέγουμε τον άλλο δρόμο της δημιουργικής ελευθερίας κι έχοντας αναλάβει η ίδιοι το δύσκολο έργο να προμοτάρουμε τους εαυτούς μας στις αγορές από τις οποίες είμαστε αποτραβηγμένοι.
Πρόσφατα επανακυκλοφορήσατε τόσο το demo όσο και το ντεμπούτο σας από την No Remorse records, πως πηγαίνουν μέχρι τώρα; Υπάρχουν σκέψεις για να επανακυκλοφορήσετε και την υπόλοιπη δισκογραφία σας;
Αυτό είναι φανταστικό! Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως το Jacobs Dream κυκλοφορεί σε βινύλιο. Μας πήρε αρκετό καιρό μέχρι να το καταφέρουμε αυτό και καθόσον δουλεύαμε τις λεπτομέρειες συζητήσαμε για την επανακυκλοφορία κι άλλου υλικού από την No Remorse. Εκείνοι είπαν ας ξεκινήσουμε με αυτό αρχικά κι έπειτα συζητάμε για άλλα projects.
Ας μιλήσουμε για το επόμενο βήμα σας και το album που ήδη ετοιμάζετε. Υπάρχει τίτλος και ημερομηνία κυκλοφορίας; Λαμβάνοντας υπόψιν πως κάθε σας album είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα, σε ποιο μονοπάτι βαδίζετε αυτή τη φορά;
Ο τίτλος που έχουμε ως τώρα είναι από το ομότιτλο τραγούδι “Where Vultures Gather”. Δεδομένου ότι μας παίρνει αρκετά χρόνια να συμπληρώσουμε τα τραγούδια για ένα album, συχνά περνάμε από αρκετές διαφορετικές διαθέσεις έμπνευσης. Νομίζω πως αυτό είναι που κάνει τα album αλλά και τα τραγούδια μεμονωμένα να ακούγονται τόσο διαφορετικά το ένα από το άλλο. Πιστεύω πως το cd πηγαίνει από το ένα στυλ στο άλλο σε φάσεις. Αν βάζαμε τα τραγούδια του cd στην σειρά που γράφτηκαν θα πηγαίναμε από το ένα συναίσθημα στο άλλο κ.ο.κ. Ξεκινάει από κάποια πιο μοντέρνα τραγούδια και συνεχίζει στο prog στυλ των Fates Warning και τελειώνει με κλασικό επικό metal.
Κάποιες άλλες λεπτομέρειες;
Παίζουμε με την ιδέα να κυκλοφορήσουμε τα κομμάτια που δεν θα χωρέσουν σε αυτό το cd είτε ως κάποιο EP, είτε ίσως ως δωρεάν υλικό για ψηφιακό κατέβασμα από το διαδίκτυο για τους οπαδούς. Υποθέτω πως θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε από τους οπαδούς μας τι θα προτιμούσαν.
Τι σε εμπνέει να γράψεις τα κομμάτια των Jacobs Dream; Ποια είναι η συνήθη διαδικασία;
Γράφω αρκετούς στίχους καθώς ασχολούμαι με διάφορα πράγματα κατά την διάρκεια της ημέρας και αν κάτι μου κολλήσει στο μυαλό συνήθως θα προσπαθήσω να γράψω μερικές στροφές και ένα ρεφρέν. Αυτό συνήθως αρκεί για να ξεκινήσω να γράφω την μουσική για να τους συνοδεύσει. Επίσης κάποιες στιγμές παίζω κάτι ενδιαφέρον στην κιθάρα ή στο synth και τρέχω να το δείξω στον Chaz και αν του αρέσει του κάνω ένα αντίγραφο για να το ακούει για λίγο μέχρι να εμπνευστεί κάποιος στίχους γι’ αυτό. Άλλη φορά ο Johnny Noble κι εγώ απλά θα χαζολογάμε στο στούντιο αραδιάζοντας μερικά ενδιαφέροντα riff προσπαθώντας να τα ενώσουμε. Κάποιες στιγμές σε αυτό το cd κάθισα πίσω και άφησα τον Chaz και τον Jon να βάλουν μερικές ιδέες εσκεμμένα χωρίς να ανακατευτώ ώστε να έχουμε πραγματικά εναλλαγή στην διαδικασία σύνθεσης και ξέρεις κάτι; Δούλεψε πραγματικά θαυμάσια.
Ποιο είναι το επίπεδο της μουσικής μόρφωσης των μελών της μπάντας και πόσο σημαντικό πιστεύεις πως είναι αυτό πραγματικά; Εσύ είσαι αυτοδίδακτος κιθαρίστας;
Νομίζω πως ο James ο μπασίστας μας έχει την περισσότερο εκτενή μουσική μόρφωση. Έχει παίξει double bass σε τζαζ και κλασσικές μπάντες στο σχολείο και διαβάζει μουσική. Κι εγώ διάβαζα μουσική και πήρα κάποια μαθήματα κατά το παρελθόν αλλά διστάζω μακριά από την θεωρία και όλα αυτά. Ο Chaz επίσης έκανε μαθήματα κλασικών φωνητικών. Νομίζω πως ο Jon και ο Gary έχουν μεγάλη βιβλιοθήκη με εκπαιδευτικά βίντεο αλλά δεν έχουν παρακολουθήσει αρκετά μαθήματα. Η τεχνική κατάρτιση είναι θαυμάσια αν αναπτύσσεται στην κορυφή έκφρασης “από καρδιάς”. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για την δυνατότητα να μοιράζεσαι την καρδιά σου με το κοινό. Από την στιγμή που μπορείς να το κάνεις αυτό έπειτα προσθέτεις γλυκιά τεχνική ανδρεία, πραγματικά μπορεί να διευρύνει την εμφάνισή σου. Και μιας και μιλάμε γι’ αυτό δεν μας θεωρώ μια τεχνική μπάντα. Υπάρχουν τόσες νέες μπάντες που πραγματικά ξέρουν τι παίζουν και είναι αρκετά εντυπωσιακές από αυτήν την άποψη.
Αρκετά από τα κομμάτια σας θεματολογικά αναφέρονται στον Χριστιανισμό. Σε μια σκηνή που όλες οι μπάντες υιοθετούν αυτό το σκληρό και διαβολικό στυλ εσείς δείχνετε να κολυμπάτε ενάντια στο ρεύμα. Πως καταλήξατε σε αυτή την απόφαση;
Αυτό πραγματικά δεν αποτέλεσε κάποια απόφαση από εμάς. Πάντοτε μας φαινόταν κωμικό που οι μπάντες ανταγωνιζόντουσαν να δείχνουν πιο “κακές” από τις άλλες και που έπαιρναν τον εαυτό τους τόσο σοβαρά. Δεν έχουν δει άραγε το Spinal Tap; Αυτό είναι το heavy metal, είναι διασκέδαση, υποτίθεται πως είναι στην κόψη του ξυραφιού να θεωρηθεί γελοίο αλλά χωρίς να το παίρνεις τόσο σοβαρά. Πρέπει να έχει πλάκα. Σίγουρα έχουμε μιλήσει σοβαρά σε κάποια κομμάτια μας για σοβαρά θέματα. Έχουμε μια άποψη για τον κόσμο την οποία εκφράζουμε ανά καιρούς μέσα από τα κομμάτια μας αλλά το κάνουμε με τέτοιο τρόπο που οι άνθρωποι που δεν βλέπουν αντίστοιχα τα πράγματα να πουν “λοιπόν, δεν είμαι βέβαιος ότι πιάνω το νόημα αυτού που θέλουν να πουν, αλλά είναι γαμιστερή μπάντα”. Αυτός είναι και ο τρόπος που αισθανόμαστε εμείς για τις αγαπημένες μας μπάντες. Έχουμε βρει μια καταπληκτική αδελφότητα μεταξύ των metal οπαδών στην Ευρώπη. Υπάρχει αυτός ο ενωτικός δεσμός μεταξύ των ανθρώπων που ακούνε metal, αφήνουν τις όποιες διαφορές τους απέξω και αυτό είναι κάτι που ο κόσμος που είναι στην απέξω το παραβλέπει εντελώς. Ανεξαρτησία, αφοσίωση, ακεραιότητα και τιμή είναι πράγματα που σέβονται οι metalheads εκεί. Αυτό μας εντυπωσίασε αφού ήταν κάτι οικείο σε εμάς και τα πιστεύω μας. Πιστεύω πως αυτά είναι στοιχεία που προσδιορίζουν έναν αληθινό οπαδό και είναι κάτι που σπανίζει αυτές τις μέρες.
Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε ζωντανά στην Ελλάδα;
Στείλτε μας τα αεροπορικά εισιτήρια και θα παίξουμε ζωντανά ακόμη και στο σαλόνι σας (σ.σ. πολλά γέλια)
Σε ευχαριστώ πολύ, υπάρχει κάτι άλλο που θες να πεις;
Απλά να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου και την ευκαιρία που μας δίνεις να μιλήσουμε στους αναγνώστες του Rockway.
300 
