Stonebringer, Harsh Demise, Bombing the Avenue (10/05/2013) An Club

Κόντρα σε ημιτελικούς, αυτών της μπασκετικής Ευρωλίγκας, το ελληνικό heavy rock ανάπνεε στο An Club.

Αφού για μια κόμη φορά, πέσαμε σε αθλητικό γεγονός, έπρεπε να περιμένουμε λίγο ώσπου να μαζευτεί λίγος κόσμος και να στηρίξει όσο περισσότερο μπορεί τους μουσικούς της βραδιάς.

Γύρω στις 10 λοιπόν, τα τρία αδέρφια (όχι η ταβέρνα) που αποτελούν τους Bombing The Avenue σκαρφάλωσαν στη σκηνή και άρχισαν να εκτοξεύουν τόνους άμμου, μέσα από την οποία ξέρουν καλά να οδηγούν τις μελωδίες τους.

Αυτά τα παιδιά λόγω και της σύνδεσης αίματος που έχουν μεταξύ τους, είναι τόσο δεμένα, που νομίζω πως σε λίγα χρόνια θα είναι στην κορυφή της προτίμησης του ελληνικού rock κοινού.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ! Οι γονείς του μικρού Ιάσωνα παρακαλούνται να τον μαζέψουν γιατί αυτό που βλέπω κάθε φορά είναι ντροπή! Δεν μπορεί να είναι τόσο καλός σε τόσο μικρή ηλικία. Θα δημιουργήσει κύματα αυτοκτονιών.

Τα τύμπανα του είναι σατανικά πάντα, εντός ρυθμού, έξυπνα δομημένα και φοβάμαι να σκεφτώ το τι θα κάνει όταν σε λίγα χρόνια θα έχει αποκτήσει μύες ενήλικου ανδρός.

Έπαιξαν δυνατά, με γεμάτη σκηνική παρουσία, παρουσιάζοντας με την ευκαιρία τα τραγούδια που περιέχει το ΕΡ τους “Avido” (το οποίο ψώνισα με μεγάλη χαρά) και πήραν ένα από τα δυνατότερα χειροκροτήματα που έχω ακούσει στο ΑΝ φέτος.

Στη συνέχεια, σειρά είχαν οι Πειραιώτες Harsh Demise.

Με φωνητικά που φέρνουν στο μυαλό το πρόσωπο του Corey Taylor, και ένα ήχο που συνδυάζει από Pantera και Metallica ως τους Sepultura και τους In Flames, έσπασαν κυριολεκτικά τα ανύποπτα τυμπανάκια μας και έδωσαν να καταλάβει ο κόσμος πως υπάρχει πολύ ζουμί πλέον στην εγχώρια σκηνή.

Η ένταση ήταν όντως, εξαιρετικά υψηλή και με ανάγκασε να γεμίσω τα αυτιά μου με χαρτοπετσέτες, γιατί εκεί μπροστά που καθόμουν έσκαγε ωστικό κύμα.

Με κομμάτια από το ντεμπούτο τους “Something out of nothing” και ένα καινούργιο, βαπτισμένο προς το παρόν “Gamato”, με όρεξη και χαβαλέ πάνω στη σκηνή πέρασε η ώρα νερό.

Τα προβλήματα με τα καλώδια της κιθάρας και το ζωηρό σταντ του ταμπούρου, δεν χάλασε τη διάθεση τους και η στιγμή, την οποία ο ηχολήπτης του ΑΝ, Μάκης εμφανίστηκε με ένα σφυρί, σαν τον Ήφαιστο να βάλει το μέταλλο στη θέση του ήταν highlight!

Έπαιξαν το “I’m broken” των Pantera, εξαιρετικά, με τη βοήθεια του Alex των Potergeist, ανεβάζοντας την πίεση. Και του αίματος του κοινού αλλά και την ατμοσφαιρική!

Αργότερα, απέδωσαν τιμές και στους Metallica παίζοντας το “Sad But True” και ευχαριστώντας μας όλους έδωσαν τη σκυτάλη στους Stonebringer.

Σε πιο stoner ύφος, με τις φωνές του Ηλία και του Νίκου να κάνουν ένα όμορφο contrast, έπαιξαν παλιό και νέο τους υλικό δημιουργώντας ένα σχετικό χαμό στο pit και αποδεικνύοντας πως έχουν ακολουθία, που γνωρίζει και τραγουδάει μαζί τους τα τραγούδια.

Με βάρος στο πρόσφατο ΕΡ “Ocean of the brave”, που μπορεί ο καθένας να το κατεβάσει δωρεάν (http://stonebringer.bandcamp.com/) και παρουσιάζοντας και νέες συνθέσεις που θα μπουν στο επόμενο album τους, δικαιολόγησαν την παρουσία της τρίχας στα πρόσωπα τους και έπαιξαν μουσική που ανεβοκατέβαινε σε tempo.

Από τα ήρεμα νερά σε εκρηκτικά ξεσπάσματα ταξιδεύοντας μεταξύ των Pantera και του desert/stoner και θυμίζοντας κάποιες φορές τους Orange Goblin, κατεδάφισαν το ΑΝ και με κάνουν να τους βγάζω το καπέλο.

Την ώρα που ο συνάδελφος Στέφανος Στεφανόπουλος έτρεχε στα χωριά για να σιγοτραγουδήσει το “Enjoy The Silence”, εμείς ήμασταν σε ένα χώρο να βρωμάει αντρικό ιδρώτα και μπαρούτι.

Στηρίξτε τις ελληνικές μπάντες. ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ! 

photos: Ειρήνη Σταματογιαννοπούλου