13 χρόνια μετά το “Free Your Soul…”, εν έτει 2013, επιστρέφουν με ένα album ονόματι “13”, που περιέχει 13 κομμάτια σε μία 13η κυκλοφορία.
Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη υπέροχη νύχτα στο Gagarin 205, με τον Mike Muir να αλωνίζει πάνω κάτω τη σκηνή και από τότε περιμένω να ακούσω δισκογραφικά τους νέα. Πέρασαν χρόνια από τότε και τσουπ.
Από μόνη της αυτή η κυκλοφορία είναι κάτι το σημαντικό για του thrashers, τους punks, τους hardcorers και γενικά τους οπαδούς του γνήσιου groove ήχου.
Γιατί αν μιλάμε για γκρούβα, οι Suicidal είναι πάντα στη συζήτηση. H μπασαδούρες που ακούς στους δίσκους τους είναι αξιομνημόνευτες και μην ξεχνάς ότι εκεί μεγαλούργησε ο Robert Trujillo.
Τώρα, υπεύθυνος σε αυτόν τον τομέα είναι ο Tim “RAWBIZ” Williams και κάνει εξαιρετική δουλειά.
Κανονικά, δεν θα έπρεπε να γράψω και πολλά γιατί μιλάμε για έναν δίσκο των Suicidal και όλοι μας ξέρουμε πάνω κάτω τι σημαίνει αυτό.
Δεν είναι τόσο hardcore, όσο το “Free Your Soul…”, και έχει έντονο το funk στοιχείο και άλλοτε παρλάρει λίγο κιθαριστικά (“God Only Knows who I am”) μέσω της πένας των Nico Santora και Dean Pleasants, αλλά ο ρυθμός είναι πάντα skate-άδικος με τα τύμπανα του Eric Moore να δίνουν το τέμπο.
“This ain’t a celebration”, “Make your stand”, “Who’s afraid” και άλλα κομμάτια σε προετοιμάζουν να πάρεις τη σανίδα σου και τους δρόμους τώρα που έφτιαξε ο καιρός. Soundtrack έχεις!
Δυστυχώς, το κομμάτι με το οποίο αποφάσισαν να προμοτάρουν το δίσκο “Cyco Style”, δεν κολακεύει το σύνολο της δουλειάς που είναι ανώτερη από αυτό και θεωρώ πολύ κακή την επιλογή του.
Κατ’ επέκταση, μιλάμε για μια άξια λόγου επιστροφή, όχι όμως διαμάντι στο ράφι με τα βινύλια τους. Εμείς οι Suicidal soldiers αργά ή γρήγορα θα το βάλουμε στη συλλογή μας, εσείς οι άλλοι ξεκινήστε με το “Join the Army”.
520 
