Όταν βλέπεις Smallstone, είναι καλό! Σαν την διαφήμιση των γνωστών αλλαντικών ακούγεται, αλλά σε ποσοστό 90% τον τελευταίο καιρό είναι αληθινό.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με παρθενική δισκογραφική δουλειά ενός συγκροτήματος από το New Hamphsire και αν ήταν όλα τα ντεμπούτα έτσι, δε θα ξαναγκρίνιαζα ποτέ.
Η Smallstone έχει έναν τρόπο να διακρίνει το ταλέντο και μετά με τις εκπληκτικές παραγωγές, που προσφέρει στις μπάντες τις βγάζει κάτι το εξωφρενικά όμορφο.
Για άλλη μια φορά, έχουμε να κάνουμε με μουσική που έχει μέσα ψήγματα southern φιλοσοφίας (που κάποιος θα άκουγε και στους Sun Gods in Exile), με έντονο hard rock/stoner προσανατολισμό. Είναι επίσης παρούσα και η επιρροή όλων αυτών των γενεών από τον ήχο των Alice In Chains, σε ένα σύνολο που θες να παίξεις δυνατά.
Τα φωνητικά του David Nebbia είναι άψογα και φαίνεται πως έχει ακούσει αρκετό grunge και οι συχνότητες που βγάζει από τα ψηλά στα πιο χαμηλά είναι καλά τοποθετημένες και κάποιες στιγμές, μου δίνει την εντυπώσεις πως την επόμενη στροφή θα τραγουδήσει ο Sully Erna των Godsmack.
Tα τύμπανα του Mike Mc Neill δίνουν έναν ξέφρενο ρυθμό και βοηθούμενα από το μπάσο του Paul Jarvis, δίνουν άπλετο χώρο στον κιθαρίστα Jay Fortin να κάνει τραμπάλα μεταξύ καουμποϋλικίου και stonerιάς.
Ακούστε τα “Joesy Wales”, “Heavy Bullet” και το διαμάντι του δίσκου “Buffalo” και μετά ουρλιάξτε με την ησυχία σας. Τα τραγούδια είναι ένα και ένα και δεν πρόκειται να σας απογοητεύσουν με την υψηλή τους ποιότητα.
Θα τους περιμένουμε στη γωνία, γιατί αν με την πρώτη πετυχαίνουν κέντρο, στη συνέχεια θα πρέπει να φάνε το στόχο με τα δόντια τους!
851 
