Δεν αποτελεί μυστικό πως εδώ και αρκετά χρόνια το σαράκι της ρουτίνας τρώει ακόμη και τους μουσικούς κύκλους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι καλλιτέχνες που στο κυνήγι της επιτυχίας από βιοποριστικής πλευράς, λησμονούν πως είναι να δημιουργείς μουσική που πραγματικά γουστάρεις, παρά μόνο αναλώνονται σε παραγωγή προιόντων, σα να πρόκειται για πραγματική βιομηχανία.
Οι περιοδείες γίνονται αναγκαίο κακό, χρόνος που πρέπει να περάσεις μακριά από τα ακριβά σπίτια που κατάφερες να αποκτήσεις και την πολυτελή ζωή την οποία πλέον διάγεις. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι πιστοί στο όραμά τους, που κρατούν τη φλόγα μέσα τους αναμένη παρά το ότι η ζωή τους βρίσκει να διανύουν ακόμη και την 5η δεκαετία του βιολογικού τους κύκλου κατά την οποία άλλοι συνάνθρωποί μας το μόνο που κάνουν είναι να σχεδιάζουν τα γεράματά τους και πως θα καταφέρουν να τα περάσουν όσο πιο “’ήσυχα” είναι δυνατόν.
Όχι ο Kory Clarke! Ο αειθαλής αμερικανός από το Detroit των HΠΑ συνεχίζει ακάθεκτος να ηχογραφεί δίσκους, να πίνει (ότι μπορεί) και να αλωνίζει την υφήλιο παραδίδοντας μαθήματα αληθινού, ανόθευτου, αλήτικου rock n roll. Δεν θα μπορούσε φυσικά μετά την κυκλοφορία του “Rock n Roll Disease” να αφήσει έξω από τα σχέδια του την Ελλάδα που υπεραγαπά και η στάση στο An club υπήρξε κάτι παραπάνω από δεδομένη και αναμενόμενη. Το αναπάντεχο της υπόθεσης υπήρξε η απουσία του κοινού…
Λίγοι και καλοί λοιπόν το βράδυ της Παρασκευής στο υπόγειο των Εξαρχείων με το τρίο των Beggars να ανοίγει την βραδιά! Η παρέα του Γιάννη Πασσά μας άνοιξε πραγματικά την όρεξη για ότι ακολούθησε με τον ίδιο να αποτελεί έναν από τους πιο αληθινούς frontmen που έχω δει επί σκηνής (πως θα ταίριαζε άλλωστε διαφορετικά με τον Kory).
Με τον ήχο του An να μην βοηθάει ιδιαίτερα, έπαιξαν ένα χορταστικό setlist διάρκειας περίπου μιας ώρας με τα 4 κομμάτια να έρχονται μέσα από το πρόσφατο “The Day I Lost My Head”, τα 3 από το “Devil’s Highway” του 2015 και τα υπόλοιπα 2 από το “Desperate Rock n Roll” (2014). Η μουσική τους είναι ποτισμένη με γκρούβες που όχι λίγες φορές μου θύμησαν πως έγραφαν παλιότερα τα riffs τους οι Metallica, ίσως σε λίγο πιο mid tempo διάθεση.
Ωραίες στιγμή που θα ήθελα να αναφέρω είναι η προσωπική εξομολόγηση του Πασσά για το πόσο σημαντικό είναι να παίζεις με τον Kory Clarke καθώς θυμήθηκε (και μοιράστηκε μαζί μας) πως όταν ήταν στο Λύκειο είχε αγοράσει ένα cd με τίτλο “Salutations From The Ghetto Nation” και το διέδιδε τότε (το 90-91), προφανώς στις παρέες του και δεν έκρυψε την συγκίνησή του που την συγκεκριμένη βραδιά μοιραζόταν την σκηνή με τους Warrior Soul.
BEGGARS “GAME” live in Athens [4K]
Beggars setlist:
Motorchrist
Book of days
That Road
The day I Lost my Head
Chief Commander
The Lightning
Devils Highway
Game
Lunatic
I Dont Know
Η έταιρη παρέα της βραδιάς ακολούθησε στην σκηνή του Αn τους πραγματικά απολαυστικούς Beggars, με κάτι παραπάνω από καλή διάθεση. Παρακολουθώντας τον Kory από κοντά όλη την ημέρα, είδα έναν άνθρωπο που διψούσε να βγει στην σκηνή και να παίξει. Αυτό ήταν το βασικό μέλημά του. Προσπαθούσε να ανοίξει το πρόγραμμα της πειοδείας τους προσθέτοντας κι άλλες εμφανίσεις στο σκέλος της περιοδείας τους στην Ιταλία όσο κι αν οι υπόλοιποι της μπάντας του τόνιζαν πως αυτό θα ήταν οικονομική καταστροφή. Γέλασε, κατέβασε μονορούφι το ποτό του και τους είπε, πάμε να το κάνουμε!
Η περίπτωση Kory Clarke αξίζει πραγματικά μελέτης μιας και είναι από τους ελάχιστους εναπομείναντες μουσικούς της παλιάς κοπής που ακόμη και σήμερα ζει τόσο έντονα το κάθε δευτερόλεπτο επάνω στο σανίδι. Κι αυτό το καταλάβαν καλά από την πρώτη στιγμή όσοι βρέθηκαν στο An, καθώς από το τζαμάρισμα της εισαγωγής κιόλας ο Kory ξεκίνησε να μοιράζει μεσαία δάχτυλα σε Πρόεδρο Τραμπ και όλες τις άλλες μεγάλες “συμπάθειες” του…
Ναι, τον προβλημμάτισε η απουσία του κόσμου, πιθανόν για καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα πριν πιάσει πάλι το μικρόφωνο και συνεχίσει σαν χείμαρρος παρακάτω. H ηλεκτρική καταιγίδα μας χτύπησε όλους και παρότι ξέρεις τι πας να δεις, η ανατριχίλα όταν ακούς τον Clarke να δίνει όλο του το είναι στο μικρόφωνο είναι απερίγραπτη. Ναι, όσο προχωρούσε το set η φωνή του κουραζόταν, όμως η χροιά ήταν εκεί, το πάθος το ίδιο.
Άξιο λόγου είναι και το σχήμα που τον ακολουθεί που απέδωσε όλα τους τα κομμάτια με ιδιαίτερη ζωντάνια, χωρίς καλούπια, με ενορχηστρωτή τον Kory έκαναν πολλά τζαμαρίσματα και αυτοσχεδιασμούς, όπως και ατέλειωτο χαβαλέ μεταξύ τους με αποκορύφωμα λίγο πριν το τέλος την αποχώρηση για 2 λεπτά της ώρας του κιθαρίστα από την σκηνή για να πάει… τουαλέτα.
Το setlist έξυπνα στημένο από τον ίδιο τον Clarke ξεκινούσε με κομμάτια από τα πιο πρόσφατα album και όσο προχωρούσε η βραδιά ακούστηκαν οι μεγάλοι ύμνοι του σχήματος (βλέπε setlist στο τέλος του άρθρου).
Το να γράψει κανείς ένα κείμενο που να περιγράφει το πως παίζουν οι Warrior Soul ζωντανά είναι σχεδόν ανούσιο, καθώς ανήκουν ξεκάθαρα στις περιπτώσεις εκείνες που οι περισπούδαστες γνώμες μπαίνουν στον πάτο εκείνων που τις εκφέρουν και το ωμό, γνήσιο rock n roll που ο Kory Clarke μεταφέρει μαζί του σαν ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες γνήσιους εκπροσώπους μιας άλλης εποχής, είναι το μόνο που τελικά αξίζει να γίνει κανείς κοινωνός.
WARRIOR SOUL “THE DRUG” live in Athens [4K]
Warrior Soul setlist:
Jam/Intro
Up The Dose
Rock’n’Roll Disease
Off My Face
I Get Fucked Up
Back on the Lash
Love Destruction
Rocket Engines
The Party
Punk and Belligerent
Ass-Kickin’
Ghetto Nation
The Wasteland
Jump for Joy
Downtown
Generation Graveyard
The Losers
The Drug
Rotten Soul
Φωτογραφίες : Δέσποινα Σταματάκη
Videos : Γιάννης Φράγκος
680 
