Σχεδόν τρία χρόνια έχουν περάσει από το “As Above, So Below” και οι Nightstalker φαίνεται να επιστρέφουν από το μούδιασμα, ίσως τους πιο αδύναμου album τους (Link για να μην τα ξαναγράφω).
Ο Αργύρης αφού ξεπέρασε την περιπέτεια υγείας του, επιστρέφει στα γνώριμα του χωράφια και μας ξεσηκώνει και πάλι με την ιδιαίτερη χροιά του. Στην αγαπημένη μας rock ‘n’ roll μουσική το να έχει κάποιος αναγνωρίσιμη φωνή είναι ίσως σημαντικότερο και από το να έχει μια πολύ καλή φωνή. Σίγουρα, δεν είναι ο καλύτερος τραγουδιστής της ελληνικής αγγλόφωνης σκηνής, αλλά σίγουρα είναι από τους πιο συμπαθείς και αναγνωρίσιμους και σίγουρα, πολύ καλός ερμηνευτής.
30 χρόνια ιστορίας συμπληρώνονται για τους Nightstalker φέτος και επιστρέφουν με έναν εξαίσιο δίσκο, γεμάτο όμορφες μελωδίες που θα σε κερδίζουν ολοένα και περισσότερο σε κάθε ακρόαση του “Great Hallucinations”.
Σε παραγωγή της μπάντας και ηχογραφημένο στα Wreck it Sound Studios, το “Great Hallucinations” είναι αυτό που ακριβώς περιμένεις από τους Nightstalker. Monster Magnet-ικό heavy rock, με έμφαση στην γκρούβα και με αρκετές δόσεις ψυχεδέλειας στον ήχο του, ενώ κάθε φορά που το ακούς, επιλέγεις άλλο κομμάτι ως το αγαπημένο σου.
Ο δίσκος ανοίγει με το “Black Cloud”, που είναι ένα κομμάτι σήμα κατατεθέν για τους Nightstalker, με εύκολο και πιασάρικο ρεφρέν, ενώ εν συνεχεία έρχεται το εξαιρετικό “Sweet Knife” που όλοι έχουν ήδη απολαύσει στο YouTube. Ξεκινάει αγαπησιάρικα και στη μέση της διάρκειας του, ξεσπάει με ένα κλασσικό heavy rock ρυθμό. Η χορευτική γκρούβα του “Sad Side of The City” και τα όμορφότερα φωνητικά του Αργύρη στο album, το καθιστούν ένα από τα highlights του “Great Hallucinations”.
H ψυχεδέλεια κλέβει την προσοχή μας στην αρχή του “Seven Out of Ten”, το “Cursed” σίγουρα θα αγαπηθεί από τους φίλους της μπάντας, όσο το αγαπήθηκε από εμένα, το “Half Crazy” είναι το κομμάτι που θυμίζει περισσότερο από όλα το μεγαθήριο που ονομάζεται Monster Magnet, το “Hole in the Mirror” έχει ένα άρωμα ’60s και το κλείσιμο του δίσκου γίνεται ταξιδιάρικο με το ομότιτλο 7-λεπτο “Great Hallucinations”.
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που αναγκάζομαι και πάλι να γράψω καλές κουβέντες για ένα συγκρότημα που συμπαθώ ιδιαίτερα και θα ήθελα να τονίσω πως το μπάσο του Ανδρέα κλέβει την παράσταση καθ’ όλη την διάρκεια του album. Μόνη ένσταση είναι ο ήχος του ταμπούρου που κάποιες στιγμές ακούγεται λίγο παραπάνω ξερός από όσο θα ήθελα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν χαλάει την πάρα πολύ καλή προσπάθεια των Nightstalker!
Πάμε, ρε γέροι, ξανά να πάρετε αυτό που αξίζετε!
637 
