Νέο album και για τους Death Angel, τους Αμερικάνους thrashers και εκ των βασικών συντελεστών αυτού που έμεινε στην ιστορία ως “Bay Area thrash metal”, οι οποίοι τρία χρόνια μετά το πολύ καλό “The Evil Divide” (review) παρουσιάζουν το νέο, ένατο τους album “Humanicide”.
Αν και ευρισκόμενοι στο τεχνικό άκρο του thrash και απομακρυσμένοι από τα ρυθμικά κλισέ του ιδιώματος, αυτή τη φορά έβαλαν το progressive συνθετικό attitude τους στον “πάγο”. Οι Death Angel διαφοροποιούνται συνθετικά μιας και το “Humanicide” απέχει από την πολυπλοκότητα που εμφάνιζε ο προκάτοχός του, είναι πιο άμεσοι από ποτέ με straight in your face heavy / thrash, με διαυγέστατη παραγωγή, καλοπαιγμένο και τίμιο μεν, αλλά με την μπάντα να εμφανίζει σημάδια κοπώσεως.
Το album είναι ποικίλο στιλιστικά και άλλες φορές ο ακροατής θα αντιμετωπίσει γρήγορο αναμενόμενο thrash σε συνθέσεις όπως το εξαιρετικό “I Came For Blood”, το Heathen-like “Aggressor” και το “Divine Defector” (το οποίο μου θύμισε κάτι μεταξύ Slayer και Tankard), άλλες φορές στακάτο U.S. heavy όπως στο “Immortal Behated” που μαζί με το “Alive And Screaming” παραπέμπουν στους Flotsam And Jetsam, ενώ άλλες φορές αναδύεται μια πιο “hard rock” αισθητική (όπως για παράδειγμα στα “Revelation Song” και “Of Rats And Men”).
Οι Death Angel νομίζω βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο. Το “Humanicide” έχει κάποιες έξυπνες ιδέες και είναι φανερή η δεινή τεχνική επιδεξιότητα μέσω της οποίας εκφράζονται, με τους Damien Sisson (μπάσο) και Will Carroll (drums) να δίνουν επαρκείς πλάτες (αν και το άκουσμα ακολουθεί την “πριμαριστή”, light ηχητική προσέγγιση), στους Rob Cavestany και Ted Aguilar οι οποίοι εκτελεστικά είναι αψεγάδιαστοι. Όσο για τον Mark Osegueda, στα γνωστά του επίπεδα, πολύ καλός frontman όσο και πολύ έμπειρος, με τη φωνή του να μην έχει φθαρεί ούτε στο ελάχιστο.
Θα έλεγα ότι αισθάνομαι διχασμένος για το “Humanicide”. Δεν είναι κακό album αλλά σίγουρα είναι υποδεέστερο του “The Evil Divide”. Αν και έχει κάποιες εξαιρετικές στιγμές, οι “κορυφές”, τα “climaxes” είναι λίγα και το υλικό αδυνατεί να προκαλέσει τα ρίγη συγκινήσεως που πιθανόν να περίμενε κάποιος από αυτήν την θρυλική (αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο) thrash μπάντα. Αξιοπρέπεια και τιμιότητα σίγουρα αλλά δύσκολα θα κάνει κάποιον ιδιαίτερο ντόρο.
https://www.facebook.com/deathangel
620 
