Οι Γερμανοί post/prog-metallers The Ocean, αναμφισβήτητα αποτελούν ένα από τα πιο “δαιδαλώδη” συγκροτήματα του σύγχρονου ακραίου ήχου, οι οποίοι σε κάθε τους κυκλοφορία τείνουν να εκπλήσσουν και να “προοδεύουν”. Μετά από δύο “αδρανή” χρόνια, ο κιθαρίστας τους Robin Staps, απαντάει σε όλες τις απορίες της Δικαίας Οικονομάκη, σχετικά με την τριλογία του όγδοου concept album τους, “Phanerozoic”, την απουσία τους από τα δρώμενα και το ενδεχόμενο για μία πολυπόθητη συναυλία του συγκροτήματος στην Ελλάδα στο εγγύς μέλλον.
Χαιρετίσματα από την Ελλάδα! Πέρασαν 5 χρόνια από το προηγούμενο album σας “Pelagial”. Γιατί σας πήρε τόσο πολύ καιρό για να κυκλοφορήσετε νέα μουσική;
Λοιπόν, είχαμε παίξει κοντά στις 300 συναυλίες με το “Pelagial”, επομένως ήμασταν πολύ απασχολημένοι. Προς το τέλος του 2016 αισθανθήκαμε όλοι ότι θέλαμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για να επικεντρωθούμε σε άλλα πράγματα για λίγο καιρό, για ολόκληρη την ατομική και την συλλογική μας ευημερία.
Οπότε θεωρείς σημαντικό το “να παίρνει τον χρόνο του” ένας μουσικός, ώστε να αποφέρει ποιοτική μουσική;
Ναι, σίγουρα. Το να συμμετέχεις σε μία μπάντα και να περιοδεύεις, είναι κάτι που αγαπάμε όλοι “μέχρι θανάτου” και δεν θέλαμε να μετατραπεί σε μία ρουτίνα. Μερικές φορές απλά πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω και να αναρωτηθείς εάν θέλεις όντως να συνεχίσεις να το κάνεις αυτό, για ποιο λόγο και πόσο. Όλοι χρειαζόμασταν να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό το ερώτημα, το κάναμε, και μέχρι το τέλος ενός πολύ “αδρανούς” έτους, του 2017, όλοι καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι ΝΑΙ, θέλουμε να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό και ότι είχε φτάσει η στιγμή για έναν καινούριο δίσκο. Έτσι λοιπόν, υπήρξε μία πολύ καλή ατμόσφαιρα ανάμεσα σε όλους μας όταν ξεκινήσαμε πρόβες, πριν από τις ηχογραφήσεις στις αρχές του 2018. Λαχταρούσαμε να παίξουμε ξανά μουσική.
Η μουσική σας είναι ευπροσάρμοστη και ικανοποιεί τους ακροατές των διαφορετικών υποειδών της metal μουσικής. Πιστεύετε ότι αυτή η ποικιλομορφία σας βοήθησε να ξεχωρίσετε σαν συγκρότημα και έκανε τους ανθρώπους να συνδέονται εύκολα με τη μουσική σας;
Συνήθως, αφήνω τους δημοσιογράφους να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα. Ως μονάδες, όλοι έχουμε διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα, αλλά μπορούμε επίσης να συμφωνήσουμε σε πολλά πράγματα, προφανώς. Αλλά ναι, η ποικιλομορφία των μουσικών γούστων είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη μέσα στο συγκρότημα και νομίζω ότι αυτό “ακούγεται” και στη μουσική μας. Υπάρχουν στοιχεία πολλών διαφορετικών μορφών μουσικής σε αυτό που κάνουμε, δεν υπάρχει μόνο rock ή metal, αλλά και άλλες επιρροές που είναι ίσως λιγότερο εμφανείς, οι οποίες προέρχονται από ταινίες, από soundtrack, την ambient μουσική, ακόμα και από τη “σκοτεινή” τζαζ και την πειραματική ηλεκτρονική μουσική.
Η τελευταία σας δισκογραφική δουλειά “Phanerozoic I: Palaeozoic”, έλαβε φοβερές κριτικές. Το περιμένατε;
Είμαστε έκπληκτοι από το πόσοι θετικά, άνθρωποι αντιδρούν σε μερικά από τα νεώτερα τραγούδια μας. Ακόμα και λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του album, οι άνθρωποι που ήρθαν στις συναυλίες της πρόσφατης ευρωπαϊκής περιοδείας μας, φάνηκαν να γνωρίζουν πολύ καλά τα νέα κομμάτια. Νομίζω ότι το καινούργιο album “ανασυντάσσει” τους παλιούς The Ocean, επί “Precambrian” εποχής, με τους νεότερους The Ocean, με τον Loic Rossetti στα φωνητικά (βρίσκεται στην μπάντα από το 2010). Το album έχει παρόμοια ατμόσφαιρα με το “Precambrian”, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει τα φωνητικά του Loic. Νομίζω ότι είναι ο δίσκος που είναι πλησιέστερος από κάθε άλλον, στο να αντιπροσωπεύει το πώς ήθελα πάντα να “ακούγεται” αυτό το group.
Ποιά από τις κυκλοφορίες σας είναι η πιο αγαπημένη σου και γιατί;
Το τελευταίο album είναι κοντινότερο από τα υπόλοιπα, στο πώς πάντοτε επιθυμούσα να ακούγεται η μπάντα και αυτό με χαροποιεί. Όλα τα albums όμως σημαίνουν πολλά για εμένα, αποτελούν ενδείξεις μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου της ζωής μου και του ατόμου μου την εκάστοτε στιγμή. Δεν μετανιώνω για κανένα, ούτε θα ήθελα να τα “διαγράψω από την λίστα μας”. Όλα τους ανήκουν εκεί που ανήκουν.
Άραγε, είναι “The Ocean” ή “The Ocean Collective”; Ποιό από τα δύο προτιμάς;
Ισχύουν και τα δύο και εξ’ αρχής ίσχυαν και τα δύο. Το line up του συγκροτήματος έχει διαμορφωθεί και είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να έχει. Αυτό είναι που βλέπεις πάνω στη σκηνή, όμως επιπρόσθετα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και εκτός και πίσω απ’ αυτήν, οι οποίοι δουλεύουν για εμάς και είναι το ίδιο σημαντικοί. Όπως ο Martin Kvamme, ο οποίος σχεδιάζει όλα τα εξώφυλλα των δίσκων μας από τις εποχές των “Fluxion” και “Aeolian”. Όπως ο Craig Murray, που δημιούργησε την ταινία “Pelagial”, το μουσικό video του “Cambrian” και άλλο ένα το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα. Όπως ο Dalai, ο οποίος ηχογραφεί cello για εμάς από το 2010 και έχει παίξει μαζί μας σε πολλές περιοδείες, όμως όχι σε όλες. Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν μεγάλο μέρος των The Ocean Collective και προς τιμή τους, αποφασίσαμε να προσθέσουμε την λέξη “κολεκτίβα” σε αυτό το album.
Πιστεύεις ότι οι The Ocean στην παρούσα χρονική στιγμή έχουν την επιθυμητή εξέλιξη στον ήχο τους μετά από 19 χρόνια καριέρας;
Ναι.
Θα ήθελα να συζητήσουμε για την δισκογραφική σου εταιρία, την “Pelagic Records”. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχετε κυκλοφορήσει πολλά albums. Πως τα καταφέρνεις με το συγκρότημα και ταυτόχρονα με την διεύθυνση της “Pelagic”;
Δραστηριοποιηθήκαμε πάρα πολύ με την “Pelagic” τα τελευταία 2 χρόνια. Η εταιρία έχει “μεγαλώσει” πολύ και ο κατάλογός μας, έχει φτάσει τις 128 κυκλοφορίες. Επομένως, αυτό “τρώει” όλο και περισσότερο από τον χρόνο μου. Η αιτία που ήμασταν πολύ ενεργοί τα τελευταία δύο χρόνια, είναι επειδή υπήρχε ελάχιστη απασχόληση με τους The Ocean. Μετά την ολοκλήρωση του κύκλου των περιοδειών για το album “Pelagial”, βρέθηκε και ο απαραίτητος χρόνος για την εταιρία. Πρέπει να διατηρήσω μία ισορροπία. Η “Pelagic” δεν θα υπήρχε χωρίς τους The Ocean, ωστόσο η δισκογραφική γίνεται ολοένα και σημαντικότερη και απαιτεί όλο και περισσότερο χρόνο. Την διαχειρίζομαι μαζί με τον Paul, τον ντράμερ των The Ocean. Ευτυχώς, μπορούμε να δουλέψουμε και από μακριά από τους φορητούς υπολογιστές μας, οπότε μπορούμε να συμβαδίσουμε με τα όσα συμβαίνουν, όταν βρισκόμαστε σε περιοδεία. Ο Steve και ο Dennis, είναι οι υπεύθυνοι για την υποστήριξή της από το “σπίτι”, ενώ εγώ και ο Paul είμαστε απασχολημένοι.
Το “Phanerozoic” είναι ένα διπλό concept album. ‘Η μήπως τριπλό; Πες μου περισσότερα γι’ αυτό.
Η “Φανεροζωική” εποχή χωρίζεται σε τρεις υπο-εποχές. Την “Παλαιοζωική” (τίτλος του πρώτου μέρους), την “Μεσοζωική” (τίτλος του δεύτερου μέρους) και την “Καινοζωική” (τίτλος του τρίτου μέρους). Αυτές οι εποχές είναι χωρισμένες σε περιόδους (η καθεμία από αυτές έχει δοθεί στους τίτλους τραγουδιών). Έξι στην “Παλαιοζωική” και από τρία στην “Μεσοζωική” και στην “Καινοζωική”, αντίστοιχα. Συνοψίζοντας, όλα μαζί είναι τρία μέρη και ένα σύνολο 12 τραγουδιών (αντικατοπτρίζουν τις περιόδους). Το δεύτερο και το τρίτο μέρος, δηλαδή τα “Mesozoic” και “Cenozoic”, θα κυκλοφορήσουν μαζί το 2020, αλλά θα βρίσκονται σε διαφορετικά βινύλια.
Πότε θα κυκλοφορήσει το δεύτερο μέρος του;
Κάποια στιγμή μέσα στο 2020. Τα μέρη των ντραμς και των κιθαρών έχουν ήδη ηχογραφηθεί, τα μόνα που μένουν είναι τα μέρη του μπάσου και τα φωνητικά. Αλλά δεν πρόκειται να βρούμε τον απαραίτητο χρόνο μέσα σ’ αυτό το έτος, καθώς θα περιοδεύουμε πολύ στα πρώτα μισά του 2019.
Πες μου περισσότερα για την διαδικασία σύνθεσης του “Phanerozoic I: Palaezoic”. Έκανες καταπληκτική δουλειά με την ενορχήστρωση, για ακόμη μία φορά.
Έγραψα το μεγαλύτερο κομμάτι του “Phanerozoic” μόνος μου στην Ισπανία, σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, στο οποίο συνέθεσα τα πάντα εκεί από την εποχή των albums “centrics” (“Heliocentric”, “Anthropocentric”). Το μόνο που ήταν διαφορετικό αυτή τη φορά, ήταν ότι κάναμε πρόβες πριν τις ηχογραφήσεις του δίσκου. Κάναμε πρόβες συνεχόμενα, για ένα μήνα κάθε μέρα και πραγματικά δοκιμάσαμε όλα τα κομμάτια και προσθέσαμε μικρολεπτομέρειες. Οπότε, με το που ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις τον Ιανουάριο, όλα ήταν έτοιμα 100% και πιστεύω πως μπορείς να το νιώσεις, ακούγοντας τον δίσκο. Κατά κάποιο τρόπο μοιάζει λιγότερο δομημένος και περισσότερο άμεσος. Το “Pelagial”, ήταν καθαρά ένα studio album. Ποτέ δεν το παίξαμε σαν συγκρότημα πριν την ηχογράφησή του. Ξεκινήσαμε τις πρόβες μόνο όταν έπρεπε να ετοιμαστούμε για τις περιοδείες και αφού είχαμε τελειώσει τη διαδικασία της ηχογράφησής του.
Μπορείς να θυμηθείς την πρώτη σου φορά στην Ελλάδα;
Φυσικά, ήταν στο Gagarin 205. Ένα χρόνο περίπου πριν ξαναπαίξουμε και “ανοίξουμε” το venue για τους At The Gates.
Θα επέστρεφες στην Ελλάδα για μία συναυλία εν όψει της περιοδείας του “Phanerozoic”;
Ναι σίγουρα, δουλεύουμε πάνω σε αυτό το πλάνο. Ελπίζουμε να συμβεί μέσα σε αυτόν τον χρόνο.
Εάν μπορούσες να αφιερώσεις ένα από τα τραγούδια σας στους Έλληνες οπαδούς σας, ποιό θα ήταν αυτό;
Έχουμε, λοιπόν, μία ολόκληρη κυκλοφορία επηρεασμένη από την ελληνική κουλτούρα και μυθολογία, η οποία ονομάζεται “Aeolian” (γέλια). Οπότε, προφανώς θα έπρεπε να είναι ένα κομμάτι από αυτό το album. Η πρώτη μου σκέψη πήγε στο “Inertia” και οι πρώτες σκέψεις συνήθως ποτέ δεν πέφτουν έξω, επομένως ας πούμε αυτό. Είναι ένα παλιό τραγούδι, το οποίο δεν το έχουμε παίξει ζωντανά εδώ και πολύ καιρό, αλλά θα ήθελα πολύ να το ξαναπαίξουμε κάποια στιγμή.
Σε ευχαριστώ πολύ, χάρηκα γι’ αυτήν την κουβέντα!
Ευχαριστώ!
831 
