Εξαιρετικών (από την αρχή) εγχώριων κυκλοφοριών συνέχεια.
Ο λόγος αυτή τη φορά για τους Devil Made Me Do It, μια νέα μπάντα από τη Αθήνα, οι οποίοι επιδίδονται ως στιλ σε ένα όλο και πιο δημοφιλές ρεύμα στη χώρα μας, αυτό του modern (καλά, πες το και alternative, who gives a fuck about tampeles?) metal όπως αυτό απαντάται στις U.S. και έχει κατακτήσει την σύγχρονη νεολαία τους.
Τι θα συναντήσει ο ακροατής στο “Her Majesty’s Pleasure”; Θαυμάσιο σύγχρονο metal του οποίου οι επιρροές ανήκουν σε γκάμα συγκεκριμένης ευρύτητας, απόλυτα ομοιογενές υλικό περασμένο από το προσωπικό φίλτρο των Devil Made Me Do It των οποίων τα διαφοροποιητικά στοιχεία σε σχέση με βασικές “σταθερές” του ιδιώματος εστιάζονται στην πολύ υψηλή μελωδικότητα των συνθέσεων, την μειωμένη – αλλά και επαρκέστατη – χρήση core σημείων και την εμφανή ικανότητα να γράφουν άμεσες, εύληπτες συνθέσεις υψηλού ενδιαφέροντος.
Κιθαριστικώς, οι δομές των κομματιών είναι πιασάρικες και η riffολογία των Σπύρου και Chris αποδίδει περίσσεια γκρούβα, είναι μελωδικά “ανοιχτή”. Ρυθμικώς δε, το album ανήκει στα mid tempo πεδία και αυτό το γεγονός παρέχει έξτρα όγκο και βαρύτητα (κάτι που υποβοηθείται και από τον τέλειο ήχο του Λάμπρου Κριτσιμά ο οποίος είναι αμβλυμμένος επαρκώς και παρέχει άνετη ακρόαση), με τους Νίκωνα Τζίφα (drums) και Ανδρέα Μίλλιο (μπάσο – ένα ακόμη ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του album μιας και ο Ανδρέας είναι drummer στους progsters False Coda και Parthian Shot) να ακούγονται συμπαγέστατοι.
Μεγάλο highlight του “Her Majesty’s Pleasure” θα έλεγα ότι είναι η φωνητική ερμηνεία του Peter Gkas ο οποίος μετά το πρόσφατο debut των Τρικαλινών New Day Slave, καταθέτει άλλη μια συγκλονιστική performance σ’ αυτό το ιδιαίτερο ύφος που δείχνει να το κατέχει πλήρως. Φοβερός είτε στα growls, είτε στα “ημικαθαρά” του μέρη, ο Gkas εξυψώνει στα έτσι κι αλλιώς πολύ όμορφα τραγούδια.
Φοβερά ρεφρέν σε όλα τα κομμάτια τα οποία είναι “hit” προδιαγραφών με απόλυτα επαγγελματική νοοτροπία από την μπάντα. Εξαιρετικό το intro track “Butcher” όπως και τα Alice In Chains / Soundgarden-ικά “Scream And Shout”, “This Time” και “Sister”, πολύ καλές στιγμές στα “No Face”, “45” και “Ocean” στα οποία προσεγγίζονται αισθητικά οι Stone Sour και στα “Denial” και “Second”, “χαρμάνια” που αναμειγνύουν τους Killswitch Engage, τους Godsmack και τους Disturbed (οι αναφορές είναι ενδεικτικές θα μπορούσα να κατονομάσω δυο ντουζίνες συναφών ονομάτων).
Ως debut δουλειά, θα χαρακτήριζα το “Her Majesty’s Pleasure” μια ονειρική δισκογραφική εκκίνηση. Πολύ καλό υλικό το οποίο προσφέρεται και για ψυχαγωγία αλλά και για ψυχοπάλη, καλοπαιγμένη δυναμική μουσική, η οποία ζει στο “σήμερα” του σκληρού ήχου και κοιτάει στα μάτια οποιαδήποτε αντίστοιχη δουλειά από τα άνωθεν αναφερθέντα “μεγαθήρια”. Αν και η εμπορική επιτυχία είναι ένα μέγεθος το οποίο πλέον ανήκει στα χαοτικά συστήματα και είναι σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί, καλλιτεχνικώς ωστόσο διαβλέπω ολόλαμπρο μέλλον από τους Devil Made Me Do It. Πολύ καλό δισκάκι, ένα ακόμη σμιλευμένο λιθαράκι της (πανίσχυρης και ανταγωνιστικής πλέον και όποιος έχει αντίρρηση μάλλον είναι κουφός) Ελληνικής σκηνής.
https://www.facebook.com/tdmdi/
718 
