Οι Monovine είναι ένα εξαιρετικό rock τρίο από την Πάτρα που συνδυάζει την μελωδία και την ατημέλητη όψη του grunge με την αισθητική αγριάδα του garage punk. To τρίτο τους album “D.Y.E.” είναι μια αποκάλυψη (review) και πριν το παρουσιάσουν ζωντανά στο An Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) παρέα με τους ΤΣΟΠ, o Δημήτρης Μαρσέλος μίλησε με τους Στράτο (κιθάρα, φωνή) και Ξενοφώντα (μπάσο).
-Καλησπέρα και ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Αν και δεν είστε νέοι στο χώρο, δεν έχει τύχει να τα ξαναπούμε, οπότε θα ήθελα να μας ξεναγήσεις στο παρελθόν της μπάντα. Πότε δημιουργήθηκαν οι Monovine, πως προέκυψε αυτό το περίεργο, αλλά εύηχο όνομα, ποια είναι τα μέλη της;
Στράτος: Καλησπέρα, Δημήτρη, σε ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Με τον Σωτήρη είμαστε φίλοι από τα σχολικά χρόνια και μέσω αυτού γνώρισα και τον Ξενοφώντα. Παρόλο που είχαμε παίξει όλα αυτά τα χρόνια μουσική με όλους του πιθανούς συνδυασμούς (Σωτήρης κι εγώ, Σωτήρης και Ξενοφώντας,Ξενοφώντας κι εγω) δεν παίξαμε ποτέ μαζί και οι τρεις (τουλάχιστον επιτυχημένα) μέχρι και τον Μάιο του 2008 όπου “επίσημα” κάναμε το πρώτο μας live ως Monovine στο Decadence στην Αθήνα, προβάροντας τα κομμάτια με -φανταστικά όργανα- στα σκαλάκια μιας πολυκατοικίας στα Εξάρχεια. Το όνομα, ήταν δική μου έμπνευση, “έτυχε” να εμφανιστεί σε ένα από τα όνειρά μου και μιας και άρεσε σε όλους το υιοθετήσαμε.
-Όταν ακούω Monovine, έρχονται στο μυαλό μου έντονα οι Mudhoney, αλλά χωρίς να θέλω να επηρεάσω την απάντηση, αναρωτιέμαι ποιες είναι οι μπάντες που σας ενέπνευσαν για να ξεκινήσετε το μουσικό σας ταξίδι;
Στράτος: Εάν μας ρωτούσες έναν-έναν είμαι σίγουρος πως θα έπαιρνες διαφορετικές απαντήσεις για τις επιρροές μας, αλλά ο ήχος που συγκλίνουμε και οι τρεις είναι ο κιθαριστικός ήχος των 90s και φαίνεται ξεκάθαρα νομίζω η αγάπη μας προς τους Nirvana και την grunge σκηνή. Επίσης, λιγότερο εμφανώς, μας ενέπνευσαν μπάντες όπως οι Radiohead και οι Sonic Youth με τον ανεξάντλητο πειραματισμό τους, οι Beatles για την μοναδική τους αίσθηση της μελωδίας, αλλά και ο ωμός ήχος/δύναμη των Stooges.
-Τρίτο album υπάρχει στα σκαριά και ομολογώ πως ήταν απολαυστικότερο από όσο περίμενα, με σαφείς βελτιώσεις σε όλους τους τομείς σε σχέση με το προηγούμενο “Swallow”. Πόσο χρόνο σας πήρε να το αποτυπώσετε στην ηχογράφηση και ποιοι είναι αυτοί που σας βοήθησαν στο αποτέλεσμα;
Ξενοφώντας: Μην γίνεσαι κακός με το δεύτερο παιδί μας… Το αγαπάμε εξίσου! Για το τρίτο μας album ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις προς το τέλος του 2017, με συνολικά έξι Κυριακάτικα sessions στο στούντιο του Ηλία Φλάμμου, ο οποίος έχει αναλάβει την παραγωγή και για τους τρεις δίσκους μας. Για αυτό το δίσκο, που θα είναι και ο πρώτος μας που θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο, αποφασίσαμε να τον διαχειριστούμε μόνοι μας, μια απόφαση που θεωρώ μας έμαθε όλες τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, αλλά παράλληλα μας έδωσε περισσότερη ικανοποίηση, αλλά και επιθυμία να τον μοιραστούμε με όλους όσους μας έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια. Φυσικά και χρειαστήκαμε βοήθεια. Άλλος ένας λόγος που θέλουμε να αναδείξουμε και το δικό τους έργο. Αναφέρομαι στον Μιχάλη, αλλιώς neverbrushmyteeth, που ανέλαβε το εικαστικό κομμάτι του δίσκου, αλλά και την Μαριλίζα Αντωνιάδου, την Δάφνη Πανοτοπούλου και τον Τάσο Γκολέτσο που δημιούργησαν το επίσης πρώτο για εμάς βιντεοκλίπ για το κομμάτι “Void”.
– “D.Y.E.” τι σημαίνουν τα αρχικά και ποια η σχέση τους με το σατανικό χέρι στο εξώφυλλο;
Ξενοφώντας: Όπως και ηχητικά είναι αμφίβολο, έτσι και εννοιολογικά θα μπορούσες να επιλέξεις εσύ τι σημαίνουν τα αρχικά. Για εμένα σημαίνει Do You Exist, για τον Στράτο, Do you Evolve. To μοχθηρό χέρι του εξωφύλλου είναι δημιούργημα του Μιχάλη (neverbrushmyteeth). Είχε τύχει να γνωριστούμε πριν μερικά χρόνια και πραγματικά λατρεύουμε τον τρόπο που ζωγραφίζει. Ειλικρινά, αν και δεξιόχειρας τον έχω δει να ζωγραφίζει εξίσου καλά και με το αριστερό! Όπως και με το όνομα του δίσκου, το “χέρι” δεν ξέρουμε τι σημαίνει. Απλώς δώσαμε στο Μιχάλη μια πρωτόλεια μίξη του δίσκου και η μόνη μας οδηγία ήταν άκουσέ τον και ζωγράφισε ότι σου βγει. Οπότε μάλλον θα χρειαστεί να πάρεις και μια συνέντευξη από τον ίδιο!
-Από όσα μπορώ να καταλάβω οι στίχοι σας είναι αυτοβιογραφικοί και μάλλον έχουν να κάνουν πολύ με τις σχέσεις των ανθρώπων. Κάνω λάθος;
Στράτος: Δεν κάνεις λάθος, είναι και αυτοβιογραφικοί σε ένα μεγάλο μέρος τους. Τις περισσότερες φορές παίζοντας μία μελωδία που μου ήρθε στη κιθάρα, τραγουδάω από πάνω ότι μου έρθει, αφήνοντας το υποσυνείδητο να κάνει τη δουλειά του και από εκεί και πέρα τους δουλεύω με βάση αυτά που με απασχολούν εκείνη τη στιγμή.
-Θα περιμένω την κυκλοφορία του με αγωνία και θέλω να μάθω πως μπορεί κάποιος να το προμηθευτεί; Θα βγει και σε βινύλιο;
Στράτος: Ναι, θα κυκλοφορήσει ψηφιακά και σε βινύλιο. Πέρα από τις συναυλίες μας, θα είναι διαθέσιμος για ηλεκτρονικές παραγγελίες μέσω της σελίδας μας στο bandcamp και facebook. Επίσης θα μπορείτε να τον βρείτε και σε κάποια δισκοπωλεία μέσα στις επόμενες μέρες.
-Έφτασε η ώρα του παιδιού! Αν σου έδινα 50 ευρώ ποια 3 albums θα αγόραζες; Τι θα έκανες με τα ρέστα;
Ξενοφώντας: Σίγουρα τον καινούργιο δίσκο των Idles – “Joy As an Act of Resistance” για εμένα, για τον Σωτήρη το “Year of the Snitch” των Death Grips μιας και λατρεύει τον Zach Hill και για τον Στράτο το “Post Pop Depression” του Iggy Pop που σιγοτραγουδά συνέχεια τελευταία. Φοβάμαι πως δεν θα μείνουν ρέστα, αλλά αν φανώ τυχερός θα πάρω ταξί για να γυρίσω σπίτι και να τους ακούσω.
-Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που θυμάσαι να ακούς πριν απαντήσεις την ερώτηση;
Ξενοφώντας: Θυμάμαι να βλέπω μια σειρά στο λάπτοπ. Στο τέλος του επεισοδίου παίζει το “Get Rid of Me” της PJ Harvey. Το έβαλα μετά να το ξανακούσω στα μεγάλα ηχεία για μία δεύτερη ακρόαση.
-Ας σοβαρευτώ και πάλι…23 Νοεμβρίου θα μας παρουσιάσετε το “D.Y.E.” στο γνωστό υπόγειο του An Club. Θα υπάρξουν τίποτα εκπλήξεις εκείνο το βράδυ;
Ξενοφώντας: Η έκπληξη της βραδιάς είναι οι ΤΣΟΠ που με την ίδια ευκολία που ξεσηκώνουν τα πλήθη, παραδίδουν μαθήματα αστροφυσικής και Ζεν.
-Θα ήθελα να σας ζητήσω να φτιάξετε μια πρόσκληση για τους Αθηναίους rockers χρησιμοποιώντας τους στίχους σας για να τους πείσουμε να έρθουν να σας απολαύσουν εκείνη την Παρασκευή!
“I’ll laugh and I’ll play/ My mind’s delusion has failed/ My god I feel so alone/ Come on I’ll play you a song/ Any song”
647 
