Ένα από τα πιο δυνατά ονόματα στην εγχώρια post rock σκηνή είναι και οι MadeByGrey, το one man solo project του κιθαρίστα / παραγωγού Αντώνη Χατζημιχάλη. Συμπληρώνοντας περίπου δυο χρόνια από την κυκλοφορία του εξαιρετικού “#grief” (review) , ο καλλιτέχνης δουλεύει πάνω σε ένα νέο album και θα έχετε τη ευκαιρία να τον παρακολουθήσετε στις 21 Οκτωβρίου στη σκηνή του Six D.O.G.S. όπου θα εμφανιστεί με τους συνεργάτες του. Το Rockway.gr άδραξε την ευκαιρία και είπε μερικές κουβέντες με τον δημιουργό.
-Θα ήθελα να ξεκινήσω ρωτώντας πως μπήκες στη φάση να δημιουργείς μουσική; Ποια ήταν τα κίνητρα σου για να αρπάξεις ένα όργανο και να αρχίσεις να παίζεις; Έπαιξες σε άλλες μπάντες πριν το σχηματισμό των MadeByGrey;
Όπως πολλοί άλλοι, όλα ξεκίνησαν από μια κασέτα! Θυμάμαι ότι έγραφε στην ετικέτα slow rock και είχε μεταξύ άλλων το “Shine on you Crazy Diamond” και το “Dust in the Wind”. Ήμουν πρώτη δημοτικού και μέχρι και το λύκειο είχα την κασέτα αυτή. Πιθανότατα αν ψάξω σχολαστικά να τη βρω και σήμερα. Φυσικά αυτή η αναφορά στην εν λόγω κασέτα, δεν έχει σχέση με την ενασχόληση μου με τη μουσική, ήταν όμως η πρώτη επαφή μου και μου άρεσε να την ακούω. Στο δημοτικό άρχισα να μαθαίνω πιάνο και θεωρία, το πιάνο είναι το βασικό μου όργανο ακόμα και σήμερα κι ας παίζω κιθάρα ως Madebygrey! Μεγαλώνοντας (για να μπω και στο θέμα) άρχισα να ασχολούμαι πολύ με το rock σε αρκετά νεαρή ηλικία, οπότε ήταν νομίζω αναπόφευκτο στην εφηβεία να θέλω να μάθω κιθάρα και να φτιάξω συγκρότημα. Όσον αφορά προηγούμενες μπάντες, πολλές! Album όμως καταφέραμε να βγάλουμε μόνο που τους Autumn Leaf Science, ένα πειραματικό σχήμα που είχα φτιάξει το 2010.
– Με το “I Have Written a Wicked Book, and Seel Spotless as the Lamb” και κυρίως με το “#grief”, δέχθηκες θα έλεγα πολύ θετικές κριτικές. Κατά πόσο σε επηρεάζει το feedback του κόσμου;
Πολύ και καθόλου. Θέλω να πω, ως άνθρωπος με αδυναμίες, έχω χαρεί, έχω καμαρώσει, ακόμα και περηφανευτεί κάποιες φορές. Επίσης έχω πικραθεί και απογοητευτεί αμέτρητες κυριολεκτικά φορές. Όμως, η γνώμη του κόσμου δεν αποτελεί κανένα αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης της σκέψης, της αντίληψης και του έργου ενός ανθρώπου. Το γιατί θα απαιτούσε τεράστια ανάλυση και απομάκρυνση από το θέμα που με ρωτάς, θα αναφέρω όμως ενδεικτικά τον άδικο χαμό του Ζακ Κωστόπουλου και την κριτική που δέχτηκε από μεγάλη μερίδα των συνανθρώπων μας, για να καταλήξω πως ζούμε σε άθλιες εποχές με γείτονες, αδελφούς και εραστές, δικαστές και δήμιους του οτιδήποτε. Και επειδή έφυγα λίγο από το θέμα, ναι η επιβράβευση και το χειροκρότημα είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω νιώσει, κάνοντας μουσική και ΚΥΡΙΩΣ αποτελούν κίνητρο για να συνεχίσω!
– Από τι επηρεάζεσαι όταν δημιουργείς μουσική; Είτε προσωπικά, είτε ως μπάντα, ποια είναι τα αγαπημένα σας ακούσματα; Και ποια είναι η σχέση σου με άλλα στυλ μουσικής;
Επηρεάζομαι από τα πάντα! Σε υποσυνείδητο επίπεδο θα έλεγα, μιας και όταν γράφω και ενορχηστρώνω, το μυαλό μου αδειάζει. Σπάνια σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο μέχρι να αρχίσω να αναπαράγω ηχογραφημένο έστω πρόχειρα ένα νέο track. Οι συνεργάτες μου δεν ακούν ίδια μουσική με εμένα. Ο drummer μου μάλιστα είναι μεγάλος fan της Avril Lavigne! Παρ’ όλα αυτά χαίρομαι όσο τίποτα να συναναστρέφομαι και να παίζω μουσική με τη συγκεκριμένη ομάδα. Η σχέση μου με άλλα στυλ μουσικής είναι πολύ καλή αν εξαιρέσεις το ακραίο metal και το έντεχνο (για τα σκυλάδικα το θεωρώ αυτονόητο).
– Η μουσική των MadeByGrey ανήκει καθαρά στο post rock και νομίζω ότι κανείς δεν αμφιβάλλει για την ολοφάνερη λατρεία της πλειοψηφίας των παρόμοιων με εσάς συγκροτημάτων προς την τέχνη των Explosions In The Sky ή των Mogwai αν και σίγουρα η δική σας είναι αρκετά πιό doomy. Το “σκοτάδι” νικάει πάντα συνθετικά;
Doomy; Wow…μ’ άρεσε πολύ αυτός ο χαρακτηρισμός αν και σκέφτομαι σε μια γωνιά τους Candlemass να μειδιούν. Συνθετικά, νικάει ό,τι καταφέρει να νικήσει. Ό,τι κάτσει καλά στο αυτί και πω, αυτό είναι! Έτσι το θέλω!
– Πως αισθάνεσαι πλέον με το “#grief”; Θα άλλαζες κάτι τώρα που το βλέπεις από απόσταση;
Δεν θα άλλαζα τίποτα. Αν το έγραφα τώρα θα ήταν σίγουρα αλλιώς, όμως τότε ήταν ακριβώς ό,τι ήθελα να κυκλοφορήσει. Είμαι πολύ καλά μέσα μου με αυτή τη δουλειά.
– Θα ήθελα να μου πεις για το κλίμα που θα κινείσαι στο επόμενο δισκογραφικό σου βήμα. Προς ποια κατεύθυνση θα στραφείς; Θα υπάρχουν στιλιστικές αλλαγές;
Το project αυτό θα έχει πάντα τα ίδια όργανα. Stings, bass και ηλεκτρικό ήχο. Το “Music for the Deprived” θα έχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση ως προς την εκτέλεση, την ενορχήστρωση και τη ρυθμική αγωγή, όπως είχε και το “#grief” σε σχέση με το πρώτο μου album.
– Γενικές πληροφορίες για τη νέα δουλειά; Ποιοι ανέλαβαν την παραγωγή, το artwork κλπ. Θα υπάρχουν guests;
Την παραγωγή ως προς τη διεύθυνση αλλά και την επιμέλεια την έχω αναλάβει εγώ. Αυτό είναι άλλωστε αυτό που ξέρω να κάνω καλά στη ζωή μου, να βγάζω δίσκους και να είμαι στο studio. Συμμετοχές ναι, σαφώς θα υπάρξουν πέραν των σταθερών συνεργατών μου που συμμετέχουν σε κάποια κομμάτια (καμία φορά παίζω εγώ όλες τις κιθάρες και το μπάσο στις ηχογραφήσεις), θα υπάρξουν πιθανότατα και άλλες αλλά δεν είναι ακόμα επιβεβαιωμένες ώστε να αναφερθώ. Αν γίνει όμως, θα είναι πολύ ενδιαφέρον!
– Υπάρχει κάποια εταιρεία πίσω σου η οποία θα κυκλοφορήσει τη δουλειά σου ή αυτό θα γίνει ανεξάρτητα;
Η συνεργασία μου με την Ιkaros records αφορούσε μόνο το “#grief”. Είναι νωρίς ακόμη να μιλήσω για το μέλλον του “Music for the Deprived”. Θα αποφασίσω ό,τι καλύτερο, όταν όμως έχω το master στα χέρια μου.
– Πώς βλέπεις το post rock, είτε παγκοσμίως είτε εντός συνόρων; Υπάρχουν κάποια σχήματα που ξεχωρίζεις;
Ποιο post rock; Τι είναι αυτό; Αν εννοείς τους Radiohead, τους λατρεύω! Πέραν σαρκασμού, βρήκα ενδιαφέρουσα την τελευταία κυκλοφορία των Godspeed You Black Emperor και των Mogwai, ξενέρωσα με τα τελευταία των Mono, αγάπησα τους Bruit. Στην εγχώρια σκηνή μου άρεσε η κυκλοφορία των Message in a Cloud με τους οποίους είχαμε μοιραστεί και την σκηνή του Death Disco όταν παρουσίασα το “#grief” και μου άρεσε και η κυκλοφορία των Once Upon a Winter!
– Στις 21 Οκτωβρίου θα ανέβεις στη σκηνή του 6 d.o.g.s. με τους Autumn Machinery να σας συνοδεύουν. Θα παρουσιαστεί νέο υλικό; Τι να περιμένουμε από εσάς;
Να περιμένετε όμορφη ενέργεια, αυτό είναι το σίγουρο μιας και όλοι ανυπομονούμε για τη συγκεκριμένη εμφάνιση! Θα παίξουμε υλικό και από τα 2 άλμπουμ μου και κάτι ακόμα.
– Ποιοι απαρτίζουν την μπάντα που σε υποστηρίζει στα lives και στο studio;
Με τυχαία σειρά είναι η Ντενια Βαμβάκου και η Χρύσα Φραγκάκη στα βιολιά, ο Χάρης Λαμπίρης στην κιθάρα, η Άννα Δρόσου στο μπάσο, ο Λάμπης Μητσιάκης στο τρομπόνι και ο Βαγγέλης Τσιμπλάκης στα τύμπανα. Δεν θα άλλαζα κανέναν τους και για κανένα λόγο αν ήταν στο χέρι μου.
– Η μουσική σου είναι άμεση αλλά ταυτόχρονα πολύ τεχνική. Πόσο δύσκολο είναι να αναπαράγετε το υλικό σου σε live συνθήκες;
Είναι αρκετά δύσκολο…πέραν των session μουσικών που παίζουν και αλλού, το να έχεις 3 άταστα όργανα στη σκηνή προϋποθέτει να ακούν καλά όλοι πάνω, προϋποθέτει καλό ήχο για να μη χάνονται μελωδίες, προϋποθέτει πολύ συχνές πρόβες… Παρ’ όλα αυτά είμαστε έτοιμοι για τη Κυριακή και νιώθω θα είναι το πιο ζεστό live ως τώρα!
– Κάποια άλλα άμεσα σχέδια; Περιοδείες, video clips κ.ο.κ.;
Ναι!!! Υπάρχουν σχέδια ακριβώς για αυτά που ρωτάς! Και ναι είναι άμεσο, ό,τι νεότερο θα το μάθεις από τους πρώτους.
– Αυτά από εμένα, ευχαριστώ για το χρόνο σου. Οι τελευταίες κουβέντες γα τους αναγνώστες του rockway.gr, δικές σου.
Κι εγώ ευχαριστώ! Να σκέφτεστε, να μαθαίνετε, από όπου μπορείτε, καμία γνώση δεν είναι ασήμαντη, όσο άχρηστη και αχρείαστη αν μοιάζει. Πότε δεν ξέρεις πότε μια σκέψη ή κάποιο ψήγμα γνώσης θα διευρύνει το μυαλό σου. Και αυτό το χρειαζόμαστε, ειδικά τώρα, ειδικά εδώ. Ευχαριστώ πολύ όλους για τη στήριξη και το ενδιαφέρον. Χωρίς εσάς, δεν θα ήταν το ίδιο. Ραντεβού στη σκηνή (όπως έλεγαν και τα Κρίνα).
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής (Chris Lemonis Photography)
https://www.facebook.com/madebygrey/
364 
