Ένα πολύ καλό δείγμα post rock έπεσε στα χέρια μου, το debut album “The Turbulent Life of Mr. Nobody” του one-man project Unleash The Tides το οποίο έχει έδρα το Ηράκλειο. Πίσω από το project αυτό βρίσκεται ο πολυοργανίστας Αντώνης Μαρκάκης ο οποίος έχει αναλάβει τα πάντα.
Η μουσική του project είναι πλήρως χωμένη στο shogaze / post rock και μάλιστα στα πρότυπα που το όρισαν εξ αρχής μπάντες – πιονέροι του είδους όπως οι Explosions In The Sky, οι Mogwai, ενώ συναισθηματικά επικρατεί η προσέγγιση στους Mono με τρόπο ανάλογο του επίσης εγχώριου project Made By Grey (θυμάται κανείς το εξαιρετικό “grief”;) και στους Hammock (παίζει να είναι η πιο chill out μπάντα του σύμπαντος), φέρνοντας μια “θαλασσινή”, γαλήνια αύρα.
Στα πέντε μεγάλης διάρκειας κομμάτια του “The Turbulent Life of Mr. Nobody”, ο μουσικός ξεδιπλώνει τις πολύ καλές ιδέες του με άνεση. Αργό και ανάλαφρο ρυθμικό background και διακριτική – ιδανική – χρήση των πλήκτρων που έχουν ίση συνθετική κατανομή, χωρίς να καπελώνουν τον κύριο συναισθηματικό φορέα, τις ηλεκτροακουστικές κιθάρες που με όμορφα ακόρντα και αρπισμούς καθορίζουν την ατμοσφαιρική ροή. Και τα πέντε μέρη του album, τα “Eternal Struggle For Happiness”, “Recurring Dreams Become Reality ”, “You Warm My Tormented Psyche ”, “Mind Abused By Vengeful Thoughts ” και “He Used To Sing In Solitude Until He Succumbed To Fears ” είναι ίδιας ποιοτικής στάθμης, με κλιμακωτές δομές, μελωδικά peaks και ήσυχους επιλόγους.
Παρόλο που σαν άκουσμα απέχει από το να χαρακτηριστεί πρωτότυπο, το “The Turbulent Life of Mr. Nobody” με άφησε πλήρως ικανοποιημένο. Τέλεια ηχητική παρουσία όπως και εκτελέσεις, σεβασμός και tribute θεώρηση στις επιρροές του (όπως συμβαίνει σχεδόν με το 90% του παγκόσμιου post rock), καλαίσθητη εικαστική δουλειά από τον Νίκο Φουκαράκη και τελικώς ένα αξιοπρεπέστατο album από τον Αντώνη Μαρκάκη και τους Unleash The Tides. Άριστη εκκίνηση αλλά κάτι μου λέει ότι η επόμενη δουλειά του θα είναι αυτή στην οποία θα εμφανιστούν τα ίχνη της αυτόνομης μουσικής του ταυτότητας / προσωπικότητας.
(Για την Όλγα Καραγιαννάκη. Ευχαριστώ για την πάσα)
696