Month: September 2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ […]

Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να συμβεί πολύ νωρίτερα. Με τις αρμοδιότητες του Alder να αυξάνονται σταδιακά στην 30ετή πορεία του στο πλευρό του Jim Matheos, εκείνη η παρατεταμένη ανάπαυλα των εννιά χρόνων, μετά το “FWX” του 2004, ήταν η ιδανική ευκαιρία για τον ίδιο να δοκιμάσει τις αντοχές της μοναχικής πορείας. Υπήρχε βέβαια το καταφύγιο των Redemption, που τον κράτησε ζεστό για έξι άλμπουμ και περίπου δέκα χρόνια.Τώρα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, και σχεδόν 17 χρόνια μετά το “Superholic”, το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ των Engine, ο Alder έχει βρει το σθένος να εκτεθεί ολομόναχος και να απελευθερώσει τη δική του συνθετική φλέβα.Ο ίδιος χαρακτηρίζει το άλμπουμ σαν «οικογενειακή υπόθεση», και δεν έχει άδικο. Οι συνεργάτες του στην απόπειρα αυτή προέρχονται αποκλειστικά από το κοντινό του περιβάλλον. Ζώντας τα τελευταία τρία χρόνια στην Ισπανία, ο Alder γνωρίστηκε κάποια στιγμή με τον κιθαρίστα των Lords Of Black, Tony Hernando, και βρέθηκαν να δουλεύουν μαζί κάποια τραγούδια που ουσιαστικά προορίζονταν για το άλμπουμ. Ο δεύτερος συνεργάτης βρέθηκε στο πρόσωπο του νεαρού κιθαρίστα Mike Abdow που συνοδεύει τα τελευταία χρόνια τους Fates Warning στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Με τον Hernando να έχει εξαιρετικά απαιτητικό πρόγραμμα με τους LoB, ο Abdow τελικά συνέγραψε επτά από τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ. Οι δυο κιθαρίστες πρόσθεσαν τελικά και τα μέρη του μπάσου στα αντίστοιχα τραγούδια τους, ενώ τα τύμπανα ηχογράφησε στην California, ο φίλος του Alder, Craig Anderson (Ignite, Crescent Shield). Ουσιαστικά, έχουμε να κάνουμε με μια σύμπραξη μουσικών από απόσταση, μια κατάσταση όμως αρκετά γνώριμη για τον ίδιο τον Alder.Έχοντας αναλάβει και την παραγωγή, ο Τεξανός τραγουδιστής εμπιστεύτηκε την τελική μίξη στον πολυπράγμονα και πανταχού παρόντα Simone Mularoni (DGM, Rhapsody, Michael Romeo, Geoff Tate και άλλους), ενώ το artwork επιμελήθηκε η γυναίκα του Alder, Cecilia Garrido Stratta.Σε ένα άλμπουμ που η ροή του είναι εξαιρετικά στρατηγική και μοιράζει σχεδόν ιδανικά τις διαθέσεις, οι διαφορές στην τακτική γραφής των δυο συνεργατών του παραμένουν διακριτές. Τα τρία τραγούδια του Hernando είναι πιο γεμάτα ηχητικά και σχεδόν στρωμένα με ριφ από την αρχή ως το φινάλε. Παράλληλα, δεν κρύβεται η αγάπη του για τους Fates Warning, καθώς οι δομές και τα θέματα στέκονται ανάμεσα στην περίοδο των “Parallels/Inside Out” και του “Theories Of Flight”. Τα “Shine”, “Beautiful Lie” και “Wait”, λοιπόν, διακρίνονται για την ευθύτητα, την διαδοχή χαρακτηριστικών ριφ, και τους μνημειώδεις Fates υπαινιγμούς, με το τελευταίο (“Wait”) να αποτελεί μια πρώτης τάξης επιλογή για single, κρύβοντας ένα υπέροχο ρεφρέν-παγίδα.Ο Abdow από την άλλη, φαίνεται ξεκάθαρα πως, με τις ευλογίες του Alder, αφήνει περισσότερους χώρους στα τραγούδια, καταφεύγει συχνά σε ποικιλίες από ενδιαφέροντες συνοδευτικούς ήχους, έξυπνα εφέ, δημιουργώντας μοντέρνα ατμοσφαιρικές διαθέσεις και εντυπώσεις που κορυφώνονται και γεμίζουν στα ρεφρέν. Χαρακτηριστική είναι επίσης η επιμονή του να αφήνει τα θέματα του μπάσου να οδηγούν τα πιο ανοιχτά ηχητικά αποσπάσματα των τραγουδιών, και η συνεργασία με το ύφος του Anderson στα τύμπανα είναι υποδειγματική και περιπετειώδης. Και τα leads του νεαρού κιθαρίστα είναι εξεζητημένα και προσδίνουν χαρακτήρα στα τραγούδια.Ο Alder από τη μεριά του συνεχίζει να ακούγεται ανανεωμένος όπως στο “Theories…” Έχοντας συμπληρώσει ένα υλικό που υποστηρίζει απόλυτα την προσαρμοσμένη του τακτική να ποντάρει στο συναίσθημα και να εκμεταλλεύεται έξυπνα τις περιοχές της φωνής του, κάνει μια αβίαστη κατάθεση ψυχής με πρωταγωνιστές τη μελωδία και την εκφραστικότητα. Με μια ιδανική αφετηρία τριών υπέροχων σερί τραγουδιών, όπως τα άμεσα αγαπημένα “Lost”, “Crown Of Thorns” και το περιπετειώδες “Some Days”, σε περικυκλώνει άμεσα με το χάρισμα να σε τραβά εύκολα μέσα στις ιστορίες του. Δέκα ιστορίες που συνδέονται με κάποιον τρόπο με το στοιχείο του νερού, χωρίς να υπήρχε αυτή η πρόθεση από την αρχή αλλά απλά επειδή συνέβη, κρύβουν τη δική τους δίνη στο “The Road”, με κρυστάλλινους μικρούς ήχους να έχουν φυτευτεί σποραδικά στην κορυφαία γραμμική διαδρομή της μελαγχολίας του.Ο 52χρονος πια τραγουδιστής, βλέποντας το όνομά του πια στο εξώφυλλο ενός άλμπουμ, δεν θα μπορούσε να μας ωθήσει σε τίποτα λιγότερο, από το να κοιτάξουμε για άλλη μια φορά σε μια άγνωστη κατεύθυνση, εκεί που οι γλυκόπικρες μνήμες θολώνουν τις πραγματικές εικόνες. Πέρα από την αυτονόητη πραγματικότητα πως αυτό το άλμπουμ είναι μια απαραίτητη, απολαυστική και τόσο οικεία πρόταση για κάθε οπαδό των Fates Warning, έχουμε να κάνουμε με 51 λεπτά που χωράνε κάθε ακροατή με αγάπη στην ενδοσκοπική, προσωπική και μελωδικά δυναμική μουσική.Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!RAY ALDER – What The Water Wanted (Lyric Video) […]

Πολύ καλή φάση όταν μια μπάντα σε βοηθάει η ίδια να περιγράψεις τον ήχο της, και σε αυτή την περίπτωση ο αντικοινωνικός Πορτογάλος που επιμένει στην ανωνυμία μας δίνει την περιγραφή στο πρώτο κομμάτι του δίσκου, πατάς το play και ακούς “Darkness and Fog”, ωμό, lo-fi black metal, ηχογραφημένο σε υπόγειο με υγρασία με μια κατσίκα να μασάει τα master tapes. […]

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ […]

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ […]

“Είναι τρελοί αυτοί οι Ελβετοί”, αναφώνησε ο Nikus Metallicus Koretsius, ως άλλος Ρωμαίος εκατόνταρχος που προσπαθεί να εισβάλλει στο Ελβετικό χωριό. Η χώρα που είναι περισσότερο γνωστή για ρολόγια, σοκολάτες, τυριά και σουγιάδες, παράγει και “μεταλλικά πολυεργαλεία”. Όταν έχεις για “ναυαρχίδες” τους ύψιστους Celtic Frost και Coroner, δεν απορώ που τελικά αυτή η πάντοτε ουδέτερη και φιλήσυχη χώρα, “εξάγει” και πιστούς “στρατιώτες” του μεταλλικού στερεώματος. […]

Οι  Astralium είναι από την Ιταλία και φυσικά παίζουν συμφωνικό power metal. Το “Land of Eternal Dreams” είναι η πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα και δείχνει ότι είναι ικανή να κάνει τους Ιταλούς να ξεχωρίσουν από την αρχή, από τα περισσότερα συγκροτήματα που είναι μέρος του ιδιώματος που ανήκουν. […]

Είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο όταν έχεις τη δυνατότητα να φιλοξενείς στις σελίδες σου νέες και ελπιδοφόρες μπάντες από τη χώρα σου. Νοιώθεις μια, καλώς εννοούμενη, υπερηφάνεια, ότι σε αυτό τον τόπο που γεννήθηκες και μεγάλωσες, υπάρχουν τουλάχιστον και κάποια πράγματα που κινούν τα στάσιμα νερά. Οι Συριανοί Afterimage, είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις και εμείς μιλήσαμε με το Χρήστο Παπαδάκη, ιδρυτή και τραγουδιστή του group, για το πρόσφατο album τους, τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος (να είσαι μπάντα εκτός ηπειρωτικής Ελλάδας), τα μελλοντικά σχέδια και άλλα, λίγο πριν τη μεγάλη τους στιγμή ως support των Eric Clayton And The Nine στην εμφάνισή τους στην συμπρωτεύουσα. […]