Το βράδυ της 25ης Μαρτίου απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς, αν ανήκεις σε αυτούς που τα λοιπά συμφραζόμενα τους είναι αδιάφορα –πλην της χαμένης αργίας, Κυριακή γαρ- ήταν ένα συναυλιακό must. Οι Φινλανδοί Insomnium συνεχίζουν το tour τους για την προώθηση του “Winter’s Gate”, το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του ’16 και μαζί με τους Tribulation που έδωσαν στο φως το εκπληκτικό “Down Below” στις αρχές της χρονιάς, επισκέπτονταν πρώτη φορά τη χώρα μας αμφότεροι.
Η ανταπόκριση του κόσμου φάνηκε από τις πρώτες αναρτήσεις με αρκετούς να βρίσκονται στον χώρο περιμένοντας ήδη πριν από το προγραμματισμένο doors opening. Tα προμηνύματα λοιπόν εξ αρχής θετικότατα και η βραδιά μεγάλη.
(σημείωμα συντάκτη: Στα ατυχή του φιλόλογου-σερβιτόρου και του αστάθμητου παράγοντα του ωραρίου, δυστυχώς με καθυστέρησαν μπακαλιάροι και σκορδαλιές με αποτέλεσμα να χάσω το μισό live και να κλαίω που δεν είδα το set των Tribulation, για το οποίο όλοι όσους ρώτησα, μου είπαν ότι ήταν φοβερό. Αφήνω τη συνέχεια στον Πέτρο Πεταλά που ήρθε to the rescue και παραθέτει την εμπειρία του για το opening act των Caelestia και τους Tribulation και επιστρέφω με Insomnium)
Η ώρα 20:00 και πρώτοι στη σκηνή ανεβαίνουν οι Caelestia, οι οποίοι μας παρουσίασαν κομμάτια από το υλικό τους που περιστρέφεται γύρω από μια Melodic-Symphonic αισθητική.Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι με άφησε ικανοποιημένο η εμφάνιση της μπάντας σε πολλούς τομείς. Αρχικά ο ήχος μπορώ να πω ότι αδίκησε πολύ τη μπάντα, καθώς δεν υπήρχαν ισορροπίες μεταξύ των οργάνων αλλά και των φωνητικών, κάτι που με τη σειρά του οδήγησε σε κακό δέσιμο παικτικά.
Σκηνικά ενώ είχε προσεχτεί αρκετά η εικόνα της μπάντας, δεν υπήρχε ιδιαίτερη κινητικότητα, τουλάχιστον όχι απ’ όλους, πράγμα που εξηγείται από τα προηγούμενα. Η μπάντα κατάφερε να παίξει 4 κομμάτια πριν χρειαστεί να κατέβει από τη σκηνή λόγω έλλειψης χρόνου. Αργότερα ενημερώθηκα ότι η μπάντα δεν κατάφερε να κάνει επαρκές soundcheck λόγω τεχνικών προβλημάτων, πράγμα που οδήγησε στον κακό ήχο και την καθυστέρηση. Ατυχίες συμβαίνουν σε όλους, και αυτή τη φορά έτυχαν στους Caelestia. Περιμένουμε να τους δούμε σε καλύτερες στιγμές!
Η ώρα 21:00 και από το πλέον αλά gothic horror διακοσμημένο stage ακούγονται οι πρώτες νότες του intro των Tribulation. Παραδοσιακά πρώτος στο θρόνο του εμφανίζεται ο drummer και νεότερο μέλος του σχήματος Oscar Leander, με τους κιθαρίστες Jonatha Hulten και Adam Zaars ναι εμφανίζονται στη σκηνή παίζοντας το Lady Death, με τελευταίο τον Johaness Andersson όταν έρχεται η στιγμή των φωνητικών.
Εξαιρετικός ήχος και απόλυτα ταιριαστή αισθητική και παρουσία συνόδευσαν τις -κατά τα γούστα μου- άψογες συνθέσεις της μπάντας. Οι Tribulation μας παρουσίασαν υλικό κυρίως από τους δύο τελευταίους δίσκους τους, The Children of the Night του 2015 και το φετινό Down Below με μόνη εξαίρεση του Randa που προέρχεται απ’ τις πιο πρώιμες εποχές τους. Κατά τη γνώμη μου αψεγάδιαστο show, με τρομερή κινητικότητα και ενέργεια από τα μέλη της μπάντας, διατηρώντας ταυτόχρονα την απόσταση που απαιτεί το horror στοιχείο που χαρακτηρίζει τη μπάντα. Performance με την όλη έννοια του όρου, ελπίζω να τους πετύχω ξανά σύντομα!
Φτάνοντας αργά στο Academy το venue ήταν γεμάτο από κόσμο, χωρίς να είναι πήχτρα και έτσι κατάφερα να φτάσω μπροστά στη σκηνή λίγο πριν την εμφάνιση των Insomnium. Aφού έμαθα τα νέα για τα όσα προηγήθηκαν μέχρι να εμφανιστεί η φινλανδική τετράδα στη σκηνή, τα φώτα χαμήλωσαν και μέσα στην άνοιξη άρχισαν rites of winter.
Mε το “Winter’s Gate” να έχει τον πρώτο λόγο στο set, οι Insomnium ξεκίνησαν να παίζουν το ένα κομμάτι του δίσκου, ή τα επτά επιμέρους movements του τελευταίου τους πονήματος, πείτε το όπως προτιμάτε. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν φανερή από την αρχή, με ρυθμικά παλαμάκια, χειροκροτήματα και τον παλμό του live σε εξαιρετικά επίπεδα.
Νομίζω πως σε μία συνολικά καλη εμφάνιση, αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάτι, θα ήταν τα εξαιρετικά clean του Ville Friman καθώς και την ασταμάτητη ενέργειά τους με τον Markus Vanhala. Το ντουέτο πραγματικά πάρταρε στη σκηνή, δίνοντας μία ανάλαφρη νότα στην κατά τα άλλα σοβαρότατη εμφάνιση και φάνηκαν να το διασκεδάζουν πραγματικά, πειράζοντας ακατάπαυστα ο ένας τον άλλο.
Στο δεύτερο μέρος του set, η τετράδα του βορρά συνέχισε με στιγμές από την προηγούμενη δισκογραφία της αφήνοντας παρόλ’ αυτά κατά μέρος τις δύο πρώτες δουλειές του. Το live έλαβε τέλος λίγο πριν τις δώδεκα και η πρώτη εμφάνιση τόσο των Insomnium όσο και των Tribulation στην Αθήνα, μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον επιτυχής. Διοργάνωση όπως πάντα στην ώρα της, πράγμα που εκτιμάται και το Academy να είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος να φιλοξενήσει τέτοιες εκδηλώσεις.
Νομίζω πως μετά την επιτυχία της βραδιάς, η πρώτη τους φορά στην Αθήνα θα ακολουθηθεί και από επόμενες.
Insomnium setlist:
Winter’s Gate
The Primeval Dark
While We Sleep
Mortal Share
Down With the Sun
Weather the Storm
Ephemeral
The Promethean Song
Only One Who Waits
Φωτογραφίες: Πέτρος Πεταλάς
581 
