ROLLIN’ DICE: “Way to the Sun”

Πριν περίπου τρία χρόνια είχα παρακολουθήσει τους Rollin’ Dice, όταν άνοιξαν μια νύχτα στο An Club, την οποία έκλεισαν οι Beggars.

Μου είχε κάνει εντύπωση η αυθεντικότητα του τρόπου μεταφοράς του ήχου του 70s hard rock στη σημερινή εποχή και όταν μου ζητήθηκε να αναλάβω την κριτική του ντεμπούτου τους “Way to the Sun”, με κατάκλυσε χαρά.

Φανταζόμουν πως θα ακούσω κάτι πολύ όμορφο και είχα δίκιο, όπως είχαν δίκιο και όσοι επέμεναν να το κάνω. Όντας παρασυρμένοι από το κύμα της αναβίωσης της rock των 70s, στέκονται με το πρώτο του album περήφανα δίπλα σε ονόματα, όπως οι Rival Sons και οι The Answer. Διαλέγω να τους παραλληλίσω με αυτούς του δυο, διότι δεν καταφεύγουν σε μεταλλικούς δρόμους, όπως οι Graveyard, Horisont και οι λοιποί, αλλά κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά τους την blues μεριά εκείνης της δεκαετίας, που εκφράστηκε απόλυτα με τους Led Zeppelin, Deep Purple, Rainbow.

Καλοδουλεμένες συνθέσεις, που δεν έχουν ειλικρινά να ζηλέψουν τίποτα από αλλοδαπά σχήματα, με εξαιρετικές ερμηνείες να τις πλαισιώνουν κατάλληλα. Η φωνή του Αντώνη έχει κάτι Dio μέσα της, ενώ κατά περιόδους πιάνω τον νου μου να σχεδιάζει μπροστά μου τον Robert Plant άλλοτε και άλλοτε μια βραχνάδα α λα Biff Byford ολοκληρώνει κάτι εξαιρετικό. Η άρθρωση του είναι τέτοια που θα επιτρέψει στους Rollin’ Dice να σπάσουν το φράγμα των συνόρων, αφού δεν ακούγεται πως δεν είναι αγγλόφωνος και ο άψογος χειρισμός της κιθάρας του τον κάνει να φαντάζει ακόμα καλύτερος.

Ηχογραφήθηκε και μιξαρίστηκε στα Made In Hell Studios από τον David Prudent με έξοχο αποτέλεσμα, το οποίο αποτυπώνει με ιδανικό τρόπο την ατμόσφαιρα της τότε εποχής, χωρίς να προσπαθεί να κάνει την παραγωγή να ακούγεται περασμένη από πετρόμυλο σε χωριό της Σαξονίας τον 17ο αιώνα. Καθαρός ήχος και το συναίσθημα της μπάντας φαίνεται να βγαίνει αυτούσιο προς τα έξω, με μια γκρούβα που σπάζει μαγικά την παρθενιά των Rollin’ Dice στον κόσμο της δισκογραφίας.

Αν είσαι rock, μην διανοηθείς να μη δώσεις έστω μια ευκαιρία στους Rollin’ Dice! Κάνουν χατ τρικ με μισή πάσα!

Αγαπημένα: “Common Lies”, “What About Today”, “Way to the Sun”, “Into the Graveyard”

620

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2101 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.