Τον Γιάννη Καμπουρόπουλο τον γνώρισα διαδικτυακά πριν έναν περίπου χρόνο με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του “Clairvoyance” από το προσωπικό του σχήμα Kamp και την κουβέντα που είχε γίνει σχετικά στην αντίστοιχη συνέντευξη.
Πολύ καλή δουλειά και με δεδομένη αυτήν τη σκέψη, η διάλυση των Kamp όπως ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον δημιουργό, είχε τον χαρακτήρα του αναπάντεχου. Από την άλλη, με βάση τα όσα έχω αντιληφθεί από την ψηφιακή φιλία που αναφέρθηκε ανωτέρω, ήξερα ότι η καλλιτεχνική του διέγερση θα τον οδηγούσε σύντομα σε κάποιο νέο project. Και δεν διαψεύστηκα.
Η νέα δουλειά είναι διαθέσιμη υπό το όνομα John Kampouropoulos και ονομάζεται “LFE.AFTR.”, ένα εγχείρημα που πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου σε συνθήκες home computing, γεγονός που δεν αφαιρεί ούτε στο ελάχιστο κάτι από την ποιότητα και τον επαγγελματισμό που το διέπει.
Ο Καμπουρόπουλος εξακολουθεί να βαδίζει πάνω στο μονοπάτι που δρα και εξελίσσεται χρόνια τώρα. Εναλλακτικό (στην ουσία και όχι εν τύποις) rock με άμεσες και εύληπτες μελωδίες που όμως δεν αφήνουν αβασάνιστο το μυαλό, ισχυρό το στοιχείο της εκπλήξεως (κυρίως με τη μορφή distorted κιθαριστικών παρεμβολών σε ένα εν γένει ακουστικό περιβάλλον αρπισμών), με μεταβλητότητα στις συναισθηματικές στάθμες που αυξάνουν το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Πολύ όμορφα κομμάτια chill out αισθητικής (στα intro) που μετατρέπονται εν ριπεί οφθαλμού σε outro / επιλογικές “μπόρες”.
Διάφορες επιρροές παρελαύνουν ομοιογενώς συμπλεκόμενες με την αυτόνομη μουσική προσωπικότητα του δημιουργού και η απόδοση του Καμπουρόπουλου – ο οποίος κινείται σε ένα προσγειωμένο και ταυτόχρονα ευρύ πλαίσιο έκφρασης – αγγίζει το άριστο. Κι αυτό βγαίνει σε κομμάτια όπως τα “Home” και “A Different Working Day” στα οποία ακούγεται σαν “αισιόδοξος” Nick Cave που τα πίνει με τον Elvis Presley και ένα ρεφρέν που θα μπορούσαν να το τραγουδούν παρέα με τους David Bowie και Iggy Pop ή στο “(She’ s a) Power Blaster” που μου έφερε σχεδόν μηχανικά στο νου το one hit wonder “Dance With Somebody” των Mando Diao με μια απροσδόκητη ’70s hard rock πινελιά (Deep Purple, Rainbow) στη ροή του και σε πολλές άλλες στιγμές.
Επίσης εξαιρετικό το “Life”, μια ηχητική αναπαράσταση μιας αντιστροφής που θα μπορούσε να διαδραματιστεί σε ένα ημισκότεινο υπόγειο jazz bar, ένα εικονικό show σε soul / rhythm blues μοτίβο έντονης James Bond-ικής χροιάς, το desert rock “A Moment to Think” που ακούγεται σαν να βρίσκονται οι Pink Floyd στο πουθενά των απέραντων αμερικανικών αυτοκινητόδρομων των μεσoδυτικών πολιτειών με τραγουδιστή τον Ian Astbury των The Cult, ο U2 / Bowie λυρισμός και η ατμοσφαιρικότητα των “Shadow’s Dream” και “Heaven”, η groovα του “Angels’ Embrace” με τον beat dance floor ρυθμό του (μου έφερε στο νου τις δουλειές του N. Μαρίνου των God In A Cone) και το “Grace of the Unknown”, με θέμα που θα μπορούσες να συναντήσεις σε album των Wishbone Ash ή και Supertramp.
Ο Γιάννης Καμπουρόπουλος συνεχίζει αξιοπρεπέστατα την καλλιτεχνική του (και πλέον μοναχική) πορεία με ακόμη ένα όμορφο μπουκέτο από τραγούδια. Το “LFE.AFTR.” είναι ένα πολύ καλό σύνολο και προτείνεται σε κάθε ακροατή του συναφούς χώρου. Χαλαρή διάθεση, σαν Κυριακάτικο βράδυ που τα πίνεις γιατί σκέφτεσαι τις πανωλεθρίες της νέας εβδομάδας.
https://www.facebook.com/johnkampouropoulospage/
https://johnkampouropoulos.bandcamp.com/album/lfe-aftr
https://soundcloud.com/john_kampouropoulos/a-moment-to-think
631 
