Τα διαμαντάκια που ξεπετάγονται από παντού, δεν έχουν σταματημό, έτσι δεν είναι; Σε κάθε τάση, σε κάθε στιλ, σε κάθε attitude, γεγονός αν μην τι άλλο ευχάριστο για τους ανήσυχους ακροατές που δεν διστάζουν να βουτούν τα δάχτυλά τους στο “μέλι” της σύγχρονης μουσικής παραγωγής, που τουλάχιστον στη χώρα μας, είναι πλέον εξωτικό προϊόν, περιζήτητο πλέον στον “έξω κόσμο”. Η αιτία δεν είναι άλλη από το αναμφισβήτητο ποιοτικό επίπεδο που διακατέχει τη συντριπτική πλειοψηφία της εγχώριας δισκογραφίας. Ένα δείγμα από αυτά τα άκρως ελπιδοφόρα σχήματα είναι και οι αθηναίοι Kamp, εκφραστική δίοδος του τραγουδιστή Γιάννη Καμπουρόπουλου, ο οποίος μετά τους Closer στους οποίους συμμετείχε, έρχεται να αποδείξει ότι συνεχίζει επάξια την καλλιτεχνική πορεία του με το “Clairvoyance”, τελευταία κυκλοφορία τους σχήματός του. Με την ευκαιρία της νέας τους δουλειάς και την επικείμενη εμφάνιση των Kamp με τους Mind Departure στη σκηνή του Six D.o.g.s. τις 22 Ιανουαρίου, το Rockway.gr επικοινώνησε με τον κύριο υπεύθυνο της μουσικής αυτής παρέας και σας μεταφέρει την κουβέντα.
Καταρχάς, συγχαρητήρια για το album “Clairvoyance” που κυκλοφόρησες με το προσωπικό σου σχήμα Kamp. Δεδομένου ότι μια δουλειά απεικονίζει τη δυναμική ενός σχήματος τη συγκεκριμένη στιγμή της δημιουργίας της, πού ήθελες να εστιάσεις αυτή τη φορά σε σχέση με το προ τριετίας “Reappear”;
Το “Reappear” ήταν μια πιο minimal μουσική προσέγγιση. Τα κομμάτια ήταν παλαιότερα, ανήκαν σε μια εποχή που έφτιαχνα τραγούδια μονάχα για κιθάρα / φωνή. Επομένως, οι ενορχηστρώσεις σε ηλεκτρικό ήχο βασίστηκαν κυρίως στις κιθαριστικές χροιές, τα παιξίματα και στη φωνή. Το αντίθετο συνέβη στο “Clairvoyance”. Τα κομμάτια ήταν πιο νέα, δημιουργήθηκαν με πλήρη ενορχήστρωση και δουλεύτηκαν κατόπιν με αυτόν το γνώμονα, αποτυπώνοντας μια πιο ισορροπημένη άποψη, με πιο πλούσια στοιχεία μελωδιών που υποστηρίζουν το τραγούδι. Επίσης, είχαμε και αλλαγές μελών: στο “Reappear” έπαιζε κιθάρα ο Νίκος Νικολαΐδης και μπάσο ο Νίκος Παλυβός. Στο “Clairvoyance” ήρθε ο Νίκος Κουτσοποδιώτης στις κιθάρες κι ο Μιχάλης Ευδαίμων στο μπάσο. Και στα δύο albums κυριαρχεί το τραγούδι, η κεντρική μελωδία, τα βασικά του μέρη.
Τι συνέβη με τους Closer; Ήσουν για κάποιο καιρό lead τραγουδιστής τους. Έχεις ακόμη σχέσεις με την μπάντα;
Με τους Closer συμμετείχα σε ένα φανταστικό ταξίδι. Νιώθω πολύ υπερήφανος. Παρακολουθώ τα παιδιά, τη δουλειά τους, τα κομμάτια τους. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ σε όλα, παρ’ όλα αυτά, παραμένει μια μπάντα – ορόσημο για την Ελληνική και όχι μόνο, σκηνή, με μεγάλες δυνατότητες και πολλή ακόμη φαντασία να εκφραστεί. Ξεκίνησα το 1999 μαζί τους, όταν έφυγε ο μέχρι τότε τραγουδιστής τους, Ανδρέας Παππάς. Τότε ήταν που δουλέψαμε τα “Universe” και “Mystery Falls Down” Eps και το LP “Suddenly Comes… “. Κάναμε περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας. Παίζαμε συνέχεια, πότε μόνοι, πότε με κολοσσούς της εποχής. Ήταν τρία υπέροχα, μουσικά, περιπετειώδη χρόνια, που όλα συνέβαιναν – και όλα άλλαζαν. Φυσικά, υπήρχαν εντάσεις και διαφωνίες, όπως σε κάθε τι ανθρώπινο. Έτσι, κι εκείνη η συνεργασία, κάποτε έφθινε. Πήρα μια απόφαση ειλικρινή για μένα και το σχήμα, το ίδιο ειλικρινά, τη δέχτηκε. Χωρίς περιττές κορώνες, φιλικά και τίμια. Έτσι κι αλλιώς, μαζί δε θα προχωρούσαμε άλλο και το ξέραμε. Έκλεινε ένας κύκλος κι άνοιγε ένας άλλος. Ο Ανδρέας ξαναγύρισε, και χαίρομαι ιδιαίτερα που όλοι βρήκαμε τους δρόμους μας. Εξελιχθήκαμε. Παρά τις όποιες διαφορές μας, τους έχω στην καρδιά μου πάντα και τώρα που έχει περάσει τόσος καιρός απο τότε που πήραμε χωριστούς δρόμους – σχεδόν 15 χρόνια – θυμάμαι με γαλήνη τα όσα όμορφα καταφέραμε όλοι μαζί.
Πόσο δύσκολη ήταν η δημιουργία του “Clairvoyance”; Ποιά ήταν τα κίνητρα πίσω από τη μουσική του;
Τα κίνητρα είναι η ανάγκη έκφρασης μέσω της μουσικής, κατ’ αρχήν. Για τον καθέναν μας. Το “Clairvoyance” ήταν η αποτύπωση μιας εξέλιξης, τόσο προσωπικής, όσο και ομαδικής, σε επίπεδο πια συντελεστών ενός σχήματος. Ήταν και μια εξέλιξη στην αισθητική, τόσο τεχνικά, όσο και συνθετικά. Εξέλιξη και στην ενορχήστρωση. Το “Clairvoyance” έχει 14 εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια, αλλά δεν είναι concept album όπως είναι το “Reappear”. Σε τεχνικό επίπεδο, αλλάξαμε studio και ηχολήπτη. Αυτό δημιούργησε δύο άλλες προϋποθέσεις, του χώρου και του ανθρώπου πίσω απο την κονσόλα. Στο “Reappear” δεν διαθέταμε χρόνο, όλα έπρεπε να γίνουν πολύ γρήγορα. Στο “Clairvoyance” είχαμε αυτήν την πολυτέλεια. Κι αυτό, αυτόματα, ανεβάζει τον πήχη, στην αρχή χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, μέχρι που κάποια στιγμή αναρωτιέσαι αν γράφεις δίσκο ή αν παλεύεις με τη Λερναία Ύδρα. Κατά τις ηχογραφήσεις και μίξεις, το κλίμα ήταν εξαίρετο. Όλοι ήμασταν κεφάτοι, δυναμικοί, έτοιμοι, ακόμη και οι όποιες διαφωνίες είχαν δημιουργικό χαρακτήρα. Τα κομμάτια μας άρεσαν από την αρχή και τα είχαμε δοκιμάσει on stage. Προσωπικά είχα αγωνία, αλλά και εμπιστοσύνη, αφ’ενός γιατί ήξερα τη δυναμική του υλικού, αφ’ ετέρου γιατί ξέρω τους ανθρώπους που πλαισιώνουν τους Kamp. Και δεν έπεσα έξω.
Η σύνθεση της μουσικής και η συγγραφή των στίχων είναι αποκλειστικά δική σου απόφαση ή πνέουν γενικά άνεμοι δημοκρατίας στην μπάντα;
Η σύνθεση των τραγουδιών, στίχοι – μουσική, είναι δική μου. Η βασική ιδέα της ενορχήστρωσης, επίσης. Από εκεί κι ύστερα, τα παιδιά φιλτράρουν τις ιδέες, τα μέρη και όλα μαζί ζυμώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε κανείς να μη στερείται την ταυτότητά του – καθώς ο καθένας μας έχει αρκετά διαφορετικές επιρροές ακουσμάτων και παιξιμάτων. Κι όλα εξυπηρετούν πάντα το τραγούδι. Γιατί αυτό κάνουμε: τραγούδια.
Κατά τις ακροάσεις του album συνάντησα ένα πλήθος επιρροών που φαινομενικά θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει “ετερόκλητες” με κάποιες από αυτές να είναι οι The Tea Party και ο Nick Cave; Είμαι πολύ λάθος; Θα μπορούσες να κατονομάσεις o ίδιος κάποιες διακριτές επιρροές, είτε στον στιχουργικό είτε στο μουσικό / συνθετικό τομέα;
Ναι, είναι ετερόκλητες οι μουσικές / συνθετικές επιρροές. Όλα είναι μέσα, απο Beatles μέχρι industrial ήχους, κι από 70’s μπαλάντες μέχρι funk αρχές. Νομίζω ότι αν ψάξεις κι άλλο, θα βρεις κι άλλα στοιχεία, τα οποία μπορεί να είναι έτσι, αλλά μπορεί και όχι! Όσον αφορά τους στίχους, εδώ μάλλον κινούμαι διαφορετικά. Σε αντίθεση με τη μουσική, εδώ δεν έχω επιρροές επίσημες, να το πω έτσι. Είναι πιο πολύ ένα concept, παρά μια επιρροή. Παλαιότερα, όταν άρχισα να γράφω τραγούδια, έγραφα απλοϊκά, επιφανειακά, δεν έδινα βάση στο στίχο, με ένοιαζαν οι μελωδίες πιο πολύ. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το στίχο, είχα μπει στην εποχή του alternative κι επηρεάστηκα από τα σχήματα που άκουγα τότε, χωρίς και πάλι κάτι συγκεκριμένο. Αποκτώντας πλέον εμπειρία, ένιωσα πολύ περιορισμένος να κινούμαι σε ένα μοτίβο, οπότε αποφάσισα ότι θα κάνω όπως μου ‘ρθει. Κι έτσι, οι Kamp στιχουργικά έχουν επιρροές από μια… ξεροκεφαλιά, η οποία κινείται από τη surreal διήγηση βιωμάτων ονειρικών ή μη, μέχρι την πεντακάθαρη κι ευθεία διατύπωση απόψεων.
Ποιος είναι ο δημιουργός του artwork; Συνδέεται με κάποιο τρόπο με το μουσικό μέρος του album;
Το artwork ήταν ένα ακόμη στοίχημα, γιατί πλέον επέλεξα να συνεργαστώ με έναν καλό επαγγελματία, αλλά άγνωστο σε μένα, σε σχέση με προηγούμενες δουλειές όπου υπήρχε η “ασφάλεια” της γνωριμίας. Έτσι είχε συμβεί με την Crosti (Χριστίνα Τσέβη), η οποία είχε κάνει πολύ καλή και προσεγμένη δουλειά για το “Reappear”. Για το “Clairvoyance” με ενέπνευσε η γενικότερη αλλαγή. Ξεκίνησα από την αρχή, από το άγνωστο. Ο Χρήστος Πακιώτης και η Loft D’Art πήραν την πρωτοβουλία και έκαναν ένα πολύ αξιόλογο rebranding με έξοχα αποτελέσματα, ταιριάζοντας την αισθητική της μουσικής μας με τη δύναμη της minimal εικόνας με τις αδρές γραμμές.
Είσαι ικανοποιημένος από το τεχνικό μέρος του “Clairvoyance”; Έχει τον ήχο που επεδίωξες; Εντοπίζεις κάποια σημεία που θα άλλαζες τώρα, μετά την κυκλοφορία του;
Δεν θα άλλαζα τίποτα. Το “Clairvoyance” είναι αυτό που είναι. Αν γίνει κάτι άλλο, δε θα είναι το “Clairvoyance”, αλλά το επόμενο album. Πιστεύω στη λογική της επιλογής τη συγκεκριμένη στιγμή, που γίνεται για έναν συγκεκριμένο λόγο. Ο ηχολήπτης μας, Γιώτης Παρασκευαΐδης, έδωσε πολλά παραπάνω από απλή ηχοληψία. Μπήκε σχεδόν στα χωράφια της συμπαραγωγής. Ακόμη και το mastering, ένα στάδιο κάπως παρεξηγήσιμο στον πολύ κόσμο, έγινε πολύ προσεκτικά από τον Νάσο Νομικό. Είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι με τον τρόπο που αποτυπώθηκε η δουλειά μας, με την πιστότητα απέναντι σε αυτό που βγάζουμε στα live, με την αισθητική, με το πώς ακούγονται γενικά οι Kamp σε αυτό το υλικό.
Υπάρχει κάποια εταιρία που να προωθεί το υλικό σου;
Μονάχα συνεργασίες σε επίπεδο promotion και συγκεκριμένα με την ομάδα Angels PR. Και σαν σχήμα, εγώ και τα παιδιά, ο καθένας όπως μπορεί. Δισκογραφική δεν υπάρχει, τα δύο album είναι παραγωγές δικές μου. Το κυνηγάμε, αλλά μέχρι τώρα, και ελέω νέων συνθηκών, δεν έχουμε βρει κάποια ανταπόκριση. Ξέρω καλά οτι δεν εντασσόμαστε εύκολα σε κάποια κατηγορία roster. Ίδωμεν.
Πώς βλέπεις τη μουσική βιομηχανία στα χρόνια του downloading και κατά πόσο σε επηρεάζει προσωπικά αυτή η κατάσταση;
Η μουσική βιομηχανία όπως την ξέραμε, έχει αλλάξει. Κινείται στα όρια του “υπάρχω – δεν υπάρχω”, αλλά επίσης βλέπω ότι έχει κινηθεί στα άκρα: αγκαλιάζει τους πολύ επιτυχημένους ή τους πολύ underground. Βέβαια, όλοι κινούνται με βάση τα έσοδα, γιατί αυτό συνιστά μια επιχείρηση: το κέρδος. Κι αυτό δεν είναι κακό. Από την άλλη, κι οι ίδιες οι εταιρείες βασίζουν ένα ικανό ποσοστό των πωλήσεών τους – για να μην πω όλο – στα downloads. Που σημαίνει στην πράξη, ότι όλοι κινούμαστε στην ίδια ευθεία, από διαφορετικά σημεία εκκίνησης. Αυτό που αλλάζει, είναι ότι αν στηρίζεσαι μόνο στα downloads είσαι ο “βασιλιάς του DIY” ενώ αν το κάνει για σένα μια εταιρεία, είσαι “του συστήματος”. Σε κάθε περίπτωση, για εμάς όλα αυτά είναι εργαλεία. Σαφώς και υπάρχει μεγαλύτερο κύρος στο να σε εκπροσωπεί μια εταιρεία, πετυχαίνεις καλύτερες συμμετοχές και έχεις συνεπικουρία σε έξοδα βαριά, όπως τα videos ή το studio και το artwork, αλλά και η DIY κατάσταση έχει περάσει πλέον σε άλλες σφαίρες. Παράλληλα, πάντα μπορείς να συνεργαστείς με ανθρώπους που διαθέτουν την τεχνογνωσία του διαδικτύου και τις επαφές ενός σωστού promotion, οπότε συμπεραίνω ότι τα όρια ίσως από ένα σημείο και μετά, συγχέονται. Το σημαντικότερο είναι να έχεις κόσμο που σε ακούει. Κι εκεί, το δωρεάν downloading ίσως βοηθά πολύ περισσότερο από την πιθανή ζημιά του. Το πώς θα επιτύχει κανείς, είναι θέμα που αγγίζει πολλές παραμέτρους.
Είμαι από αυτούς που διακρίνω μια άνθηση του γενικότερου alternative ύφους στη rock μουσική στη χώρα μας. Ποια είναι η δική σου άποψη για τη γενικότερη σκηνή είτε παγκοσμίως είτε εντός των συνόρων μας; Πως νομίζεις ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα; Ξεχωρίζεις κάποιες σύγχρονες μπάντες που πιστεύεις ότι θα φτάσουν ψηλά;
Όλα είναι τάσεις. Έχω ξανακάνει αυτή τη διαπίστωση: χτες ήταν το είδος άλφα, σήμερα το βήτα, αύριο λίγο από τα δύο με κυρίαρχο το γάμα και πάει λέγοντας. Βασικό γνώρισμα σε όλα αυτά, είναι η καλή μουσική – αυτό περιμένει να ακούσει ο κόσμος. Το πώς εννοεί ο καθένας την “καλή μουσική” διαφέρει, κι αυτό άλλωστε είναι η μαγεία της πολυφωνίας στην Τέχνη. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι η απώλεια χρόνου αφομοίωσης πληροφοριών, κάτι που ήρθε ως φυσικό επακόλουθο της κοινωνίας της πληροφορίας, αλλά και η υφέρπουσα αίσθηση ότι “δεν βγαίνουν αξιόλογα πράγματα πια”. Εδώ υπάρχει μεγάλο πεδίο ανταλλαγής απόψεων. Προσωπικά πιστεύω ότι, ακριβώς επειδή υπάρχει η πλήρης πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία, δεν υπάρχει ο πήχης. Μπορείς να βρεις τα πολύ καλά, όπως και τα πολύ μέτρια, το ίδιο εύκολα. Δεν θα συμφωνήσω σε αυτή τη φάση με όσους καταστροφολόγους λένε ότι “η μουσική ξόφλησε”. Δεν ξόφλησε, απλώς έχουμε δύο αυτιά, δύο μάτια, δυο χέρια και ένα μυαλό. Δεν τα προλαβαίνουμε όλα. Κι επειδή πάντα εξελίσσονται τα πράγματα, δεν μένει παρά να δούμε στην πορεία τι γίνεται. Οι προβλέψεις δεν είναι απλή υπόθεση. Σίγουρα, όμως, για την Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα ευοίωνες, αφού έχει υπάρξει – και συνεχίζεται – μια τρομερή ανάπτυξη σε κάθε μουσικό είδος, με πολύ καλές συστάσεις. Αρκεί να βγούμε από το καβούκι μας και να πάμε έξω. Είμαστε 10 εκατομμύρια, έξω είναι 3 δις. Όσον αφορά τον ονοματισμό άλλων, πολλά υποσχόμενων σχημάτων, προτιμώ τη θέση του ακροατή, από εκείνη του προφήτη…
Στις 22 Ιανουαρίου θα εμφανιστείτε με τους Mind Departure στη σκηνή του Six D.o.g.s.Υπάρχουν κάποια άλλα άμεσα μελλοντικά σχέδια σου που θα μπορούσες να ανακοινώσεις; Τι να περιμένουμε από τους Kamp εκείνη τη βραδιά;
Στις 22/1/2017, στη σκηνή του Six D.o.g.s., θα παίξουμε τη μουσική μας και θα περάσουμε όλοι καλά. Είμαστε δύο καλές μπάντες, καλή μουσική θα ακούσει ο κόσμος. Μελλοντικά, θέλουμε να παίξουμε στην επαρχία, σε επιλεγμένες πόλεις, αλλά και εξωτερικό, οπωσδήποτε. Θα το μάθετε.
Τι λαμβάνεις από το ακροατήριο, ποιές είναι οι γνώμες για τη μουσική σας; Σε ποιούς ανθρώπους πιστεύεις ότι απευθύνεται αυτή;
Λοιπόν, μας ρωτούν πολλοί το ίδιο. Ο κόσμος που μας ακούει, λέει τα καλύτερα λόγια για τη μουσική μας. Αλλά ταυτόχρονα, υπάρχει μια αλήθεια: η μουσική των Kamp, δεν είναι μουσική διασκέδασης. Βασίζεται περισσότερο στις αισθήσεις και τη σκέψη. Και συνήθως, εκείνοι οι άνθρωποι έρχονται στις εμφανίσεις μας. Τους ευχαριστούμε όλους, όποιοι και να είναι, όποιες κι αν είναι οι διαθέσεις τους. Γιατί πίσω από κάθε ξεχωριστή προτίμηση, είναι η εκτίμηση της μουσικής μας και αυτού που κάνουμε, που μετράει.
Ανέφερέ μου 5 album που σε ώθησαν να ασχοληθείς με τη μουσική.
Πολύ πριν ακούσω κάτι συγκεκριμένο, άκουγα τους γονείς μου που τραγουδούσαν στο σπίτι – υπέροχες φωνές της κλασικής μουσικής με σταδιοδρομία στον συγκεκριμένο χώρο – και από εκεί επηρεάστηκα. Στη συνέχεια, φυσικά, ήταν ό,τι μπορούσα να ακούσω, από κλασική μουσική, μέχρι pop, rock, funk, soul και heavy metal. Έτσι θα αναφέρω, με την άδειά σου, τα άλμπουμ που με ώθησαν να γράψω δική μου μουσική, την εποχή της εφηβείας. Είναι: “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band των Τhe Beatles, “The Βest of” των Simon & Garfunkel, Led Zeppelin “I”, The Doors το ομώνυμο πρώτο τους (σ.σ.: και ήμουν έτοιμος να σε συμπαθήσω, Ω Σουίτ Τζίσους!) και το “Thriller” του Michael Jackson.
Θέλεις να αναφέρεις κάτι για το οποίο δεν σκέφτηκα να σε ρωτήσω;
Νομίζω ήσουν περιεκτικότατος…
Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, και πάλι συγχαρητήρια για το πολύ όμορφο album που δημιουργήσατε με τους συνεργάτες σου. Οι τελευταίες κουβέντες είναι δικές σου προς τους αναγνώστες του rockway.gr.
Θέλουμε να υποστηρίζετε τις ελληνικές μπάντες. Έχουμε όμορφα πράγματα να πούμε, υπάρχουν αξιόλογα σχήματα. Μπορούμε πλέον να έχουμε, εκτός από ξένο, και δικό μας υλικό. Και σε πολύ καλά επίπεδα. Ευχόμαστε το 2017 να έχει περισσότερη αγάπη, περισσότερη τέχνη και πολιτισμό, ανθρωπισμό, φαντασία, τόλμη και γοητεία, υγεία για όλους. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κόσμο του Rockway.gr για την υποστήριξή τους και θα είμαστε εκεί, παίζοντας όμορφη μουσική. Σας ευχαριστούμε για τα πολύ καλά σας λόγια και για την θερμή φιλοξενία! Να είστε όλοι καλά!
https://www.facebook.com/kamptheband/?pnref=lhc
https://www.reverbnation.com/kamp
https://kamptheband.bandcamp.com/
789 
