Είναι σχεδόν 21.00 όταν περνάω την πόρτα του καινούριου Temple, στο Γκάζι.
Ωραίος, καλοφτιαγμένος χώρος, τον περιεργάζομαι λίγο στα πεταχτά μιας και ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να μαζεύεται και παίρνω θέση στο μπαρ δίπλα στην σκηνή.
Ένα τέταρτο μετά, τα φώτα σβήνουν και ανεβαίνουν οι Έλληνες The Bonnie Nettles.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ξαναδεί live, αλλά είχα ακούσει κάποια από τα κομμάτια τους κατά καιρούς.
Ο χώρος έχει σχεδόν γεμίσει, όταν ξεκινάνε με τα πρώτα κομμάτια. Χειροκροτήματα και το κοινό έχει αρχίσει να “μπαίνει στο κλίμα”. Neo-Psychedelia, garage, experimental, upbeat, μπαλάντες με ωραία psych “ξεσπάσματα”, και το ντέφι να σιγοντάρει. Παίζοντας κάπου στα 10 κομμάτια, ανάμεσα σε αυτά και το BONNIE, έχουν δώσει αυτό που περίμενες για να προετοιμαστείς ιδανικά.
Σε γενικές γραμμές, είδα μία μπάντα που εξαιρώντας κάποια συγκεκριμένα “στησίματα” κάποιων μελών που ίσως προσωπικά με ξενίζουν, έχει έναν πολύ αξιόλογο ήχο, με ωραίες συνθέσεις και που υπήρξε μία πραγματικά ευχάριστη έκπληξη για την εξέλιξη της βραδιάς.
Ο κόσμος συνεχίζει να μπαίνει, όταν κατά τις 22.00 αφήνουν την σκηνή οι Τhe Bonnie Nettles και μέχρι τις 22.30 που ξανασβήνουν τα φώτα, το γεμάτο Temple προδίδει το sold out των εισιτηρίων.
Ατμοσφαιρικά πρώτα λεπτά με τους ήχους του ηλεκτρικού βιολιού και του φλάουτου, και οι Myrrors έχουν ξεκινήσει την μουσική μυσταγωγία με το “Hasta La Victoria”, από το ομότιτλο τελευταίο άλμπουμ, να ακούγεται ήδη ανάμεσα στα πρώτα χειροκροτήματα. Ανατολίτικοι ήχοι, επαναλαμβανόμενες μελωδίες και drums, trippy αλλά όχι φορτωμένοι φωτισμοί και απολαμβάνουμε τα “The Forward Path”, “Juanito Laguna” και “Surem Dervish” από το δεύτερο άλμπουμ τους “Arena Negra”. Ακολουθούν το “Night Flower Codex” από την συνεργασία τους με τους Σουηδούς Centralstödet στο split LP “Ljudkamrater” με κιθαριστικά κρεσέντα και ψυχεδελικά ξεσπάσματα και το cover του “Between The Eyes” του Amon Düül να προετοιμάζει το μεθυστικό κλείσιμο του “Semillas Sembradas”.
Ανάβουν τα φώτα, ευχαριστούν τους παρευρισκόμενους και λίγα λεπτά μετά ανεβαίνουν για να κλείσουν μια εκπληκτική μουσική βραδιά, με το “Liberty Is in the Street” και “Warpainting”, από τα Entranced Earth και Burning Circles in the Sky αντίστοιχα.
Δύο ώρες μουσικού ταξιδιού, αίσθηση που ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο από το ότι στα περισσότερα κομμάτια δεν υπήρξαν κενά ούτε για χειροκροτήματα, με μία τρομερή και ταυτόχρονα λιτή εμφάνιση από τους headliners, χωρίς τίποτα περιττό και χωρίς κάτι να λείπει. Μία μπάντα δεμένη, με το ηλεκτρικό βιολί να δίνει ακόμα περισσότερο στον ήχο τους, που απολαμβάνει πρώτα η ίδια αυτό που έχει δημιουργήσει και για αυτόν τον λόγο μπορεί να σε παρασύρει τόσο επιτυχημένα.
Σε όλη την διάρκεια σκεφτόμουν, πόσο πολύ καταλάβαινα τώρα τί εννοούσε ο Nick Rayne στην συνέντευξη (link) που μας έδωσε ότανέλεγε “Το ιδανικό lineup για τους Myrrors θα ήταν πιθανώς επτά ή οκτώ άτομα, αλλά προφανώς εκεί αρχίζεις να αντιμετωπίζεις διάφορα προβλήματα, όταν πρόκειται να πάρεις μια ομάδα αυτού του μεγέθους “στον δρόμο”. Σε όλη την διάρκεια έβλεπα και τους τέσσερις να αλλάζουν θέσεις και όργανα και συνειδητοποιούσα πόσο πιο “γεμάτο” ήχο έχουν ως στόχο, παρόλο που για εμάς επιτεύχθηκε και πάλι το αποτέλεσμα που ελπίζαμε.
Συνοψίζοντας, ήταν σε σύνολο μία βραδιά που σε ανταμείβει μουσικά από την αρχή μέχρι το τέλος, σε έναν χώρο που παρότι καινούριος πρέπει να αναφέρουμε τον πραγματικά πολύ καλό ήχο, την άψογη εξυπηρέτηση από την είσοδο μέχρι το μπαρ και τον σωστό εξαερισμό, σε όλη την διάρκεια του live.
Ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε με καινούρια δουλειά, ακριβώς όπως υποσχέθηκαν.
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση
676 
