Όταν το ντεμπούτο τους “Human” (2014) συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα εγχώρια prog – rock album της δεκαετίας και στις live εμφανίσεις τους έχουν δώσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια, τότε η παρουσίαση του νεότευκτου “Sigma” από τους Mother of Millions δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί ένα σημαντικό συναυλιακό γεγονός, στην σκηνή ενός νέου χώρου, στο Temple (Γκάζι).
Από τις 21:00 που κατέφθασα στο χώρο, αρκετοί άρχισαν δειλά δειλά να συγκεντρώνονται στα πέριξ, με τις πόρτες ν’ ανοίγουν μετά τις 21:30. Πρώτη φορά βρέθηκα στο Temple, και από τις πρώτες κιόλας εικόνες μου αποκόμισα τις καλύτερες εντυπώσεις από το minimal, industrial σκηνικό, το ευγενικό προσωπικό και το καλά οργανωμένο μπαρ. Βέβαια τα πράγματα έγιναν κάπως πιο δύσκολα όταν ο κόσμος άρχισε να πυκνώνει (εωσότου γέμισε o χώρος, στα όρια του sold out), ιδιαίτερα από τη μέση και πίσω που υπήρχε μια συμφόρηση, λόγω διαρρύθμισης.
Λίγο πριν τις 22:30 τα φώτα έπεσαν και υπό τα προσεταρισμένα ηχογραφημένα μηνύματα, ατμοσφαιρικά synth και έντονους καπνούς, οι Mother of Millions ανέβηκαν στην σκηνή και παρουσίασαν σ’ ένα αψεγάδιαστο live το “Sigma”. Για την υπόλοιπη μιάμιση ώρα μας καθήλωσαν με την εκτελεστική τους δεινότητα, την ικανότητά τους να λειτουργούν ως ένας αυθύπαρκτος οργανισμός, που το κάθε όργανο εντάσσεται κι αποτελεί μέρος μιας συγκεκριμένης “γραμμής”, και νοηματοδοτεί με τη δική του υπόσταση το θεματικό πλαίσιο.
Ίσως από την πλευρά των συντακτών – ανταποκριτών το να περιγράψεις τέτοιου είδους συναυλίες αποτελεί μια πρόκληση με extra βαθμό δυσκολίας, λόγω της ανεξάντλητης ροής συναισθημάτων που αφουγκράζεσαι καθώς προσπαθείς να τα βάλεις σε μια σειρά και να τα μεταφέρεις. Αναμφισβήτητα το κουβάρι που έπλεξαν οι Mother of Millions το Σάββατο αποτελεί μια ιδιαίτερης φύσης αποστολή. Όσες σημειώσεις κι αν προσπαθήσεις να κρατήσεις είναι μάταιο, αφού η μουσική τους σε παρασύρει σε μια δίνη που δε μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο παρά να αφεθείς!
Το “Sigma” είναι μια δουλειά περισσότερο μελαγχολική, λυρική, με αρκετές ατομικο – κοινωνικές προεκτάσεις και πολύ-επίπεδες ακροάσεις /αναγνώσεις, που όμως σε καμία περίπτωση δεν υστερεί σε δυναμισμό από τον προκάτοχό του, και θα μπορούσαμε να πούμε με κάθε βεβαιότητα ότι έχουν κάνει αλματώδη πορεία στον τομέα του πειραματισμού και της ενορχήστρωσης, η οποία βρίσκεται πραγματικά σε άλλο επίπεδο!
Η setlist τους κινήθηκε αυστηρά στην σειρά των κομματιών του “Sigma” (ως ήταν αναμενόμενο λόγω εννοιολογικής σύνδεσης) και σε δεύτερο επίπεδο μας χάρισαν εξαιρετικές στιγμές εκτελώντας τέσσερεις αγαπημένες συνθέσεις από το “Human”, τον πρόγονο του “Sigma”, ικανοποιώντας στο έπακρο τους fans που γέμισαν για χάρη τους το Temple.
O Γιώργος Προκοπίου στα φωνητικά (μια από τις αρτιότερες φωνές στο χώρο του prog – metal/rock που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια) σε μια γεμάτη και συναισθηματικά φορτισμένη performance κάλυπτε σαν πλέγμα κι άλλοτε σα πέπλο το όλο σκηνικό με την αστείρευτη φωνή του, ο Κώστας Κωνσταντινίδης στις κιθάρες με τα κοφτά του riff, τα απαράμιλλα μελωδικά του γεμίσματα και τον περίτεχνο τρόπο που “φέρονταν” στις πεντατονικές, ενώ ο Γιώργος Μπακαούρης στα τύμπανα (και τα λοιπά κρουστά) ξεδίπλωσε το ταλέντο του σ’ όλες του τις πτυχές, πότε με τζαζ τεχνικές εναρμονισμένες στο metal μοτίβο κι άλλοτε με progressive πειραματισμούς που μας άφηναν άφωνους (π.χ. χρήση δοξαριού στο ανατολίτικο κύμβαλο). Ο Πάνος Πρίφτης αποτελεί ένα αυθεντικό ταλέντο στο μπάσο, αφού όχι μόνο τηρούσε και αναδείκνυε άριστα τη μπασογραμμή, αλλά και η τεχνική του είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Τέλος, στα keyboards και γενικότερα στα samples o Μάκης Τσαμκόσογλου, πλέκει το νήμα της ατμοσφαιρικότητας και το διανθίζει με σαγηνευτικές λυρικές στιγμές.
Το “Sigma”,όπως δικαίως ευαγγελίζονται οι Mother ofMillion, βασίζεται και πρεσβεύει το σύνολο, το σύστημα και την σιωπή (συνέντευξη). Κατορθώνουν από πλευράς τους να σπάσουν τα δεσμά της σιωπής, να διατυμπανίσουν την εξέλιξη μέσω του συνόλου, πράγμα που πηγάζει τόσο από τον άρρηκτα δεμένο και εξελεγκτικό ήχο τους αλλά και μέσα από το βαθύ και ταυτόχρονα άμεσο στίχο τους. Από τα εμφατικά “Silence” και “Spiral” που συμπυκνώνουν ένα μεγάλο μέρος του ταλέντου τους στην ενορχήστρωση, τη στιχουργική και τη συνοχή, μέχρι και το“Their Passage the Light” ορχηστρικό με ανατολίτικες επιρροές αλλά και τα πιο progressive “Collision” και “Shine”, ακούγονται και ως αυτόνομα θέματα, αλλά η ακρόαση αποκτά ιδιαίτερο χαρακτήρα στο σύνολό της ως “Sigma”.
Οι Mother of Millions κρατούν χαμηλά τους τόνους, δεν αποπνέουν κανένα τουπέ και διοχετεύουν όλη την ενέργεια στην τέχνη τους. Το μεγαλείο τους φανερώνεται στις συνθέσεις τους, την εκτελεστική δεινότητα και την ομαδικότητα τους, με αποτέλεσμα να εκφράζουν κάτι πραγματικά αυθεντικό. Εισέπραξα όλα αυτά και στο μέγιστο το βράδυ του Σαββάτου, σε μια από τις καλύτερες παρουσιάσεις album που έχω δει. Το γεγονός ότι δεν είχαν κάποιο support ,στην συγκεκριμένη περίπτωση εντάσσεται στα θετικά της βραδιάς, αφού το “Sigma” απαιτούσε καθαρό μυαλό, απαραίτητη ανυπομονησία και λαχτάρα για να μας το συστήσουν, δίχως άλλες παρεμβολές.
Η αναμνηστική φωτογραφία στο φινάλε αποτυπώνει την ικανοποίηση του σχήματος για την πρώτη φορά που ένας χώρος γεμίζει σε τέτοιο βαθμό αποκλειστικά για αυτούς, κι από την άλλη (παρόλο που αποφεύγω τα ευχολόγια) ας είναι η απαρχή για κάτι πραγματικά σπουδαίο, εφάμιλλο της αξίας τους!
Setlist
Part1
Emerge
Shine
Silence
Rome
Their Passage, The Light
Collision
The Rapture
Spiral
Sigma
Part 2
Intro/Orientation
Propaganda Techniques
Fire
Human
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
568 
