Oι InnerWish είναι ένα από τα ιδιαίτερα αγαπητά σχήματα της εγχώριας σκηνής και από αυτά που με κάθε δουλειά τους, φροντίζουν να πάνε ένα βήμα παρακάτω τη φορά. Πολλές εμφανίσεις εντός και εκτός συνόρων έχουν επισφραγίσει την ιδιαίτερη σχέση με τους φίλους του ήχου τους και ετοιμαζόμαστε να τους δούμε ζωντανά την Κυριακή, στο πλαίσιο των επετειακών εορτασμών Gagarin και Αn Club μαζί με Acid Death, Karma Violens και DreamLongDead.Εκμεταλλευόμενη λοιπόν την ευκαιρία, μίλησα με τον Φραγκίσκο Σαμοΐλη, ο οποίος βρίσκεται πίσω από τα τύμπανα σε InnerWish και Diviner και καταφέρνει παράλληλα να εργάζεται σκληρά, να είναι ραδιοφωνικός παραγωγός, dj και music editor και ενώ απορώ πώς τα καταφέρνει όλα, προλαβαίνει και να μας απαντάει και σε συνεντεύξεις με την γνώριμη, καλή του διάθεση!
-Γεια σου, Φρανκ! Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε έχουμε μαζί μας εδώ στο Rockway!
Γεια σου Φανή! Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση και η χαρά είναι δική μου!
-Ας ξεκινήσουμε με τα τελευταία νέα. Το τελευταίο και ομώνυμο album σας κυκλοφόρησε πριν από ένα χρόνο και κάτι και συνοδεύτηκε από πολυάριθμες εμφανίσεις εντός και εκτός συνόρων. Πώς ήταν η εμπειρία που αποκομίσατε από το tour και η υποδοχή του κόσμου στην τελευταία δουλειά σας;
Για να είμαι ειλικρινής, ήταν κάτι πολύ πιο θερμό και μεγάλο, πάντα για τα δεδομένα μας φυσικά, από αυτό που περιμέναμε σαν συγκρότημα. Βλέπεις, είχαμε έξι χρόνια να κυκλοφορήσουμε δίσκο και όσο να ‘ναι, ειδικά στην εποχή μας, την εποχή των τόσων πολλών κυκλοφοριών, εύκολα μπορεί να “χαθεί” ένα συγκρότημα στην πορεία, αν δεν είναι τόσο παραγωγικό. Ευτυχώς για εμάς, όχι απλά δεν έγινε αυτό, αλλά η μπάντα κατάφερε να ανέβει ακόμη ένα σκαλοπατάκι. Και αυτό το νιώσαμε και στις συναυλίες, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων. Το να βγαίνεις εκτός Ελλάδος για συναυλίες, είναι πάντα κάτι το υπέροχο και διαφορετικό. Γιατί η μεγάλη διαφορά είναι ότι εκεί δε σε ξέρουν τόσο προσωπικά, όπως γίνεται στην Ελλάδα, αλλά για εκείνους είσαι καθαρά μία μπάντα από το… εξωτερικό! Και πάντα στη χώρα σου μοιάζει πιο “φυσιολογικό” ας πούμε το να βλέπεις κόσμο να ξέρει τα κομμάτια σου, να τα τραγουδάει, να στηρίζει με δύναμη. Όταν το βλέπεις και έξω, λες ότι “κάτι κάνω καλά”. Για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο “έσοδο” για μία μπάντα.
-Υπάρχει κάποιο show που ξεχωρίζεις ιδιαίτερα μέσα σε όλα;
Δε θα αποφύγω τώρα μία “κασέτα” των δηλώσεων, που είναι ότι όλα τα live είναι σημαντικά και ιδιαίτερα για εμάς και τα έχουμε το ίδιο κλπ κλπ. Νομίζω είναι ίδια “κασέτα” με τους δίσκους, ειδικά τους νέους, έτσι δεν είναι; Πάντως ισχύει. Γιατί το live είναι κάτι σαν επιστέγασμα των προσπαθειών σου, της δουλειάς σου. Αυτή η άμεση ανταπόκριση ή και αποδοχή, αν θες. του κόσμου στη μουσική σου. Και για εμάς είναι κυριολεκτικά το παν αυτή η αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Και δώσαμε τόσα ωραία live, όπως στο Rockwave, σε τόσες Ελληνικές πόλεις, σε μέρη της Ευρώπης που δεν είχαμε ξαναπάει, όμως, χωρίς πραγματικά να θέλω να μειώσω ή αδικήσω κάποιο, το live μας στο Piraeus Academy στην Αθήνα, είναι κάτι που δε θα ξεχάσουμε ποτέ! Εύχομαι μόνο στο νέο δίσκο να είναι το ίδιο και καλύτερο!
-Δεν είστε από τα σχήματα που “βιάζονται” να κυκλοφορήσουν κάτι νέο, αλλά δεν θα μπορούσα να μη ρωτήσω αν υπάρχει νέο υλικό στα σκαριά και η προοπτική κυκλοφορίας σε λιγότερο από έξι χρόνια αυτή τη φορά!
Δεν υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε άλλα έξι χρόνια! Πίστεψέ με, είμαι πολύ πρήχτης σαν άνθρωπος και όταν γουστάρω κάτι και υπερβολικά γκρινιάρης. Και αυτό είναι το δικό μου “μέτρο πίεσης” αν θες… χαχαχα! Ναι, υπάρχει νέο υλικό, βασικά υπάρχει αρκετό εως πολύ νέο υλικό και το καλύτερο είναι πως, αυτή την περίοδο ειδικά, μας έρχονται συνέχεια νέες ιδέες που δουλεύουμε. Αν συνεχίσουμε με τους ρυθμούς που έχουμε τώρα, πιστεύω πως τέλη του 2018, αρχές του 2019 (πολύ χοντρικά μιλώντας) θα είμαστε σε πάρα πολύ καλό στάδιο και θα ετοιμαζόμαστε για την κυκλοφορία του επόμενου. Έχουμε πολλή όρεξη και μας βγαίνουν ωραία πράγματα, τουλάχιστον για τα δικά μας γούστα. Τώρα για του υπόλοιπου κόσμου δεν ξέρω! Χαχαχα! Απλά επειδή όλοι τρέχουμε πραγματικά πρωί βράδυ με δουλειές, οικογένειες, υποχρεώσεις, δε μπορούμε να το πάμε ακόμα πιο γρήγορα. Αλλά μια χαρά είμαστε.
-Υποθέτω πως όλοι σας είστε και εργαζόμενοι άνθρωποι και πλην της αγάπης για τη μουσική έχετε και πολλά ακόμα πράγματα να κάνετε. Θεωρείς πως οι συνθήκες σήμερα, δυσκολεύουν τους μουσικούς στο να είναι περισσότερο παραγωγικοί;
Ευτυχώς, είμαστε μία μπάντα που η μία λέξη που δε μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει “εναντίον” μας αν θες, είναι η λέξη “τεμπελιά”, είτε στο σύνολο, είτε σαν μεμονωμένα άτομα. Όλοι δουλεύουμε (ευτυχώς) και μάλιστα πολύ, οι μισοί από εμάς έχουν οικογένεια και παιδιά και όπως καταλαβαίνεις, ο χρόνος είναι μία λέξη που καμία φορά την ξεχνάμε. Προφανώς και η κούραση, τόσο η σωματική, αλλά κυρίως και η ψυχολογική από την καθημερινότητα είναι μια τροχοπέδη, από την άλλη όμως, νομίζω πως τα όσα σκατά συμβαίνουν γύρω μας και αυτή η διαρκής προσπάθεια για την επιβίωση και κάτι καλύτερο στο μέλλον, λειτουργεί και σαν μπουστάρισμα ταυτόχρονα για τη δημιουργία. Η μουσική είναι αγάπη και το “ναρκωτικό” μας στους INNERWISH. Και ένα μέσο εξωτερίκευσης όσων έχεις μέσα σου, είτε στιχουργικά, είτε καθαρά μουσικά. Φυσικά και θα μπορούσαμε κι εμείς, αλλά και κάθε μπάντα να βγάζουμε κάθε δύο το πολύ χρόνια δίσκο αν καθόμασταν όλη μέρα σπίτι, τη φραπεδούμπα μας (sorry… το φρέντο μας… χαχαχα), τα ξύναμε όμορφα και ωραία και είχαμε «χρηματοδότηση» από δεξιά και αριστερά και ζούσαμε στην κοσμάρα μας με «δικαιολογία» τη μουσική, όμως δεν είμαστε έτσι ευτυχώς! Οι συνθήκες λοιπόν μας επηρεάζουν κυρίως χρονικά και σωματικά περισσότερο. Στο θέμα «έμπνευση» δεν το νομίζω. Είναι απλά του πότε θα πάρει μπροστά η μηχανή. Τώρα δουλεύει μια χαρά.
-Πώς βλέπεις την εγχώρια σκηνή τα τελευταία χρόνια; Θεωρείς πως έχουν ανοίξει δρόμοι περισσότερο πλέον σε σχέση με παλιότερα;
Το λέω συνέχεια αυτό το πράγμα. Η ελληνική σκηνή έχει τρομερό ταλέντο. Τρομερό όμως! Και βλέπεις συνέχεια να ξεπηδάνε και νέες μπάντες, σε διάφορα είδη (κάτι που αν κοιτάξεις στην Ευρώπη γενικότερα, λίγες χώρες θα βρεις με πολύ καλές μπάντες σε πολλά είδη και όχι σε ένα-δύο), να προσπαθούν όσο μπορούν για το κάτι παραπάνω, να το κυνηγάνε, να το ψάχνουν, να βγαίνουν τόσο ωραίες κυκλοφορίες. Είμαστε καλύτερα από ποτέ από θέμα ποιότητας. Απλά επειδή η κοινωνία του metal είναι μία υποκοινωνία της μεγαλύτερης, της ελληνικής, έχει φυσικά τις παθογένειές της. Και για μένα, το θέμα της νοοτροπίας δεν αλλάζει εύκολα. Αυτό το γλείψιμο, το πισώπλατο, το να μην μπορείς να πεις, ρε παιδάκι μου στον άλλο “φίλε, δε μου άρεσε πολύ το άλμπουμ” σαν άνθρωπος και να το κάνεις όμορφα και για να γίνει (για εσένα τουλάχιστον) καλύτερος, αλλά να λέμε ότι τα πάντα “γαμάνε” και “έπος” κλπ. κλπ., με ενοχλεί. Νομίζω είμαστε μία χώρα με 100 METALLICA, MAIDEN, βάλε ότι super μπάντα θες…χαχαχα! Λίγο ειλικρίνεια, ρε γαμώτο. Αυτό μόνο. Γιατί οι δρόμοι ανοίγουνε συνεχώς! Προσπάθεια, ειλικρίνεια και νομίζω ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.
-Οι InnerWish έχουν τις απαρχές της ύπαρξής τους στο μακρινό πλέον 1998, αλλά εσύ είσαι μία από τις σχετικά νέες προσθήκες στο σχήμα, από το 2010. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Για αυτή τη συνεργασία, ευτυχώς για εμένα και δυστυχώς για τους INNERWISH, ευθύνεται ο φίλος/κολλητός μας, Fotis Benardo (ex- SEPTICFLESH). Είχα πάει στο στούντιο του (Devasoundz Studios) για να γράψω τύμπανα για μία μπάντα που έπαιζα τότε (X-PIRAL) και με άκουσε, του άρεσε ο τρόπος μου και πήρε το Θύμιο τηλέφωνο και του είπε “βρήκα αυτόν που χρειάζεστε”. Να ξέρεις πάντως, ότι έκανα και λίγο τον δύσκολο στην αρχή…χαχαχα! Τα υπόλοιπα πήραν το δρόμο τους και μετά νομίζω ήταν λίγο αργά για αυτούς. Δεν ήξεραν που έμπλεκαν, ας τα λουστούν!
-Με τους Diviner σε τι φάση βρίσκεστε;
Ίδια με INNERWISH. Γράφουμε νέο υλικό, με διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά αφού δεν υπάρχει πλέον Θύμιος, αλλά στη θέση του είναι ο Κώστας Φοίτος και ετοιμαζόμαστε. Κάπου τέλη 2018, αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, λογικά θα κυκλοφορήσουμε.
-Εκτός από μουσικός, είσαι και music editor, ραδιοφωνικός παραγωγός και φυσικά dj, οπότε είσαι και από τους πλέον κατάλληλους για να ρωτήσω, υπάρχουν δουλειές που ξεχώρισες για το 2017 που φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του;
Κανονικά θα έπρεπε να έχω και ένα-δύο λογαριασμούς στα Cayman Islands, αλλά κάτι πήγε λάθος μάλλον! Κοίτα, uεωρώ πως το 2017, συγκριτικά με το 2016 ας πούμε, υστερεί τρομακτικά στην κυκλοφορία πολύ καλών δίσκων. Προφανώς και υπάρχουν, όμως την περσινή χρονιά δεν ήξερες από που σου ερχόταν το “διαμάντι”. Φέτος είναι πολύ μετρημένα τα πράγματα και πολλά απλώς καλά άλμπουμ, αλλά τίποτα παραπάνω. Η αλήθεια είναι ότι με όλα αυτά που ανέφερες συν κανονική 12ωρη δουλειά κλπ., ο χρόνος φέτος είναι πιο περιορισμένος και ακόμα δεν έχω ακούσει κάποια λίγα άλμπουμ που θα ήθελα, όμως μέχρι τώρα έχω ξεχωρίσει τα SORCERER, SEPTIC FLESH, THE THIRTEENTH SUN, ULVER, BODY COUNT, THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA, MORS PRINCIPIUM EST, DECAPITATED (αν και λογικά πάνε αυτοί), ARCH ENEMY, CAVALERA CONSPIRACY. Κάτι ξεχνάω σίγουρα. Αλλά δεν τα λες και λίγα αυτά που έχουν βγει! Κανονικά θα έπρεπε να είναι και το LEPROUS κάπου εκεί, αλλά ενώ μου αρέσει πολύ, θεωρώ πως είναι περισσότερο το breakthrough άλμπουμ τους, παρά το καλύτερό τους. Δηλαδή το “Bilateral” ειδικά, αλλά και το “Congregation” είναι πολύ καλύτερα. Αλλά όπως και με GOJIRA πέρυσι, βγάλανε το δίσκο που τους άνοιξε τις πόρτες. Όχι όμως τον καλύτερό τους, όσο καλός και αν είναι, που φυσικά είναι. Ελπίζω να σε κάλυψα λίγο!
-Υπάρχει κάποιο άλλο είδος ή υποείδος, metal και μη, που θα σε ιντρίγκαρε να δοκιμάσεις να παίξεις στο μέλλον;
Λαυτρεύω Φινλανδο-Σουηδικά πράγματα. Απλά τα λατρεύω. Λίγο μελωδικό death, λίγο μελωδικό doom/death, λίγο από AMORPHIS, DARK TRANQUILLITY (όλων των εποχών και στους δύο), γενικά αυτά τα κρύα, ερωτικά και “έντεχνα κάφρικα” σε στιγμές… χαχαχα! Είμαι παιδί των ‘90s και όλα τα είδη του (και εκτός καθαρού metal, όπως π.χ. grunge) και γενικά μου έκανε το κλικ ο ήχος των mid ‘90s και παραπάνω του Βορρά. Και λατρεύω την groove-α. Οπότε αν μου έλεγες για τέτοια φάση μπάντα, μέσα με τα χίλια! Φυσικά θα σου ζητούσα οι μέρες να έχουν 30 ώρες και οι εβδομάδες 8 μέρες, αλλά λέμε τώρα!
-Προετοιμαζόμαστε δυναμικά πλέον για την επέτειο δύο εκ των κλασικότερων live stages της πόλης, στο πλαίσιο της οποίας θα εμφανιστείτε στο Gagarin 205, την 26η Νοεμβρίου. Τι μας ετοιμάζετε γι’ αυτό το show;
Εκπλήξεις δεν μπορούν να υπάρχουν και πολλές, άλλωστε δεν έχουμε και νέο δίσκο και έχουμε ήδη κάνει αρκετά εως πολλά θα έλεγα live στην Αθήνα για το τελευταίο μας άλμπουμ. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι όπως πάντα, θα τα δώσουμε όλα επί σκηνής και θα κάνουμε ότι περνάει για να περάσετε και κατ’ επέκταση να περάσουμε κι εμείς (αφού αυτό το πάρε-δώσε με τον κόσμο είναι το παν) τέλεια και να τιμήσουμε έτσι αυτό το event για τα γενέθλια των δύο εκ των κλασικότερων live stages της πόλης όπως είπες. Άλλωστε έχουμε μαζί μας και μπάντες που είναι και φίλοι και κάποιοι πολύ καλοί μάλιστα, οπότε από τα αποδυτήρια το κλίμα θα είναι σούπερ! Με την ευκαιρία, να πούμε και ένα ευχαριστώ στη συν-διοργάνωση που μας κάλεσε σε αυτή τη γιορτή της. Τιμή μας!
-Κάπου εδώ θα σε αφήσω στα πολλά πράγματα που έχεις ακόμα να κάνεις και θα ανανεώσω το ραντεβού για το live στο οποίο θα γίνει χαμός, όπως πρέπει. Τα τελευταία λόγια δικά σου!
Σε ευχαριστώ πολύ προσωπικά, αλλά και το Rockway για τη στήριξη και το εννοώ. Εύχομαι κάθε καλύτερο για το μέλλον και να είμαστε όλοι καλά, να απολαμβάνουμε τη μουσική και να την αφήνουμε να εκπληρώνει το σκοπό της, να μας ταξιδεύει μακριά από την καθημερινότητα και να αφήνουμε τις μαλακίες στην άκρη. Να είσαι και να είστε όλοι καλά!
350 
