Ο παράδεισος για κάποιους δεν μπορεί να περιμένει και οι Sivert Høyem (Madrugada), Rob Ellis (PJ Harvey), Simone Butler (Primal Scream) και Rob McVey (Marianne Faithfull band), ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μας παρουσιάσουν τη δική τους ξεχωριστή – εξαιρετική εκδοχή μέσω άμεσου, απλού, σκοτεινού και συνάμα λαμπερού rock ‘n’ roll για τη “διαφυγή” που μας περιβάλλει και τον παράδεισο που βρίσκεται εδώ, στα επίγεια. Οι “Paradise” έλαμψαν με το πρώτο τους EP (“Yellow”), που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στo πλαίσιo της sold out περιοδείας τους για την παρουσίαση του νεότευκτου project τους, όπως ήταν αναμενόμενο, επισκέπτονται και την χώρα μας για τρεις ξεχωριστές εμφανίσεις σε Πάτρα (24/11), Αθήνα (25/11) και Θεσσαλονίκη (26/11) (δελτίο τύπου). Με αφορμή τα παραπάνω τεκταινόμενα ο Rob McVey σε μια πολύ μεστή και εγκάρδια συνέντευξη μίλησε στο rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο, για τη σύμπραξη αυτή και τα σχέδιά τους, αποθεώνοντας τη χώρα μας και το ελληνικό κοινό.
-Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω για τον χρόνο που μας διαθέτεις ώστε να απαντήσεις σε μερικές ερωτήσεις κι επίσης θα ήθελα να σας συγχαρώ για το ολοκαίνουριο EP σας, το “Yellow”! Μπορείς να πεις μας λίγο για το πώς δημιουργήθηκε το “Yellow”; Ποια ήταν η όλη διαδικασία;
Ο Sivert Høyem κι εγώ προσπαθήσαμε να γράψουμε τον πιο άμεσο, “ζωντανά” ηχογραφημένο και συναισθηματικό δίσκο που θα μπορούσαμε να συνθέσουμε. Θέλαμε να αποτινάξουμε και να εξαγνιστούμε από τα πάντα, χωρίς γαρνιτούρες, μόνο με άμεσο κι ατόφιο rock n ‘ roll… Καθίσαμε σε ένα στούντιο στο Όσλο, μέχρις ότου ήμασταν ικανοποιημένοι ότι τα τραγούδια του “Yellow” πέτυχαν τον στόχο τους. Μερικές φορές ένα ρεφρέν που μπορεί να είχα, ο Sivert μπορεί να πήγαινε λίγο πιο μακριά μουρμουρίζοντας κάτι που ν’ ακούγεται σαν κάποια στροφή – στίχος, κι αυτή η διαδικασία δεν τελείωνε μέχρι να νιώθαμε ότι έχουμε ένα ολοκληρωμένο τραγούδι.
-Όπως γνωρίζουμε οι “Paradise” σχηματίστηκαν από τον Sivert Høyem κι εσένα (σ.σ. Robert McVey), μετά από μια σύγκλιση των απόψεων σας, σ’ ένα μπαρ στο Όσλο. Ποια ιστορία κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του σχήματος;Ναι, είναι αλήθεια ότι ο Sivert κι εγώ ανταλλάξαμε απόψεις αφότου συναντηθήκαμε σ’ ένα μπαρ στο Όσλο. Το όραμα από εκείνη την πρώτη νύχτα της κραιπάλης ποτέ δεν άλλαξε. Είχαμε ξεκινήσει να γράφουμε κάποια πράγματα, όταν ζητήσαμε από τον Rob Ellis να έρθει και να παίξει μαζί μας, αυτή τη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κυριολεκτικά μόλις κάθισε, έγραψε σχεδόν αμέσως τα ρυθμικά για ένα κομμάτι… Αρκετά μετά εντάχτηκε στο σχήμα και η Simone, αφού πρώτα έπαιξε μαζί μας τον Φεβρουάριο σ’ ένα άθλιο στούντιο (δωμάτιο) στο δυτικό Λονδίνο.
-Πώς θα περιέγραφες, λοιπόν, τη μουσική που δημιουργείτε;
Μπορώ να υποθέσω ότι μετά το πρώτο μας EP, ότι πολλοί μπορεί να αναρωτιούνται πού να βρίσκεται το μυαλό μας. Νομίζω ότι αυτό που μας συνδέει ίσως είναι η απλότητα, η οποία μπορεί να βρίσκεται στην κιθάρα, το πιάνο ή οτιδήποτε άλλο. Θέλουμε να δημιουργούμε άμεση, απλή μουσική που να παρακινεί τους ανθρώπους και τι είναι αυτό που μας δίνει ώθηση για να βγάλουμε από μέσα μας τόσο άμεσο rock; Πολύ απλά, δεν ξέρω. Αλλά όταν έχεις έναν τραγουδιστή σαν τον Sivert, αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί, με τα υπόλοιπα απλά να παίρνουν το δρόμο τους. Η αλήθεια κι ειλικρίνεια από μόνη της κάνει τη μεγαλύτερη “ζημιά”.
-Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας;
Το σκέφτηκα, πάλι σε ένα μπαρ μαζί με τον Sivert στο Όσλο. Ο Sivert αποζητούσε αρχικά κάτι με γελοία χροιά, κι έπειτα κάτι στο πνεύμα της απόδρασης. Στο συγκεκριμένο μας άρεσε πως όλα ήταν δηλωμένα με τόσο προφανή τρόπο, γεγονός που μας ήρθε κατάμουτρα. Το “Paradise” πρέπει να ληφθεί με κάποια ειρωνική προοπτική, κι εννοώ ότι αν κοιτάξετε έξω το παράθυρό σας, δεν είναι όλα φτιαγμένα από τριαντάφυλλα, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι χρειάζονται διαφυγή, είτε μέσα από ένα live, είτε από ένα δίσκο κι οι “Paradise” είναι η απάντησή μας σε αυτό. Από τη μία πλευρά της ζωής έχουμε τον παράδεισο, από την άλλη πλευρά την αποσύνθεση.
-Για πολλούς οι “Paradise”, έχουν όλα τα εχέγγυα ενός alt-rock supergroup. Συμφωνείτε με αυτή την ταμπέλα – τίτλο;
Όχι, ποτέ δεν ξεκινήσαμε τη μπάντα σ’ αυτό το πνεύμα. Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι είμαστε και κανονικοί μουσικοί, όπως όλοι οι Tom, Dick ή Harry – κι έχουμε την ανάγκη να είμαστε σε μια μπάντα όσο κι οποιοσδήποτε άνθρωπος, να δημιουργήσουμε με τη μουσική και να καταρρίψουμε από την άλλη κάποιοι πράγματα. Το συγκρότημα ξεκίνησε επειδή αισθανόμασταν ότι ο κόσμος χρειαζόταν rock μουσική, απλή rock.
-Υπάρχουν κάποια σχέδια για ένα πρώτο album; Έχετε κάτι στα σκαριά;
Ναι πράγματι, είμαστε αρκετά ενθουσιασμένοι γιατί είμαστε στη διαδικασία της εξασφάλισης μιας παραγωγής με έναν δικό μου, προσωπικό ήρωα… Θα έλεγα ποιος αλλά η συμφωνία δεν έχει σφραγιστεί ακόμα. Μπορώ να πω, όμως, ότι θα είναι ένα εξαιρετικό album, προορισμένο να σας πάει ψηλά, χαμηλά και παντού ενδιάμεσα.
-Οι “Paradise” έχουν τρεις προγραμματισμένες εμφανίσεις στην Ελλάδα για τον Νοέμβριο, στις 24 στην Πάτρα, στις 25 στην Αθήνα και στις 26 στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιβράβευση του ελληνικού κοινού, για την αφοσίωσή του στη μουσική σας όλα αυτά τα χρόνια;
Ο Sivert έχει μια αφοσίωση στους πολλούς Έλληνες οπαδούς του κι είχα την ευχαρίστηση να το ζήσω αυτό από πρώτο χέρι όταν έπαιζα κιθάρα για το ατομικό του project, κάπου εκεί τον Απρίλιο του 2016. Αλλά νομίζω ότι η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολύ ευγνώμονες που ερχόμαστε στην Ελλάδα, με σεβασμό προς το κοινό που έχουμε όπου κι αν πάμε. Οι “Paradise” δεν έχουν παρά να το αποδείξουν.
-Βαδίζοντας προς το τέλος της κουβέντας μας, θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους εδώ οπαδούς σας;
Ελπίζω να μας αγαπάτε όσο σας αγαπάμε κι εμείς! Η Ελλάδα είναι ξεχωριστή. Το κοινό λαμβάνει με τόσο ξεχωριστό τρόπο το “σκοτεινό” της μουσικής μας. Πού αλλού στον κόσμο υπάρχει τέτοια ομορφιά και υπερβολή ή τόσο άπλετη ευαισθησία; Πουθενά από όσο ξέρω!
-Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και τη διάθεσή σου να συζητήσεις για όλα αυτά τα πράγματα μαζί μας. Σας ευχόμαστε άπειρη έμπνευση και να μπορείτε πάντα να μας δίνετε μουσική για να συνεχίζουμε!
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιερώσατε για τους Paradise.
411 
