Μπορεί να πήρε έξι χρόνια στους Ελβετούς Samael για να δώσουν μία νέα δουλειά στην κυκλοφορία, αλλά τουλάχιστον, το αποτέλεσμα του “Hegemony” τους δικαιώνει.
Μιλάμε για ένα σχήμα, το πνευματικό αποκύημα των αδελφών Vorphκαι Xy (κατά κόσμον Michaelκαι AlexandreLocher), που μετρά πάνω από μισό αιώνα στα τεκταινόμενα τoυ ακραίου ήχου, ξεκινώντας με αμιγώς black καταβολές και φτάνοντας σήμερα σε ένα αμάλγαμα industrial/black με συμφωνικές προσθήκες.
Η στροφή που πραγματοποίησαν στο, όπως και ο τίτλος δηλώνει, “Passage”, πίσω στο ’96, δεν τους πήγε καθόλου άσχημα και ήταν μάλλον η αρχή στον ήχο που έχουν καθιερώσει στις κυκλοφορίες τους, που τους ακολουθεί μέχρι και σήμερα, σαφώς πιο καλοδουλεμένος, σαφώς πιο ώριμος.
Εν πολλοίς, αν περιμένετε καινοτόμες αλλαγές στον ήχο τους, δε θα τις βρείτε εδώ. Αυτό που θα βρείτε από την άλλη, είναι η εξέλιξη των χαρακτηριστικών που ήδη έχουν παρουσιάσει σε μία δουλειά που ήρθε για να κερδίσει για μία ακόμη φορά το στοίχημα. Έπειτα από ένα εξ ίσου δυνατό “Lux Mundi” το 2011, νομίζω πως αυτό που έρχεται να προσθέσει στη δουλειά τους το “Hegemony”είναι η ισορροπία. Είναι βαρύ, σκληρό, metal με τις industrial πινελιές που μας έχουν συνηθίσει, συμφωνικά στοιχεία αρκετά αλλά όχι φλύαρα και για να το συνοψίσω, είναι τόσο-όσο, για να δημιουργήσει ένα ογκώδες αποτέλεσμα, αρκετά επικό για να μπορώ να το φανταστώ να παίζει χαλάκι σε apocalypse σκηνικό, χωρίς όμως να καταλήγει σε μουσικούς “βερμπαλισμούς”.
Η θεματική κινείται στις ίδιες λογικές, αρκετά επαναστατική, ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, κρατική, θρησκευτική κτλ που σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει και την ευρύτερη κουλτούρα της Ελβετίας, που δεν είναι της παρούσης να σας την αναλύσω, αλλά καταλαβαίνετε!
Το “Hegemony” είναι το πιο καλοδουλεμένο, μέχρι στιγμής, album των Samael σε όλα τα επίπεδα, μιας και χαίρει και μίας εξαιρετικής παραγωγής που αναδεικνύει τον ήχο, άνετα μέσα στις καλύτερες δουλειές της χρονιάς και αν δεν το έχετε ακούσει ακόμα, σπεύσατε!
848 
