“Είμαι το άλφα και το ωμέγα, η αρχή και το τέλος” φέρεται να λέει ο Κύριος στο ξεκίνημα της Αποκάλυψης του Ιωάννη.
Τώρα ποιο τέλος προμηνύει το doom trio από τη Σαρδηνία, θα μάθουμε μόνο αν ακούσουμε το τέταρτο ολοκληρωμένο πόνημα του, με τίτλο “Omega”.
Βλέποντας το πρώτο συνθετικό του ονόματος τους, μούδιασα από βαρεμάρα, αφού έχω δει αυτό το ρημάδι το χρώμα να χρησιμοποιείται κάθε φορά που δεν υπάρχει καλή έμπνευση ονομασίας και απλά προσθέτουν και μια τυχαία λέξη δίπλα για να το ολοκληρώσουν. Μιλάμε για χιλιάδες!
Η υπόθεση είναι άκρως οικογενειακή, αφού τα μέλη της μπάντας είναι το νυμφευμένο ζεύγος Fabrizio και Rachela (φωνή/κιθάρα και τύμπανα αντίστοιχα) και η αδερφή της κυρίας, Virginia (μπάσο).
Οι Black Capricorn από όσο φαίνεται και από τους τίτλους των τραγουδιών έχουν αποκρυφιστικά θέματα στα λόγια τους και μουσικά είναι δούλοι των Black Sabbath και άλλων μεγάλων doomsters, σαν τους Candlemass.
Μην περιμένεις όμως, την Αποκάλυψη που ανέφερα παραπάνω γιατί θα απογοητευτείς πλήρως. Παίζουν συμπαθητικό παραδοσιακό doom metal, με αργούς ως επί το πλείστο ρυθμούς, χωρίς να σε κάνει να κρατάς το στόμα σου ανοικτό από θαυμασμό.
Να πούμε όμως και τα καλά. Οι άνθρωποι έχουν ενιαίο θέμα, σχετικό με τον πρόλογο μου, και τα τραγούδια είναι μεγάλης διάρκειας κυρίως, με το σύνολο διάρκειας να φτάνει τα 90 λεπτά. Με το ζόρι φτάνουν τα 40 άλλοι. Αυτό από μόνο του σε κάνει να δοκιμάσει μια ακρόαση του καταθλιπτικού τους δημιουργήματος.
Η παραγωγή είναι ηθελημένα μουντή, αλλά όχι ψευτο-βιντάζ, όμως έχω μια αντίρρηση στο πόσο βαθιά πίσω έχουν χωθεί τα φωνητικά. Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα πως το “Omega” κινείται σε μια μετριότητα, η οποία θα το εξαφανίσει από την playlist μου, πριν βράσει το ρυζόγαλο που ετοιμάζω. Εσύ όμως, ορκισμένε φίλε του “κακού”, μπορεί να το ευχαριστηθείς!
596 
