Βρε καλώς τα παιδιά!
Τα thrashοιταλάκια Game Over επανέρχονται με το ίδιο line up έναν μόλις χρόνο μετά από το πολύ καλό “Crimes Against Reality” με ένα ακόμη γαμάτο δισκάκι old school thrash γκαύλας, το τέταρτο full length τους “Claiming Supremacy”.
Για να μην επαναλαμβάνομαι συνεχώς, αυτό το τετραμελές group έχει μεγάλο ταλέντο στη σύνθεση όμορφων, εύληπτων thrash τραγουδιών χωρίς να έχει καμία διάθεση να πρωτοτυπήσει ή να ανακαλύψει εκ νέου τον τροχό. Και αυτό κάνει για άλλη μια φορά, προσθέτοντας άλλο ένα βήμα στην εξαιρετική πορεία τους μιας και όλες τους οι κυκλοφορίες τιμούν το ιδίωμα, τις επιρροές και φυσικά τους ίδιους σαν μουσικούς.
Μουσική κατ ‘ευθείαν από την πηγή των Metallica του “Kill ’em All” και του “Ride The Lightning” (“Two Steps in the Shadows”, “Broken Trails”, “Lysander” – ίσως η ιδανική επιμιξεία της thrashύτητας του πρώτου με τη heavy metalοσύνη του δευτέρου) με ολίγες σοφιστικέ πρέζες από αρχαίους συναφείς Overkill, Testament, Flotsam & Jetsam και πολλές σφήνες τιμημένου 80’s U.S. heavy metal, με πλήρη ομοιογένεια σε σχέση με την όποια προσωπικότητα διαθέτουν οι Game Over ως σύγχρονη μπάντα, κάτι που φαίνεται σε κομμάτια όπως το “Eleven” το οποίο μου δημιούργησε τη σκέψη ότι μεταφέρουν στον τότε ήχο τους σημερινούς Metallica (!).
Εξαιρετικά όσο και οικειέστατα για το αυτί riffs και solos – βρώμικα αλλά όχι “κουλά” – από τους Senso και Ziro, ταχύτητες κυρίως υψηλές από τον Vender (drums) αν εξαιρέσουμε κάποια mid tempo στακάτα κομμάτια όπως τα Metal Churchικής δομής “Last Before the End” και “My Private Nightmare” και θαυμάσια φωνητικά, είτε back από τα μέλη της μπάντας είτε από το λαρύγγι του μπασίστα / τραγουδιστή Reno, του οποίου η φωνή χωρίς επιτήδευση θυμίζει πάρα πολύ τον James Hetfield. Ο ήχος επίσης είναι αψεγάδιαστος μεταφέροντας άριστα το old school πνεύμα χωρίς να υποφέρει ο ακροατής από πριμαριστές λαμαρινιές, η ακρόαση είναι άνετη και ευχάριστη.
Τελικώς, άλλο ένα πολύ καλό album από τους Game Over που χωρίς να εξελίσσουν το στυλ τους δραστικά, το ανανεώνουν με νέα τραγούδια που δεν νομίζω να απογοητεύσουν κανέναν thrasher. Το “Claiming Supremacy” περιέχει παλιακή μουσική για παρέες που θυμούνται παιδικές αστείες metal προσωπικές ιστορίες (όλοι έχουμε κάνει χαζομάρες που όταν τις θυμόμαστε γελάμε σα μαλάκες, σωστά) πίνοντας τα καφάσια με τις μπύρες στα στέκια τους χωρίς να δίνουν δεκάρα για τον φλεγόμενο κόσμο που ζούμε. Να πάει να καεί μωρέ, σιγά τον κόσμο που θα σκάσουμε κιόλας!
https://gameoverthrash.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/GameOverThrashMetal/
580 
