Το τι έγινε ακριβώς την προηγούμενη ημέρα το έμαθα στο περίπου από αυτύκοους κι αυτόπτες μάρτυρες, που μου μίλησαν για συγκροτήματα που “αναγκάστηκαν” να παίξουν κουτσουρεμένα sets, επιθέσεις κατά του διοργανωτή και μεγάλες καθυστερήσεις που κούρασαν μουσικούς και θεατές.
Λόγω του ότι δεν ήμουν προσωπικά εκεί, δεν μπορώ να διασταυρώσω τις πηγές μου με ευκολία και προτιμώ να αφήσω τη συνάδελφο, Φανή Τσουκαλά που βρισκόταν το Σάββατο στο χώρο να μας περιγράψει όλα τα γεγονότα του “Γολγοθά” (όπως τον περιέγραψε ο φωτογράφος μας, Αποστόλης Καλλιακμάνης). Για τις καθυστερήσεις όμως, μπορώ να σας πω ο ίδιος. Λόγω εργασίας, δεν μπορούσα να φτάσω (ευτυχώς!) την ώρα του χρονοδιαγράμματος που ανέφερε τους Mefitic να βγαίνουν στις 17.30. 18.20 παρκάρω και μπαίνω στο Κύτταρο και μαθαίνω πως μόλις τελείωσε το soundcheck και δεν βλέπω πάνω από 20 άτομα στο χώρο.
Τελικά, οι Ιταλοί Mefitic βγαίνουν στη σκηνή ώρα 18.40 για να παίξουν το καταιγιστικό death/black με βορβορώδη φωνητικά. Ο ήχος δεν θα τους βοηθήσει ιδιαίτερα, μιας που η μπότα είναι το μόνο που ακούγεται καθαρά, μαζί με το “βούρκο” της φωνής του G.
To αραιοκατοικημένο Κύτταρο χειροκροτεί όσο πιο δυνατά μπορεί τους Mefitic, οι οποίοι παλεύουν ως το τέλος του 40λεπτου set τους με τον κακό ήχο.
Ευτυχώς, Οι Βόσνιοι Void Prayer (για κάποιο λόγο από πίσω τους υπήρχε το logo των Black Cilice!?) δε θα καθυστερήσουν πολύ και θα ξεκινήσουν την τελετουργία τους στις 19.30. Υπό τους ήχους βαρέων χτυπημάτων σε κάποιο αόρατο πιάνο, οι V.P. εμφανίζονται ρασοφόροι στη σκηνή, με τον τραγουδιστή τους να φέρει κόκκινη κάπα που δηλώνει την προϊστάμενη θέση του στην ιεραρχία. Τα τύμπανα και πάλι καλύπτουν τα υπόλοιπα όργανα, αλλά σιγά σιγά αρχίζουμε και διακρίνουμε τις μελωδίες καθαρότερα.
Μπορώ να πω πως η μουσική των Βόσνιων απέκτησε νόημα ακούγοντας τη ζωντανά σε σχέση με ότι είχα ακούσει στις studio προσπάθειες τους. Μετά από 40 λεπτά αποχωρούν και μας αφήνουν με τεχνικούς στη σκηνή, οι οποίοι ετοιμάζουν το έδαφος για τους μύθους του χώρου, Ancient Rites.
Μετά από περίπου 35 λεπτά, ο Gunther και η παρέα τους ξεκινούν τη μάχη στις 20:46, όπου και παραμένουν για λίγο παραπάνω από μια ώρα. Με τον frontman τους ευδιάθετο και ευγνώμονα που βρίσκεται και πάλι μπροστά στους φίλους του, Έλληνες (“Πέρασαν χρόνια” μας είπε σε άπταιστη προφορά των ελληνικών) και δεν παύει να μας ευχαριστεί και να εκθειάζει τους παρευρισκόμενους και τους προγόνους μας.
Έπαιξαν κομμάτια από όλη τους τη δισκογραφία και ευτυχώς για όλους ο ήχος αυτή τη φορά ήταν αξιόλογος, μη χαλώντας τη εξαιρετική διάθεση θεατών και μουσικών. Βέβαια, θα ήθελα να ήμασταν κάποια χρόνια πίσω και να ξαναδώ τον Gunther με το μπάσο στα χέρια, αλλά οι δυο κιθάρες γέμιζαν το όποιο κενό της έλλειψης του προαναφερθέντος οργάνου.
Κομμάτια σαν τα “Total Misanthropia”, “Evil Prevails” και “Thermopylae” ξεσήκωσαν το κοινό που είχε ξεπεράσει τους 100 (καθόλου καλό νούμερο για φεστιβάλ ομολογουμένως, αλλά δεν θα εξετάσουμε τα γιατί και τα πώς εδώ) και η κούραση από την καθυστέρηση έναρξης και εναλλαγής στη σκηνή χάθηκε για λίγο.
Όμως το επόμενο 45λεπτο μέχρι την εμφάνιση των Black Cilice, επανέφερε τις γκρίνιες στα πηγαδάκια έξω από το venue.
22.30 οι Πορτογάλοι μυστικιστές εμφανίστηκαν επίσης ρασοφορεμένοι και κουκουλοφόροι, προσφέροντας τη δική τους ωδή στο σκότος. Γύρω από τη σκηνή κεριά (έμοιαζαν με citronella) που έσπαζαν το μαύρο χρώμα των αμφιέσεων και της έλλειψης φωτός που ίσως να απαιτεί το ύφος των B.C.
Χωρίς μπάσο και αυτοί, με πολύ καλό ήχο και τα απόκοσμα φωνητικά του “ηγούμενου” είναι αυτό που χρειάζεται το αρχέγονο “νορβηγικό” τους black metal. Η παρουσία τους στη σκηνή, αν και δεν είχε πλούσια κίνηση, ήταν ιδιαίτερα θεατρική και ικανοποίησε τις προσμονές όσων ήταν εκεί που είχαν πληθύνει ελάχιστα και έδειχναν να γουστάρουν πολύ αυτό που παρακολουθούσαν. Εντούτοις, έπαιξαν μόνο 40 λεπτά και κατέβηκαν από το σανίδι στις 23.10.
Βγήκαμε από το χώρο ξανα, ήπιαμε μπίρες και αναψυκτικά, τα είπαμε, ξαναμπήκαμε, ξαναβγήκαμε, ξαναμπήκαμε κι ακόμα οι Agatus και το τεχνικό επιτελείο πάλευε να στήσει τη σκηνή ως έπρεπε για να ακουστούν σωστά τα τύμπανα του Archon Vorskaath.
50 λεπτά αργότερα λοιπόν, οι δυο αδελφοί που απαρτίζουν τους Agatus και οι συναυλιακοί τους συνεργάτες ξεκίνησαν να αποδίδουν το εξαιρετικά ποιοτικό πρόσφατο album τους, “The Eternalist”. Πολύ όμορφος ήχος, με τα αδέλφια να εναλλάσσονται στα φωνητικά, επικά κιθαριστικά solos και όρεξη στα ύψη, αν και την προηγούμενη μέρα υπήρχαν κάποια θέματα στο set των Zemial (από όσα άκουσα βέβαια). Αφού τελείωσαν τα κομμάτια του νέου τους album, αποφάσισαν να πάνε πίσω στο χρόνο στις πρώτες τους προσπάθειες και μετά από δυο παλιά τους κομμάτια και την ώρα να πλησιάζει τη 01.00, η σωματική και ψυχολογική μου κόπωση (πηγαίνοντας κατευθείαν από τη δουλειά) κατάφερε να με γονατίσει.
Δεν είμαι σίγουρος αν οι Taake βγήκαν και πότε τελείωσε το event, αλλά τόσες ώρες και τόσο αργά ενώ η επόμενη είναι εργάσιμη, δεν δικαιολογείται. Ειδικά, αν έχει κάνει τα κουμάντα σου για να γυρίσεις με τα ΜΜΜ. Θέλει προσοχή το timetable από τους διοργανωτές, διότι είναι πολύ σημαντικό θέμα για τους θεατές. Το έχω γράψει μυριάδες φορές και θα το γράφω συνέχεια!
Τώρα, αν θέλετε αστυνομικό ρεπορτάζ, θα πρέπει να το ψάξουμε το θέμα και να μάθουμε τι πραγματικά έγινε την προηγούμενη…
Μουσικά, σε καλά επίπεδα κινήθηκε το κλίμα, αλλά οργανωτικά πήγε κατά διαόλου (black metal γαρ θα μου πεις) και δυστυχώς αυτό σκεπάζει κάθε προσπάθεια. Δεν ξέρω ποιος φταίει για όλες τις καθυστερήσεις και αν ευθύνεται ή όχι εξ ολοκλήρου η διοργανώτρια εταιρεία, το μόνο που ξέρω είναι πως η πλειοψηφία των θεατών ήταν δυσαρεστημένη.
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
Y.Γ. Ο καλός συνάδελφος/φωτογράφος Γιώργος Αργυρόπουλος με ενημέρωσε κατόπιν εορτής πως οι Taake εμφανίστηκαν στη 01:50 (το πρόγραμμα έλεγε 23.15) για μία ώρα, με το event να λήγει λοιπόν στις 02:50. Μπράβο ρε ήρωα!
614 
