Oι Wolfheart, με τρεις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες έχουν ήδη καταφέρει να αποκτήσουν αρκετούς φίλους τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, γεγονός που είχε φανεί ήδη από την ανακοίνωση του live, το οποίο -τηρουμένων πάντα των αναλογιών- προσέλκυσε αρκετό κόσμο, δεδομένης και της αρκετά τίμιας τιμής του εισιτηρίου.
Για την βραδιά επιστρατεύτηκαν οι AmongRuins, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές με τους headliners, μαζί με τους Mask of Prospero και τους νέους στα πράγματα Fall of Order.
Γιώργος Αργυρόπουλος:
Έχω την εντύπωση πως υπήρχαν κάποιοι/ες που δεν έβλεπαν την ώρα να ξεμπερδέψει ο Αύγουστος για να βρεθούν στη συναυλία των Wolfheart. Απόδειξη, o αρκετός κόσμος που αντίκρισα έξω από το Modu λίγο πριν την έναρξη του live, κάτι που σπάνια είδα την περσινή σεζόν σε συναυλίες αντίστοιχου βεληνεκούς.
Πρώτη μπάντα της βραδιάς οι Fall of Order, οι οποίοι μάλιστα με αυτή την εμφάνιση έλαβαν και το βάπτισμα του πυρός στο σανίδι. Σε μια σκηνή που δέσποζε ένα εντυπωσιακό σετ από τύμπανα, οι FoD φρόντισαν να κάνουν ακόμα πιο αισθητή την εμφάνισή τους προσθέτοντας εκτός από το κλασικό πανό στα μετόπισθεν, δύο λάβαρα με το logo τους εκατέρωθεν. Αν μη τι άλλο, κάτι τέτοιο δείχνει πως η μπάντα έχει όνειρα και προσδοκίες, οι οποίες ελπίζω να ευδοκιμήσουν.
Στο μουσικό μέρος, οι FoD ξεδίπλωσαν τη metalcore δεξιοτεχνία τους ερμηνεύοντας πέντε δικά τους κομμάτια και διασκευάζοντας το Walk with me in Hell των Lamb of God. Αξιομνημόνευτη ήταν η εκρηκτικότητα του τραγουδιστή, αν κι αυτό ίσως είναι κάτι δεδομένο για τις μπάντες αυτού του ιδιώματος, ο οποίος έμοιαζε να δίνει ώθηση τόσο στην ίδια τη μπάντα, όσο και στο κοινό από κάτω.
Λίγο μετά τις 21.00 ανέβηκαν στη σκηνή οι Mask of Prospero, παρουσιάζοντας ένα ατμοσφαιρικό και συναισθηματικά φορτισμένο deathcore. Την πρώτη φορά που τους είδα, 3 μήνες πριν στον ίδιο ακριβώς χώρο, είχα εντυπωσιαστεί από το πάθος με το οποίο κάθε μέλος της μπάντας εκπληρώνει το μουσικό του ρόλο.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η μουσική αυτής της μπάντας ολοκληρώνεται πραγματικά μόνο πάνω στη σκηνή. Η περίοδος αυτή μοιάζει να είναι αρκετά δημιουργική για τους Mask of Prospero, τους καρπούς της οποίας αναμένω εναγωνίως.
Φανή Τσουκαλά:
Για τους AmongRuins τα είπα και την προηγούμενη φορά.
Με δύο δίσκους έχουν ήδη δείξει την ποιότητά τους και έχουν αρκετούς φίλους που τους ακολουθούν στις ζωντανές τους εμφανίσεις, συνεπώς δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι ήδη από την άνοδό τους στο stage η ατμόσφαιρα ήταν ανεβασμένη.
Όπως θα περιμέναμε, ακούσαμε εκτελέσεις κομματιών από τους δύο δίσκους τους αλλά κι ένα νέο κομμάτι που μου έδωσε την εντύπωση σε μία πρώτη ακρόαση ότι θα ακούσουμε ακόμα πιο σκληρά πράγματα σε προσεχείς δουλειές τους. Επίσης μας επεφύλασσαν εκπλήξεις για αυτήν τους την εμφάνιση αφού μοιράστηκαν τη σκηνή με φίλους, αρχικά με τον τραγουδιστή των Mask of Prospero κι έπειτα με την υπέροχη Χριστιάννα των Εlysion (στη διασκευή στο “DeadSong” των Before the Dawn).
Σε κάτι λιγότερο από μία ώρα φρόντισαν να δώσουν ιδρώτα και άφθονο melodic death metal από σκηνής, που αξιοποιήθηκαν σε άφθονο headbanging και mosh pits από κάτω, δείχνοντας για ακόμα μία φορά πως έχουν έρθει για να μείνουν. Τόσο το δισκογραφικό τους υλικό, το οποίο έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές, όσο και η αδιαλείπτως παραγόμενη δυναμική τους στις ζωντανές εμφανίσεις, δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα συναδέλφους τους από το εξωτερικό.
Για το τέλος της βραδιάς, οι Φιλανδοί Wolfheart ανέβηκαν στη σκηνή λίγο πριν τις έντεκα για να μας μεταφέρουν στις δικές τους ατμόσφαιρες και παρόλο που φέρνουν τον χειμώνα με τον ήχο τους, μόνο κρύα δε θα χαρακτήριζε κανείς την ατμόσφαιρα. Οι φίλοι τους έδωσαν δυναμικό παρόν και ένα ένθερμο καλωσόρισμα από την αρχή του show.
Aν και η μουσικοσυνθετική ψυχή των Wolfheart είναι ο Saukkonen, σε ψυχή του live αναδείχθηκε σαφώς περισσότερο ο Lauri Silvonnen (bass/ backing vocals), o oποίος βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία με τον κόσμο, σε αντίθεση με τον δωρικό frontman που επικεντρώθηκε στην εκτέλεση των κομματιών.
Η setlist φυσικά δεν μπορούσε να αφήσει απ’ έξω κανένα από τους δίσκους του σχήματος και το κοινό μπόρεσε να απολαύσει μία αντιπροσωπευτική εμφάνιση που συνοδεύτηκε από ικανοποιητικό ήχο. Οι καλές σχέσεις τους με τους AmongRuins έγιναν φανερές, συν τοις άλλοις, με τον Saukkonen να παραχωρεί για ένα κομμάτι τη σκηνή και το μικρόφωνο στον Sverd και την κιθάρα στον Γιώργο Θανασογλου (Fragile Vastness, ex-AmongRuins).
Περίπου στις δώδεκα η βραδιά έφτασε στο τέλος της, αφήνοντας ευχάριστη αίσθηση από τη συνολική εμπειρία, τόσο από τα σχήματα που στελέχωσαν τη βραδιά με τον καλύτερο τρόπο όσο και από τη διοργάνωση.
Οι Wolfheart μάλλον θα είναι από τα σχήματα που θα χτίσουν σχέσεις με το αθηναϊκό κοινό στα προσεχή χρόνια, αφού αφενός έχουν ήδη μία μερίδα κόσμου να τους ακολουθεί πιστά και αφετέρου, ποιος δεν απολαμβάνει να παίζει μπροστά από το ένθερμο κοινό της πρωτεύουσας;
Photos: Γιώργος Αργυρόπουλος
803 
