Ιδιαίτερη μουσική από ιδιαίτερη μπάντα.
Γιατί ιδιαίτερη μπάντα κατ’ αρχάς; Γιατί με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και μέλη έναν Ιορδανό, έναν Ινδό και έναν Λιβανέζο (παρένθεση για ένα ύστατο “χαίρε” στον Μεγάλο Τόνυ Άντονυ), η ιδιαιτερότητα είναι φυσική ιδιότητα.
Με το debut τους “Preaching Venom“ του 2008 έστρεψαν πολλά κεφάλια (στο εξωτερικό, στην ημεδαπή δεν αντιλήφθηκα καμία ιδιαίτερη ταραχή) και πολλοί μιλούσαν για κάτι πραγματικά ανανεωτικό στον κορεσμένο από τους επίδοξους followers των Messuggah χώρο, αν και το Psychogenocide ” που ακολούθησε, χωρίς να αποκλίνει εμφανώς από το στιλιστικό ύφος που εξ αρχής όρισε το trio, μάλλον δίχασε λόγω της υπερδαιδαλώδους μορφής του υλικού του.
Στο σήμερα λοιπόν, οι Nervecell επανεμφανίζονται με το “Past, Present…Torture”, ένα album πρωτοφανούς σφοδρότητας και δύναμης, αν και η μουσικότητα είναι κάτι που συζητείται (και δεν είναι καν από τα ζητούμενα σε αυτό το είδος μουσικής που διάκεινται οι συμπαθείς ανατολίτες). Με λίγα λόγια, αυτό που θα αντιμετωπίσει ο ακροατής είναι μια θύελλα ultra τεχνικής επίδειξης, math thrash / death του πλέον βιρτουοζικού, αποδιδόμενο με τέτοιο αέρα που προκαλεί δέος η εκτελεστική δεινότητα των Rami H. Mustafa (κιθάρες – ο Ιορδανός), Barney Ribeiro (κιθάρες – ο Ινδός) και Rajeh Khazaal (μπάσο και φωνητικά – ο Λιβανέζος).
Εξτρεμιστικό riffing και απάλευτη εξωγήινη ρυθμικότητα, θηριωδία από τον Khazaal φωνητικώς και επί του συνόλου, αν δεν έχεις γεννηθεί με μια ταμπλατούρα στο χέρι, αν δεν γκαυλώνεις με κλασματικούς random χρόνους, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να σου μείνει κάτι στο νου, εκτός ίσως από στιγμές όπως στα εξαιρετικά instrumental “Intro”, “Hypnosis” και “Treading Beneath”, στα – με κάποιον αέρα συμβατικότητας – “Proxy War” και “D.N.A. Diruo Nocens Acervus” και στις διάσπαρτες ανατολίτικες αισθητικές ανάμεσα στον γενικό χαμό, όπως για παράδειγμα στα καταιγιστικά “Aadvent” και “Dawn of Decimation”.
Πολύ συγκεκριμένη μουσική για πολύ συγκεκριμένους εγκεφάλους (κάτι παλικαράκια στην Πάτρα θα εκτιμήσουν πιθανά το περιεχόμενο του “Past, Present…Torture”, ναι, πάλι τους Vermingod θα αναφέρω, όπως έκανα και στο review του “Unparalleled Universe” των Origin, απολύτως συμβατή η μουσική των Nervecell με τους προαναφερθέντες).
Μαθηματικό, επιστημονικό παίξιμο (σε σημεία να θεωρείς τους Messuggah “γατάκια”), οι Nervecell είναι άξιοι τουλάχιστον της προσοχής. Οι ορθόδοξοι metal ακροατές, μακριά, θα νιώσετε όπως ο Βέγγος που τον τρέλαιναν οι υπηρέτες του πλούσιου πατέρα του (Λαυρέντης Διανέλλος, εκ των σπουδαιότερων ρολιστών της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου) με τα κομπρεσέρ. Μα που είναι η μάνα μου, ένα ντεπονάκι θα το έπαιρνα, έτσι, για την αλητεία.
https://www.facebook.com/nervecell
693 
