Ο καιρός μπορεί να περνάει bi-polar φάση, αλλά η Αθήνα δε μασάει!
Μπορεί ο Ιούνιος να έχει αποφασίσει να εναλλάσσει βροχή με ηλιοφάνεια ανά ημίωρο, αλλά οι φίλοι των Thievery Corporation και των Archive, προμηθεύτηκαν ομπρέλες και αδιάβροχα και γέμισαν την πλατεία Νερού το βράδυ της Παρασκευής, για να απολαύσουν τη δεύτερη μέρα του φετινού Release.
Την αρχή έκαναν νωρίς το απόγευμα οι Θεσσαλονικείς Chinese Basement με λίγο κόσμο να έχει μαζευτεί και με την επαπειλούμενη μπόρα πάνω από τα κεφάλια μας. Παρά ταύτα, η τετράδα της συμπρωτεύουσας έδωσε ένα δυναμικό εναρκτήριο λάκτισμα στη βραδιά, με το ιδιαίτερο μουσικό στιλ της.
Η αλήθεια είναι πως ο ελληνόφωνος στίχος έχει πάψει εδώ και αρκετά χρόνια να εντάσσεται στα ακούσματά μου, αλλά ο τρόπος γραφής τους είναι αναζωογονητικός, εν συγκρίσει με την παλαίμαχη ροκ σκηνή που στοιχειώνει ακόμα τις αναμνήσεις από τα εφηβικά μας χρόνια.
Οι Omegaray ήταν μία ενδιαφέρουσα ακουστική εμπειρία σε ψυχεδελικούς ρυθμούς που δυστυχώς είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ελάχιστα καθώς η βροχή έφερε καθυστερήσεις και ο σκηνικός τους χρόνος μειώθηκε σημαντικά.
Κρίμα για το σχήμα, καθώς από το μικρό δείγμα που ακούσαμε, έχουν φτιάξει ενδιαφέροντα πράγματα πάνω στον psychedelic rock ήχο, μπράβο στη διοργάνωση που πατά πάνω σε πρότυπα εξωτερικού και δεν καταστρέφει το πρόγραμμα.
Κάτω από μπόρες και σε αναζήτηση υπόστεγου (γιατί άλλωστε να πάρεις ομπρέλα μαζί τέτοια μέρα;) είδαμε τους Kadebostany που, για να πω την αλήθεια, είχα καιρό να παρακολουθήσω τα νέα τους. Από τότε μέχρι σήμερα, άλλαξαν vocalist, έχοντας την Kristine πλέον να έχει αναλάβει τα καθήκοντα και έχουν ένα ολόφρεσκο ΕΡ που ακούει στο όνομα “Monumental – Chapter I”.
H ανανέωση λοιπόν των σχέσεων που είχα με τον ήχο των Ελβετών δεν ήταν καθόλου άσχημη, οι οποίοι παρουσίασαν τρία κομμάτια από το νέο τους ΕΡ, και άλλα τόσα από τον “Pop Collection”, ενώ διασκεύασαν David Bowie και Beyonce.
Το κλίμα, ιδίως και με το πέρας της μπόρας, στην μεστή πλέον κόσμου πλατεία Νερού, έγινε πλήρως πανηγυρικό και το show απόλαυση.
Ο καιρός φάνηκε σιγά σιγά να μας κάνει τη χάρη και να ηρεμεί κάπως, ενώ ο χώρος πλέον είχε γεμίσει από κόσμο που ήρθε να απολαύσει ένα από τα πολυαγαπημένα σχήματα της Αθήνας. Ναι, φυσικά δεν είναι άλλοι από τους Archive, κομμάτια των οποίων όλοι λίγο-πολύ έχουμε σιγοτραγουδήσει, κομμάτια.
Η μουσική κολλεκτίβα -πλέον-, φρόντισε να αποζημιώσει το κοινό της Αθήνας, γιατί είχαν καιρό να βρεθούν από τα μέρη μας και ενόσω κάποιοι από εμάς θυμόμαστε ακόμα την τραγελαφική εμφάνιση του solo Craig Walker πριν από μερικά χρόνια.
Έχοντας καιρό να περάσουν από τα μέρη μας, η ευκαιρία ήταν ιδανική και η αρχή έγινε με το “Driving In Nails” και το ομώνυμο κομμάτι της τελευταίας τους κυκλοφορίας, “The False Foundation”, ενώ συνέχισαν συμπεριλαμβάνοντας στο set τους μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια τους, όπως το “You Make Me Feel”, “Bullets”, “Controlling Crowds” και φυσικά το “Fuck You”.
Την παρουσία τους ολοκλήρωσαν με το “Numb”, ανανεώνοντας τους δεσμούς αγάπης που μας ενώνουν τόσα χρόνια μαζί τους.
Kαι για το τέλος της βραδιάς, το επίσης πολυαγαπημένο μουσικό σύνολο των Thievery Corporation ήρθε να κατακλύσει τη σκηνή και τον κόσμο με τις μελωδίες του που μας παρέσυραν σε ρυθμούς χορευτικούς και έκαναν τη νύχτα της Παρασκευής να κλείσει με την εορταστική ατμόσφαιρα που της έπρεπε.
Με πολύ καλή διάθεση και αγάπη για το αθηναϊκό κοινό, πώς όχι άλλωστε, αφού πάντα τιμά τις εμφανίσεις τους με ιδιαίτερη αγάπη, φρόντισαν να χωρέσουν αγαπημένα κομμάτια σε ένα γεμάτο set και να διατηρήσουν ψηλά το κέφι της βραδιάς. “The Forgotten People” για αρχή και το πιο ήπιο “Until The Morning” για τη συνέχεια, έδωσε σκυτάλη στους πραγματικούς γιούς της Ζάιον και reggae μελωδίες και η πορεία ανέβαζε σταδιακά τη διάθεση για κίνηση μέχρι να μας ηρεμήσουν ξανά με το “Le Monde” και να αρχίσουν ξανά την πορεία για πιο ανεβασμένα πράγματα.
Για το τέλος κράτησαν το “The Richest Man In Babylon” και μας άφησαν με μία βραδιά που θα θυμόμαστε για καιρό για την ενέργειά της, τόσο πάνω όσο και κάτω από τη σκηνή, με ένα πλήθος κόσμου να έχει γίνει ένα σώμα στους ρυθμούς της μουσικής. Μοναδικά συναισθήματα.
Το Release και πέρυσι και φέτος, έφτιαξε βραδιές και line-up αξιοζήλευτα κι αποτελεί μακράν μία από τις καλύτερες διοργανώσεις που έχουμε στην Ελλάδα από κάθε άποψη. Και του χρόνου λοιπόν και να μας χαρίζουν βραδιές που θα αφήνουν τέτοιες αναμνήσεις!
photos: Cristina Alossi
1147 
