Τετάρτη βράδυ οι I Am Morbid του David Vincent ολοκλήρωσαν την περιοδεία τους με το live στην Αθήνα και φυσικά δε θα μπορούσαμε να λείπουμε!
Οι φίλοι των κλασικών, πλέον, πρώτων δίσκων των Morbid Angel, περιχαρείς μεν, αλλά μάλλον όχι αρκετοί, είχαμε την ευκαιρία να δούμε live μία αρκετά γεμάτη setlist και να επιδοθούμε σε ακατάπαυστο headbanging.
Tη βραδιά άνοιξε άλλη μία προσθήκη στην thrash φαρέτρα της ελληνικής σκηνής που ακούει στο όνομα Nuclear Terror. Μιλάμε συχνά για το πόσο καλά πάει η thrash στα εγχώρια και η αθηναϊκή τετράδα έρχεται να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μας για ακόμα μία φορά.
Αν και βρέθηκαν στριμωγμένοι στη σκηνή, έδειξαν μία καλή παρουσία και κατάφεραν, ιδίως διασκευάζοντας αγαπημένους Slayer, να ξεσηκώσουν τον κόσμο που μαζεύτηκε από νωρίς. Νομίζω πως αυτό που τους λείπει είναι να φέρουν στο φως μία νέα και ολοκληρωμένη δουλειά τους και να μπουν δυνατά στο κύμα των αγαπημένων thrashers μας.
Κι έπειτα περνάμε στους Mortal Torment, ιδιαίτερα αγαπημένους της underground σκηνής, τόσο για τη μουσική όσο και για τις μοναδικές τους εμφανίσεις. Στριμωγμένοι και οι M.T. και ελλείψει των props στα οποία μας έχουν συνηθίσει στις ζωντανές τους εμφανίσεις, περιόρισαν την ενέργητικότητα τους σε μικρό χώρο αλλά χωρίς να χάσουν τη δυναμική της παρουσίας τους, με τον Νάκο να χτυπιέται ακαταπόνητα κι εμείς μαζί του από κάτω.
Πολύ καλή χημεία μεταξύ τους και πραγματικά φαίνεται πως “περνάνε καλά και αυτό βγαίνει στον κόσμο”, όσο και με το κοινό, που εκτός από λόγους για να χτυπιέται ασταμάτητα, προσφέρουν και αρκετές δόσεις χιούμορ. Γενικά, νομίζω πως δε γίνεται να δεις M.T. live και να μην περάσεις καλά. Εννέα κομμάτια στη setlist, τόσο από το “Cleaver Redemption” του 2015, όσο και από το “Resuscitation” , για να μας αφήσουν λίγο μετά τις δέκα και το live να μπει στην τελική ευθεία.
Oι I Am Morbid, με εξέχουσα μορφή τον David Vincent εμφανίστηκαν λίγο πριν τις έντεκα στη σκηνή και όλα πήγαν όπως τα περιμέναμε. Έχοντας ήδη πάρει μία ιδέα και από τη setlist της Θεσσαλονίκης, ξέραμε ότι θα ακούσουμε μερικά από τα πιο αγαπημένα κομμάτια της δισκογραφίας των Morbid Angel.
Η εκκίνηση δόθηκε με το “Evil Spells” κι η αλήθεια είναι πως στην αρχή ο ήχος δεν ήταν ικανοποιητικός, πράγμα που βελτιώθηκε στη συνέχεια και απολαύσαμε αγαπημένα κομμάτια από τους πρώτους, μνημειώδεις δίσκους των Morbid Angel.
Ο David, εξαιρετικά επικοινωνιακός με τον κόσμο, ενώ δεν έχει χάσει τη δυναμική του death metal vocalist των 90s, προσέθεσε εμβόλιμα και μικρές αναλαμπές των καθαρών φωνητικών του, που λίγο ξένισαν είναι η αλήθεια, αλλά δεν έχει κρύψει τη μουσική του πολυπραγμοσύνη, οπότε μάλλον ήθελε να αποκαλύψει και άλλες εκδοχές του.
Ο Tim Yeung κατάφερε, αν και κρυμμένος πίσω από τα τύμπανά του, να κλέψει την παράσταση, όντας εξαιρετικός, ενώ ο -vegan warrior, όπως τον ονόμασε ο Vincent- Ira Black και ο Bill Hudson, φυσικά και οι δύο μουσικοί που δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς το ταλέντο τους, σε κάθε περίπτωση δεν έχουν το attitude που θα ταίριαζε σε ένα death metal project.
O κόσμος δεν ήταν αρκετός, αλλά όσοι βρέθηκαν εκεί ήταν σκληροπυρηνικά πωρωμένοι, συνεπώς δεν έλειψε η καλή διάθεση και ατμόσφαιρα από τη βραδιά, με ένα set που δε σε άφηνε να σταματήσεις να χτυπιέσαι. Γενικά, το κλίμα τόσο πάνω όσο και κάτω από τη σκηνή ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο, ενώ ο Vincent δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αγάπη του τόσο για την Ελλάδα όσο και το κοινό της, λέγοντας πως ο καθένας ξεχωριστά από τους παρόντες είναι εξ ίσου morbid.
Το σχήμα των I Am Morbid βρέθηκε στο στόχαστρο διαφόρων σχολίων, ιδίως για τις προθέσεις του, αλλά τελικώς δεν είναι αυτές που έχουν σημασία, αλλά ως ένα -προς στιγμήν έστω- live project, αν μπορεί να φέρει εις πέρας το αντικείμενό του. Και αυτό δε νομίζω να μπορεί να πει κανείς πως δεν το καταφέρνουν. Όπως είπα κι άλλη φορά, έχοντας τον τελευταίο δίσκο των Morbid Angel κάμποσα χρόνια κι αρκετή απογοήτευση πίσω, για κάθε φίλο της δουλειάς τους, μίας από τις μεγαλύτερες death metal μπάντες, δεν ήταν καθόλου άσχημο το να γυρίσουμε λίγο πίσω στον χρόνο.
photos: Νικόλας Κοκοβλής
617 
