Οι Downcast Collision, από την Ολλανδία (και παράλληλα από έναν δικό τους κόσμο), έρχονται με πύρινες και σφυρήλατες μουσικές με τον πρώτο τους δίσκο, υπό τον τίτλο “Rise Up”, για να εμφανιστούν πρώτη φορά στην Αθήνα, στο Extreme Assault Fest, Vol. III, το οποίο θα λάβει χώρα στο Modu, από τις 2 έως τις 4 Ιουνίου. Αδράξαμε λοιπόν την ευκαιρία και μιλήσαμε με την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα Demonica (vocals, bass), η οποία φρόντισε να μου δώσει μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες απαντήσεις που έχω λάβει μέχρι σήμερα. Δεν έχω κάτι να προσθέσω, σας αφήνω στα λόγια της!
Γεια σου Demonica, σε ευχαριστώ που είσαι μαζί μας! Μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε, δώσε μας μερικές πληροφορίες για τους Downcast Collision, πώς βρεθήκατε και αποφασίσατε να δημιουργήσετε το σχήμα;
Οι Downcast Collision είναι από μία παράλληλη ύπαρξη. Είναι το όνομα που δώσαμε σε ένα γεγονός. Κάτι το οποίο έλαβε χώρα όταν συγκρουστήκαμε με αυτό το σύμπαν, ριχτήκαμε σε αυτόν τον κόσμο και έξω από τον δικό μας. Ο Peter, o Casper, ο Geoffrey κι εγώ, προσπαθήσαμε να εξερευνήσουμε τρόπους για ταξιδεύουμε ανάμεσα σε αυτά τα δύο σύμπαντα. Είμαστε μία φυλή ταξιδευτών. Εξαιτίας των προσπαθειών μας, προέκυψε μία σύγκρουση των συμπάντων. Αντί για μία ομαλή μετακύλιση μέσα και έξω από την παράλληλη ύπαρξη, ριχτήκαμε σε αυτό το σύμπαν και κολλήσαμε. Ένα παράλληλο σύμπαν είναι σαν “δίδυμος” χωροχρόνος. Μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους αλλά δεν είναι το ίδιο. Μπορείς να το συγκρίνεις με τις συνώνυμες λέξεις. Σημαίνουν σχεδόν το ίδιο, αλλά όχι ακριβώς. Αν σήμαιναν ακριβώς το ίδιο, με την πάροδο του χρόνου, μία από τις δύο θα έπαυε να υπάρχει. Οι παράλληλοι κόσμοι είναι σαν δύο επίπεδα του χωροχρόνου, ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά ελαφρώς εκτός συγχρονισμού. Υπάρχουν στιγμές που επικαλύπτονται και ενώνονται. Τα παράλληλα σύμπαντα δεν μπορούν να βρίσκονται μόνιμα σε συγχρονία, αλλιώς ένα από τα δύο θα έπαυε να υπάρχει. Οι Casper και Geoffrey αυτού του κόσμου περατώθηκαν εν φθορά κι αντικαταστάθηκαν από τους δικούς μας Casper και Geoffrey καθώς συγχρονίστηκαν. Αυτή ήταν μία εξαιρετικά τραυματική εμπειρία γι’ αυτούς καθώς ήταν σαν να διαπράττεις αυτοκτονία. Ακόμα νιώθουν σαν ένα κομμάτι τους πάντα να λείπει. Κάτι διαφορετικό συνέβη με εμένα και τον Peter. Είμαστε ακόμα εκτός συγχρονισμού με τους εαυτούς μας και με αυτό το σύμπαν,και οι Peter και Demonica της δικής σας διάστασης μας επικαλύπτουν. Αυτό δημιούργησε κάτι σαν διαιρεμένη προσωπικότητα καθώς δεν είμαστε ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι από τη μία περίοδο στην άλλη. Ελπίζουμε πως μια μέρα θα βρούμε τρόπο να τα αναστρέψουμε όλα και να επιστρέψουμε στο δικό μας σύμπαν.
Μάλιστα… Κυκλοφορήσατε πρόσφατα τον πρώτο σας full-length δίσκο με τίτλο “Rise Up”. Πες μας κάποια πράγματα γι’ αυτόν, τι να περιμένει ένας νέος σας ακροατής;
Οι Downcast Collision ακούγονται σαν την ένταση ανάμεσα σε καλό και κακό, σκοτάδι και φως. Θέλουμε η μουσική μας να είναι σαν μία φυσική δύναμη. Η φύση αγωνίζεται να βρει ισορροπία. Στο μονοπάτι για να τη βρει, η φύση δημιουργεί, καταστρέφει και αναδημιουργεί. Έτσι, η ενέργεια ρέει ελεύθερη. Οι Downcast Collision προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την ενέργεια και να την μετατρέψουν σε μουσική. Όλα αρχίζουν να βγάζουν νόημα στον “Rise Up”, τραγούδια, στίχοι και artwork.
Ποιος είναι υπεύθυνος για τη σύνθεση της μουσικής και των στίχων; Είναι μία διαδικασία που αναλαμβάνετε από κοινού;
Ναι και όχι. Είναι μία διαδικασία προσεκτικής εκχύλισης. Μία υψηλού κινδύνου χημική διαδικασία που περιλαμβάνει πολλές κραυγές σε δοκιμαστικούς σωλήνες, καπνό και καθρέφτες και προστατευτικά γυαλιά. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή να ακολουθήσουμε, οπότε δουλεύουμε ενώ προχωράμε. Και όλα αυτά ενόσω προσπαθούμε να μη χτυπηθούμε από κεραυνό. Αυτή είναι μία περίπου ιδέα για το πως συμβαίνει: ένας από τους κιθαρίστες εμφανίζεται με είτε ένα κεντρικό riff για ένα τραγούδι, είτε με μερικά killer riffs. Κάποια στιγμή, κάποιος από εμάς συναντά τον Casper στο home studio του και αρχίζουμε να δημιουργούμε τη δομή του τραγουδιού. Προσθέτω κάποια μελωδία, αλλάζω ένα riff εδώ κι εκεί, προσθέτω κάποιους στίχους. Ο Peter αρχίζει να νιώθει τα τραγούδια και προσθέτει βροντές με τα drums. Έπειτα το παίρνουμε στην πρόβα και το σφυρηλατούμε σε τραγούδι. Όλα αυτά βέβαια ενίοτε συμβαίνουν με τελείως διαφορετική σειρά, για παράδειγμα, ο Geoffrey έχει μία ιδέα, τζαμάρει με τον Casper, συμβαίνει μαγεία, προσθέτουμε σε αυτό, συμβαίνει περισσότερη μαγεία.
Τα στιχουργικά σας θέματα είναι σκοτεινά, επιθετικά και μερικώς επαναστατικά, όπως και ο ίδιος ο τίτλος του δίσκου για παράδειγμα. Από πού αντλείτε έμπνευση;
Σε ευχαριστώ, κι εγώ επίσης πιστεύω ότι είναι. Οι στίχοι προσθέτουν λέξεις στην ενέργεια. Προσθέτουν το βάθος ενός τραγουδιού. Αυτό που με εμπνέει είναι η ίδια η ζωή. Προσπαθώ να περιγράψω τι έχουμε αντιμετωπίσει στην καρδιά και τις ψυχές μας, μύθους και ιστορίες και εμπειρίες των κατοίκων αυτού του κόσμου και του δικού μας, τις τριβές και την ένταση που ενίοτε χτίζεται. Μου αρέσει όταν οι στίχοι είναι λίγο “δύσκολοι” στην ακρόαση, σαν να παρακολουθείς ένα έγκλημα εν εξελίξει, αλλά να μην έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τίποτε… Ο “Rise Up” έχει πολλά επίπεδα νοημάτων. Ο τίτλος του album αναφέρεται στο να αναδύεσαι από τη μιζέρια, να ψάχνεις τη δύναμη να ξεπερνάς έναν φόβο, μία απώλεια, μία καταπίεση, ή έναν τύπο φυλακής. Μιλά επίσης για την υπέρβαση, να γίνεσαι περισσότερο από αυτό που είσαι. Οι στίχοι έχουν να κάνουν με διάφορες θεματικές. Κάθε τραγούδι περιγράφει μία άλλη διάσταση ύπαρξης, τις οπτικές γωνίες καλού ή κακού, που κάνει ένα είδος ικανό να υψωθεί στο μεγαλείο, αλλά και στη διάπραξη των τρομακτικότερων εγκλημάτων.
Δεδομένου ότι δεν ασχολείστε μόνο με τη μουσική, είναι δύσκολο να συμβιβάσετε μουσική, δουλειά, προσωπικό χρόνο; Αντιμετωπίζετε δυσκολίες, από μία πρόβα έως ένα show στο εξωτερικό;
Κάνουμε αυτό που κάνουμε με αγάπη. Κάτι που αγαπάς, συνήθως δε σε στρεσάρει. Βέβαια, θα ήταν ψέμα αν σου έλεγα πως είναι εύκολο. Κάνουμε όλοι πολλά πράγματα πλην της μουσικής. Από την άλλη, η μουσική είναι τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, σε σημείο που αισθανόμαστε καλά όταν πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να φτάσουμε τους στόχους μας. Περιέργως, οι Downcast Collision πραγματοποιούμε περισσότερα shows στο εξωτερικό από όσο στη χώρα μας. Αγαπάμε να παίζουμε και προσπαθούμε να κάνουμε live όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν οι ακροατές νιώθουν την ενέργειά μας και συνδέονται με αυτή, δεν υπάρχει κάτι με το οποίο θα μπορούσε να συγκριθεί. Εκεί είναι που είμαστε στο “σπίτι” μας.
Ποιες είναι οι επιρροές σας, τόσο ως σχήμα όσο και προσωπικά;
Όλοι αγαπάμε τη metal, αλλά οι Downcast Collision δε θέλουν να κολλήσουν σε ένα είδος, γιατί η μουσική μας είναι ένας τρόπος έκφρασης ισχυρών δυνάμεων. Αυτές οι δυνάμεις είναι αενάως κυμαινόμενες. Υπό αυτή την έννοια, έχουμε ευχέρεια στις ειδολογικές προσμίξεις. Μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε έναν ήχο που δε συγκρίνεται, αν και μερικές φορές εμπνέεται από άλλους. Δε θα μπορούσα να ονομάσω ποιους και τι ακριβώς μας εμπνέει. Υπήρξαν τόσες σπουδαίες μπάντες και μουσική που είναι δύσκολο απλώς να διαλέξεις μερικούς. Προσωπικά, εκτός από τη μουσική εμπνέομαι από τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη. Χωρίς αυτά δε θα μπορούσα να γράφω μουσική.
Είναι η πρώτη φορά που θα βρεθείτε στην Ελλάδα; Τι έχετε ακούσει για την Ελληνική metal σκηνή;
Είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε στην Ελλάδα αν και έχουμε όλοι απολαύσει διακοπές στην όμορφη χώρα σας. Πραγματικά ανυπομονούμε να γνωρίσουμε τους Έλληνες metalheads. Οι φίλοι μας από τους Acid Death μας έχουν πει ότι οι Έλληνες είναι μανιώδεις στην αγάπη τους για τη μουσική.
Υπάρχει μία ερώτηση που πάντα ήθελα να κάνω και τώρα που μου δόθηκε η ευκαιρία, ο κόσμος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο “female fronted”, ενόσω φυσικά κανείς δεν αναφέρεται στον αντίποδα ως “male fronted” σχήματα. Βέβαια, το γεγονός ότι δεν είναι ιδιαίτερα συχνό στην extreme metal σκηνή, αποτελεί ένα αίτιο, αλλά πώς αισθάνεσαι για αυτόν τον όρο;
Είναι διφορούμενο. Ακριβώς όπως λες, δεν υπάρχει male-fronted metal, συνεπώς γιατί να πρέπει να δίνουμε έμφαση όταν πρόκειται για γυναίκες; Δεν είναι ότι κάνουν κάτι τόσο διαφορετικό από τους άλλους ώστε να χρειάζεται δικό του είδος. Προσωπικά, δεν ξέρω ούτε πώς προέκυψε. Αναμφίβολα έχει να κάνει με την ισορροπία. Στα 80’s, 90’s και ακόμα και πριν το 2006, δεν είχα ακούσει ποτέ αυτόν τον όρο, ενώ και τότε υπήρχαν γυναίκες τραγουδίστριες. Αλλά κάπου μετά το 2000, κάπως η αναλογία γυναικών στη metal μεγάλωσε, όμως όχι τόσο ώστε να είναι αρκετά συνηθισμένο ώστε να ξεφορτωθούμε τον όρο. Πιθανολογώ πως υπάρχει ακόμα και κάποια προκατάληψη. Ίσως έχει να κάνει με το ότι η μουσική είναι τόσο επιθετική και άγρια, πράγματα που συνήθως δε συνδέονται με τη θηλυκότητα. Αισθάνομαι ότι ο όρος, κατά κάποιο τρόπο βάζει τις γυναίκες στη metal σε ένα βάθρο και εκεί που σε πρώτη φάση θα οδηγούσε σε μία θετική διάκριση και έναν τρόπο για τα σχήματα ώστε να ξεχωρίσουν τον εαυτό τους από τους άλλους, ο κόσμος έχει μπουχτίσει με τη διάκριση του φύλου. Έχω μάθει με τα χρόνια να μη δίνω σημασία σε τέτοια πράγματα. Είναι απλώς λέξεις. Χρησιμοποιούμε τον όρο χάριν ευκολίας αλλά προσωπικά θα προτιμούσα να τον αφήσουμε. Όταν δημιουργώ μουσική δε σκέφτομαι το φύλο μου, όπως επίσης δε σκέφτομαι τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις, το χρώμα του δέρματός μου ή την εθνικότητα. Και φυσικά ελπίζω, όταν οι άνθρωποι την ακούνε να μη σκέφτονται επίσης όλα αυτά.
Ποια είναι τα πλάνα των Downcast Collision; Έχετε προγραμματίσει και άλλα shows;
Προς στιγμήν είμαστε αφοσιωμένοι στη δημιουργία νέας μουσικής. Δεν έχουμε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για touring αλλά πιθανότατα θα πραγματοποιήσουμε κάποια shows μετά το καλοκαίρι. Οπότε, οι Downcast Collision θα συνεχίσουν να απλώνουν τα φτερά τους και να παραμένουν σε τροχιά σύγκρουσης με τους φίλους τους από όλες τις διαστάσεις.
Θα έχουμε την ευκαιρία να σας δούμε ζωντανά λοιπόν την 3η Ιουνίου στο Modu, στο πλαίσιο του Extreme Assault Fest, Vol. III! Τι να περιμένουμε από αυτό το show;
Ό, τι αφορά τους Downcast Collision, είναι η ενέργεια. Αυτό ακριβώς να περιμένετε. Ελπίζουμε να μοιραστούμε αυτό το vibe με τον κόσμο που θα έρθει να μας δει. Οι Downcast Collision έχουν να κάνουν με το να νιώθει κανείς μέρος από κάτι μεγαλύτερο. Η metal δένει τους ανθρώπους μεταξύ τους, ξεπερνά σύνορα και όρια. Στο χρόνο που έχουμε περάσει στο εξωτερικό και στις φιλίες μας με άλλα σχήματα, έχουμε νιωσει σα μία διεθνής οικογένεια, αυτό είναι και ό,τι έχει να κάνει με τη μουσική. Να σε κατακλύζει με ενέργεια.
Λοιπόν, θα σε ευχαριστήσω ξανά για το χρόνο σου, αναμένοντας το live στην Αθήνα! Τα τελευταία λόγια δικά σου!
Ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον σας για εμάς, είναι τιμή μας. Ευχόμαστε σε όλους ασφαλή ταξίδια και θα σας δούμε στην επόμενή μας σύγκρουση!
347 
