Η είδηση ότι οι Mayhem θα περάσουν από τη χώρα μας για να παρουσιάσουν ζωντανά τον “De Mysteriis Dom Sathanas” δε θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο κανένα λάτρη του black ή και του ευρύτερα σκληρού ήχου.
Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, όταν μιλάμε για έναν από τους δίσκους που επηρέασαν συνολικά την black σκηνή, ουσιαστικά έναν ύμνο στο σύνολό του. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, ορδές μαυροντυμένων κατηφορίσαμε το βράδυ της Παρασκευής την Πειραιώς και βρεθήκαμε στο Fuzz για να παρακολουθήσουμε τα ανίερα μυστήρια των Mayhem.
Το άνοιγμα της βραδιάς ανέλαβαν οι Αθηναίοι Ravencult. To σχήμα έχει ούτως ή άλλως τη δική του δυναμική και το εγχώριο κοινό τιμά τις εμφανίσεις του, συν το γεγονός ότι κυκλοφόρησαν πέρυσι τον “Force Of Profanation”, έναν δίσκο που δεν άφησε σβέρκο, ο κόσμος γέμισε το Fuzz από νωρίς.
Το γεγονός ότι το set των Mayhem αποτελούταν μόνο από τον δίσκο, επέτρεψε στους Ravencult να βρεθούν για περίπου μία ολόκληρη ώρα στην οποία ισοπέδωσαν κυριολεκτικά τα πάντα, με σύμμαχό τους τόσο τον εξαιρετικό ήχο όσο και ένα τρομερά ένθερμο κοινό που φρόντισε να δίνει ακατάπαυστα δυναμικό παρόν.
Οριακά, θα μπορούσα να πω πως το show ήταν co-headlining, αφού στους Ravencult ούτε η διάρκεια, ούτε η αγάπη από το αθηναϊκό κοινό τους έλειψε. Με την τελευταία τους δουλειά νομίζω πως έδειξαν πως έχουν τα φόντα για να απασχολούν τον κόσμο του metal εντός και εκτός συνόρων για πολύ καιρό ακόμα.
Περνώντας τώρα στο κυρίως μέρος και σε ένα Fuzz που είχε γεμίσει κόσμο και στον εξώστη, έτοιμο να παρακολουθήσει τους Νορβηγούς και τον επικό αυτό δίσκο, μετά τις απαραίτητες προετοιμασίες, οι μαυροφορεμένοι Mayhem ανεβαίνουν στη σκηνή, σε ένα σκοτεινά κατανυκτικό κλίμα.
Από την αρχή αυτό που συζητούσαμε και συμπεράναμε, ήταν ότι ήθελαν στο live να αποδώσουν όχι μόνο τον δίσκο αλλά και την αισθητική του συνολικά, τον ήχο του. Δεν αποπειράθηκαν να αξιοποιήσουν τα σύγχρονα μέσα για να ραφινάρουν τον ήχο, τουναντίον, επιδίωξαν να τον βγάλουν από τα έγκατα του 1994 και λίγο χαμηλά, αφού μπορούσαμε να μιλάμε με άνεση, ιδίως στην αρχή του set. Προφανώς και δε μιλάμε για μουσικούς που εμφανίστηκαν εχθές και αν ήθελαν θα μπορούσαν να έχουν βγάλει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα (όχι ως προς την ένταση έστω), αλλά νομίζω πως αυτή η keep it true επιλογή, ήταν μία τίμια αντιμετώπιση προς την όλη λογική του εγχειρήματος.
Οι περισσότεροι γνωρίζαμε ήδη πως παίζουν αποκλειστικά τον “De Mysteriis Dom Sathanas”, οπότε ξέραμε τι να περιμένουμε ως προς το μέρος της setlist. Θεατρικοί μέσα στην ελάχιστη κινητικότητά τους και χωρίς να σπάσουν τα όρια της ψευδαίσθησης, καταλύοντας τα όρια μεταξύ σκηνής και θεατών, παρέμειναν σιωπηλοί και προσηλωμένοι στο αμιγώς μουσικό κομμάτι. Φυσικά, δεν έλειψαν τα απαραίτητα props για να συμπληρώσουν το show. Κεριά και νεκροκεφαλή πάνω στην “Ανίερη Τράπεζα”, σκελετοί και banners συμπλήρωσαν τον σκοτεινό φωτισμό και τον καπνό.
Οι απόψεις για το live αν μη τι άλλο διίστανται. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της black και των Mayhem έφυγαν ευχαριστημένοι και λένε τα καλύτερα. Οι λιγότερο fans της φάσης που βρέθηκαν εκεί για το cult του event εκφράζουν διαφορετική άποψη. Και κάπου εδώ μπαίνει το κομμάτι της επίγνωσης για το αν ξέρεις πού πας και τι να περιμένεις, αφού λίγο έως πολύ ήταν γνωστό το τι θα βλέπαμε.
Το κλείσιμο της βραδιάς με το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι ήταν ίσως και η δυνατότερη στιγμή όλης τους της εμφάνισης και τον Attila να συμπληρώνει εξαιρετικά το show με την παρουσία του.
Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση, οπότε ναι, δεν κατάφερε να φτάσει το show σε τέτοιο επίπεδο που να συνεπάρει πλήρως όλον τον κόσμο, παρόλο που η ανταπόκριση σε όλη τη διάρκεια ήταν ένθερμη, ούτε από την άλλη ήταν ένα κακό show, αφού αυτά που περιμέναμε και τα είδαμε και τα ακούσαμε. Ιδίως και με την εμφάνιση των Ravencult, νομίζω πως η βραδιά στο σύνολο της ήταν ικανοποιητική.
ΥΓ: Thumps up στη διοργάνωση, γιατί όλα κύλησαν ρολόι και μπόρεσα να φύγω σφαίρα για να πάω για δουλειά!
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
592 
