Do Or Die Fest IV: To Kill Achilles, New World Disorder, Ortensia, Fields Of Aaru, Witness Apathy (25/05/2017) Modu

Πέμπτη βράδυ και οι Σκώτοι To Kill Achilles, επισκέπτονται για πρώτη φορά τη χώρα μας στο πλαίσιο του τέταρτου Do Or Die Fest, μαζί με τέσσερα εγχώρια σχήματα που ασχολούνται με το core φάσμα του metal ήχου.

Η μέρα κάπως δύσκολη, καθώς το ζήτημα των μέσων είναι πάντοτε ένα θέμα, δεν βοήθησε στην αθρόα προσέλευση κόσμου παρά το ιδιαίτερα χαμηλό εισιτήριο για το live.

Την έναρξη ανέλαβαν οι Witness Apathy, πενταμελές σχήμα στο metalcore ηχόχρωμα, το οποίο πρόσφατα πήρε και το “εισιτήριο” για το φετινό Schoolwave! Αν και βρέθηκαν στη σκηνή με αρκετά περιορισμένο αριθμό παρευρισκομένων, δεν πτοήθηκαν στο ελάχιστο και έδωσαν μία δυναμική παρουσία στο stage για περίπου μισή ώρα στην οποία παρουσίασαν τη δουλειά τους.

Fields Of Aaru βρίσκονται σε δημιουργική διαδικασία, ετοιμάζοντας την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους (δείτε τι μας είπαν εδώ), συνεπώς ήταν μία καλή ευκαιρία για να παρουσιάσουν νέα πράγματα στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί.

Το progressive deathcore σχήμα έχει φτιάξει ένα ενδιαφέρον αμάλγαμα ήχου που μπορεί να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο κοινό και αυτό είναι από τα μεγάλα συν τους. Στη σκηνή, φρόντισαν να μείνουν αεικίνητοι για μισή περίπου ώρα σε μία ικανοποιητική εμφάνιση.

Και με συνοπτικές διαδικασίες, οι Ortensia αναλαμβάνουν δράση, παραμένοντας στο φάσμα του core ήχου, όπως και με τις δύο προηγούμενες μπάντες, αλλά αυτή τη φορά με μία στροφή προς πιο melodic  στοιχεία. Αρκετοί φίλοι του ήχου τους συγκεντρώθηκαν στον χώρο μπροστά από τη σκηνή για να τους παρακολουθήσουν όση ώρα βρέθηκαν στη σκηνή και φρόντισαν να τους το ανταποδώσουν με μία πολύ καλή εμφάνιση.

Έχοντας κυκλοφορήσει την πρώτη τους δουλειά με τίτλο “Volatile” στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς, μας παρουσίασαν τη δουλειά τους, ενώ έκλεισαν το set τους με μία διασκευή από Twenty One Pilots.

Τελευταίοι από τα support acts της βραδιάς εμφανίστηκαν οι New World Disorder. Ίσως οι λιγότερο ευνοημένοι από τον ήχο σε ένα “δύσκολο” venue και με ένα διάστημα που, από όσο είδα, δεν έχουν πραγματοποιήσει live shows σχεδόν από την τελευταία φορά που τους είχα δει με τους Caliban, με γυρνάει στο ζήτημα των φωνητικών που είχα θίξει και τότε, για τα clean του vocalist του σχήματος τα οποία θέλουν ακόμα δουλειά.

Για τη μισή περίπου ώρα που βρέθηκαν στη σκηνή παρουσίασαν μέρος της δουλειάς τους με τον κόσμο να αφήνει μεγάλα κενά στον χώρο μπροστά από τη σκηνή.

Οι Σκώτοι To Kill Achilles που έδειξαν πολύ παραπάνω από επαγγελματική συμπεριφορά και σε όλη τη διάρκεια βρίσκονταν ανάμεσα στον κόσμο ή στο bar για μπίρες, φάνηκαν πραγματικά να διασκεδάζουν τη βραδιά που βρέθηκαν στην Αθήνα.

Το κακό της υπόθεσης ήταν ότι δεν τηρήθηκαν οι ώρες εμφάνισης των σχημάτων και δεν έγινε κάποια διορθωτική κίνηση με μείωση stage χρόνου, με αποτέλεσμα, οι To Kill Achilles να βρεθούν στη σκηνή λίγο πριν τις δώδεκα το βράδυ και συνεπώς, με αρκετούς να αποχωρούν πολύ σύντομα μετά την άνοδο του σχήματος.

Ο frontman του σχήματος κάλεσε όσους βρίσκονταν στον χώρο να πλησιάσουν τη σκηνή και οι εναπομείναντες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, δημιουργώντας μία πολύ καλή ατμόσφαιρα, δεδομένων των συνθηκών.

Από τον “Existence” του 2013, οι Σκωτσέζοι ετοιμάζονται τώρα να κυκλοφορήσουν τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους, οπότε δεν παρέλειψαν να δώσουν μία γεύση και από αυτή στους λίγους πιστούς που έμειναν να παρακολουθήσουν το show μέχρι τέλους. Και επί σκηνής, τρομερά επικοινωνιακοί με τον κόσμο, ανέφεραν αρκετές φορές πόσο χαρούμενοι ήταν για τις μέρες που πέρασαν στην Ελλάδα και ευχαρίστησαν ολόθερμα για αυτή την ευκαιρία.

Η αλήθεια είναι πως η παρουσία τους ήταν πάρα πολύ καλή και ήταν κρίμα που καταδικάστηκε σε τόσο μικρή προσέλευση, όσο και στην αποχώρηση αρκετού κόσμου πριν την ολοκλήρωση του set τους.

photos: Γιώργος Αργυρόπουλος

618
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.