Από το ντεμπούτο τους “Devil’s Music” το 2014, οι Αθηναίοι Mahakala πέρασαν 40 κύματα, 7 θάλασσες και με νέα σύνθεση τώρα, κατάφεραν να δαμάσουν την κόλαση. Το Rockway.gr στέλνει το Δημήτρη Μαρσέλο σε μια πτώση προς την άβυσσο, όπου συναντάει τον frontman τους, Δημήτρη Κότση, που του μιλάει για το νέο δεύτερο τους album, “The Second Fall” (review) και την επικείμενη live παρουσίαση του στις 31 Μαρτίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). We take no prisoners!
-Πέρασαν 4 χρόνια από το ντεμπούτο “Devil’s Music” και φαίνεται, Δημήτρη, πήρατε το χρόνο σας. Ανακουφίστηκες βλέποντας επιτέλους το “Τhe Second Fall” έτοιμο;
Όχι βέβαια. Αγχώθηκα περισσότερο. Ξέρεις πόση δουλειά έχουμε ακόμη μπροστά μας για να το κάνουμε να δουλέψει; (γέλια)! Στην πραγματικότητα ανακουφίστηκα βλέποντας όλα τα παιδιά στη μπάντα να αισθάνονται πλέον πως μπήκαμε σε μια σειρά. Περάσαμε μια περίοδο δραστικών ανακατατάξεων, αυτοβελτίωσης, αυτοκριτικής και αυτοαμφισβήτησης. Κάτι σαν ένα midlife crisis για τη μπάντα που όμως μας έκανε πιο δυνατούς και τώρα μας βοηθάει να συνεχίσουμε με ορμή και κουράγιο.
-Να υποθέσω πως μας διηγείται μια ιστορία;
Ναι, το “The Second Fall” διηγείται τη δεύτερη πτώση του Εωσφόρου. Την πτώση του από τον θρόνο της Κόλασης. Είναι ένα επικό concept, βασισμένο στις δουλειές των John Milton, Dante Alighieri και Neil Gaiman, με γλαφυρές περιγραφές μαχών και εσωτερικών αναζητήσεων του πρωταγωνιστή Εωσφόρου καθ’ όλη τη διάρκειά της. Νομίζω πως όποιος πάρει απόφαση να διαβάσει τους στίχους δεν θα δυσκολευτεί να εντρυφήσει.
-Το εξώφυλλο παραπέμπει σε κάτι που ανήκει στα βάθη της γης. Τι απεικονίζει και πως συνδέεται με την ιστορία που ακούμε;
Δεν απεικονίζει τίποτα. Είναι ένα έργο του ζωγράφου Δημήτρη Πρωτοπαπά που απλά θεωρήσαμε πως ενσαρκώνει ωραία την αίσθηση που σου αφήνει το album. Μοιάζει με σατανική αγιογραφία (οξύμωρο), έτσι δεν είναι; Δεν σου κρύβω πως ψάχναμε κάτι διαφορετικό από τα τετριμένα και το συγκεκριμένο έργο το πετυχαίνει αυτό. Είναι σκληρό συναισθηματικά και ταυτόχρονα ήπιο, αλλά και απύθμενα έντεχνο. Νομίζω είναι πλήρως αντιπροσωπευτικό αυτού που εμείς νιώθουμε πως υπάρχει μέσα στο “The Second Fall”. Ή απλά απεικονίζει τον Εωσφόρο και τόση ώρα προσπαθώ να σε αποπροσανατολίσω.
-Η παραγωγή του album είναι πολύ προσεγμένη και σε δυναμικότερα επίπεδα από εκείνη του Devil’s music. Πες μας δυο λόγια για τους συντελεστές του.
Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά λόγια. Οι τρεις συντελεστές είναι δυο, ο εξής ένας: Ο ντράμερ μας Έκτορας Τσολάκης ανέλαβε το “The Second Fall” από τους πρώτους οδηγούς που του έφερα για το “Army of the Flies” κακογραμμένους στο pc μου, μέχρι το τελευταίο κούνημα ποτενσιόμετρου. Έκανε την παραγωγή, την ηχογράφηση, τη μίξη και το mastering. Φυσικά βοηθηθήκαμε, τόσο από διάφορους φίλους, όσο και από τους κιθαρίστες Γιάννη και Χρήστο που λόγω τεχνικών γνώσεων συμμετείχαν επίσης αρκετά ενεργά στη διαδικασία. Για πρώτη ίσως φορά, τα πάντα πηγάζουν τόσο πολύ από εμάς τους ιδίους.
-Σε σχέση με την προηγούμενη “σατανική” σας επίθεση, η σύνθεση του συγκροτήματος έχει αλλάξει. Άλλαξε και ο τρόπος που βλέπεις τη μουσική; Επηρεάστηκες κάπως από τους νέους σου συνοδοιπόρους;
Τα παιδιά μπήκαν στη μπάντα σε μια φάση που η προηγούμενη κατάσταση βάρεσε ολική διάλυση και που εγώ ήμουν ένα ψυχολογικό ράκος. Αυτό και μόνο επηρέασε αρκετά από μόνο του τα πάντα. Αν και το μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιών είχε ήδη φτάσει ως ένα επίπεδο από εμένα, σίγουρα η παρουσία των παιδιών βοήθησε και κυρίως του Έκτορα που μάλιστα έχει συνθέσει και αρκετά από τα riffs αυτή τη φορά. Ο τρόπος που βλέπω τη μουσική φυσικά και άλλαξε. Ήμουν 27 χρονών και είμαι αισίως 31. Δεν γύρισαν και τα πάνω κάτω μέσα στο κεφάλι μου, αλλά η ανθρώπινη αντίληψη αλλάζει διαρκώς. Απλά συμβαίνει κι έτσι συνέβη και με εμένα.
-Η επικότητα των Black Sabbath συναντάει σε στιγμές την τραχύτητα των Slayer, μια τραχύτητα που έλειπε αρκετά από το “Devil’s music”. Ήταν κάτι που χρειαζόταν η ιστορία για να δώσει έμφαση σε μια επικείμενη μάχη μεταξύ καλού ή κακού, ή μήπως κοντεύω να γίνω συντάκτης της Ελεύθερης Ώρας κυνηγώντας θεωρίες;
Το “Devil’s Music” ήταν αυτό που ήταν. Δεν το έχουμε αποκυρρήξει σε καμία περίπτωση, δεν θα αλλάζαμε τίποτα σε αυτό, γιατί “περιγράφει” τέλεια την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν εκείνη την περίοδο, αλλά σίγουρα δεν θα ξανακάναμε ποτέ κάτι ίδιο, με τους ίδιους τρόπους και τις ίδιες επιδιώξεις. Νομίζω πως περισσότερο απ’ όλα το αποτέλεσμα του “The Second Fall” ακούγεται τόσο τραχύ γιατί έχουμε πολύ περισσότερη ανάγκη να ξεσπάσουμε πλέον και όλο αυτό βγαίνει σε οργή και τραχύτητα. Όλα σκατά είναι γύρω μας, το περίεργο θα ήταν να μην συνέβαινε κάτι τέτοιο.
-Στο κομμάτι “Wrath of Lucifer (Infidels)” υπάρχει μια έκπληξη για τους φίλους του Metal. Πώς προέκυψε η συνεργασία με το Σάκη Τόλη (Rotting Christ). Είναι το κομμάτι αυτό ένα είδος μομφής προς τις οργανωμένες θρησκείες;
Ο Σάκης Τόλης είναι ένας άνθρωπος που εκτιμάμε και σεβόμαστε, ενώ έχουμε μοιραστεί αρκετές φορές τη σκηνή με τη μπάντα του, τους τεράστιους Rotting Christ. Στο τραγούδι ενσαρκώνει τον ρόλο του Εωσφόρου στο κομβικό σημείο της ιστορίας που εκείνος γεμίζει οργή και μετατρέπεται σε ήρωας-εκδικητής. Ακούγοντας το “The Second Fall” καιρό πριν φτάσει στην τελική του μορφή, μου είπε από μόνος του (respect) πως θα ήταν χαρά του να συμμετάσχει κι εμείς… άλλο που δε θέλαμε. Όσο για την οργανωμένη θρησκεία, όπως έχω πει και στο παρελθόν διασύρεται και μόνη της με ιδιαίτερη ευκολία, δεν νομίζω πως έχει ανάγκη τις δικές μας μομφές.
-Η ατμόσφαιρα του “Darkness in their eyes” με το βιολί είναι φανταστική, θυμίζοντας μου τις πρώτες φορές που συνάντησα το όργανο αυτό στη metal μουσική, κάνει το κομμάτι αυτό, εκείνο που ξεχωρίζω από το album. Είναι ο τίτλος αλληγορικός; Διότι μου θυμίζει όλους εμάς στη σύγχρονη κοινωνία.
Θα μπορούσε. Μου αρέσει πολύ που μέσα σε μία μυθοπλαστική αφήγηση κάποιος μπορεί να βρει μια δική του ερμηνεία! Οι λέξεις, όπως και οι νότες πηγάζουν από μέσα μας. Είναι ο τρόπος μας να κωδικοποιούμε τα συναισθήματά μας. Οι στίχοι παραμένουν σε γενικές γραμμές μέσα στα στενά όρια της αφήγησης, όμως οι ιστορίες προδοσίας και εκδίκησης είναι διαχρονικές κι έτσι μπορούν εύκολα να παραλληλιστούν και με καθημερινά βιώματά μας, δεν είναι έτσι; Το βιολί είναι δουλειά του Χαράλαμπου Παρίτση (Chaostar, Septicflesh). Γνωριστήκαμε, τα ήπιαμε και κάποια μέρα τον πήρα τηλέφωνο για να έρθει να τζαμάρουμε πάνω στην ιδέα που είχα για το “Darkness in their Eyes”. Είναι εξαιρετικός μουσικός ο Μπάμπης, και πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Θα χαρώ να τον έχουμε και σε κάποια μεταγενέστερη ηχογράφηση.
-Βιολί τώρα, μετά τι; Θα εμπλουτιστεί κι άλλο στο μέλλον η μουσική των Mahakala με κλασικά όργανα; Θα σκεφτόσουν ποτέ να γράψεις έναν συμφωνικό δίσκο;
Θα ήθελα ΠΑΡΑ πολύ (κι ας ακουστεί υπερφίαλο) κάποια στιγμή να παίξουμε το υλικό μας με συμφωνική ορχήστρα, όπως έκαναν οι Metallica στο S&M. Θα ήταν ένα φοβερό πείραμα που θα “ξεκλείδωνε” πολλά άπαρτα κάστρα της ψυχής μας, είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσουμε πιάνο κάπου στο μέλλον επίσης. Είναι το όργανο με το οποίο ξεκίνησα να παίζω μουσική.
-13 Μαρτίου είναι η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας του album. Που μπορεί κανείς να το προμηθευτεί και για εμάς τους πιο παραδοσιακούς, υπάρχει σκέψη για κοπή βινυλίου;
Φυσικά στις συναυλίες μας, σε επιλεγμένα δισκοπωλεία και στη σελίδα μας στο bandcamp (https://mahakalaband.bandcamp.com). Βινύλιο θα υπάρξει αργότερα, να ξεμπλοκάρουμε λίγο οικονομικά πρώτα, γιατί έχουμε γονατίσει.
-Τέλη Μαρτίου θα μας παρουσιάσετε ζωντανά το “The Second Fall”. Πες μας δυο λόγια για το τι μας περιμένει εκείνη τη μέρα!
Έχουμε καιρό να παίξουμε και θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό! Το ποιος είναι αυτός κι αν τελικά είναι αρκετά καλός… θα το κρίνετε εσείς!
-Για τελείωμα, θα ήθελα να μου αφιερώσεις κάποιους από τους νέους σου στίχους για να εξιλεωθείς για τα δεινά που κατά καιρούς μου επιβάλλεις! Εύχομαι κάθε δυνατή επιτυχία!
Θα σου αφιερώσω το αγαπημένο μου σημείο του δίσκου, for no good reason:
“Eternal tyrrany will come
We’re more than leaders, we’re the rulers of this land
Tonight we rise
We are the army of the flies
And we won’t pay no mercy”
1082 
