Mahakala, πέρα από Ινδουιστική θεότητα, είναι ένα κουαρτέτο από την Αθήνα το οποίο επιδίδεται σε “’70s fueled satanic metal”, όπως χαρακτηριστικά δηλώνουν οι ίδιοι.
Το προ τετραετίας πρώτο full length του συγκροτήματος δε με άφησε αδιάφορο, αν κι εξακολουθώ να θεωρώ πως η παραγωγή του το αδίκησε σε σημεία, ενώ στα μπιρμπιλωτά αυτιά μου δεν αποτυπώθηκαν με σαφήνεια όλα τα στοιχεία που το σχήμα προσπάθησε να μεταφέρει (και) μέσω της συνολικής αισθητικής του.
Όλα αυτά όμως δεν ισχύουν στο “The Second Fall”, μιας και το group επανέρχεται φορτσάτο, με νέα μέλη και ξεκάθαρο στόχο, ο οποίος εν τέλει επιτυγχάνεται κι όχι από “διαβολική” σύμπτωση.
Στην προκειμένη λοιπόν, οι επιρροές της μπάντας είναι πιο διακριτές σε σχέση με το ντεμπούτο της και συνάμα, τα συνθετικά πατήματά της, πιο σίγουρα. Μέσα από τα εννέα κομμάτια του δίσκου, θα δεις να παρελαύνουν (μεταξύ άλλων) οι Mercyful Fate, οι Candlemass, οι Ghost και (φυσικά) οι Black Sabbath, δίχως όμως να υπάρχουν άμεσες αναφορές και κοπιαρίσματα, παρά μόνο ευλαβική μελέτη.
Παράλληλα, οι ερμηνείες είναι πιο θεατρικές (όχι θεατράλε μάνα μου, έχει διαφορά), κάτι που δίνει χαρακτήρα στο συνολικό αποτέλεσμα, ενώ η παραγωγή είναι ακριβώς αυτή που πρέπει, ισορροπώντας τη heavy διάθεση των Mahakala με τον revival doom χαρακτήρα τους, όπως και με τη μυστικιστική ατμόσφαιρα που αποπνέουν οι στίχοι, δημιουργώντας έναν αναγεννησιακό σκοτεινό μουσικό καμβά, ο οποίος θα φέρει αποστροφή σε όσους ψάχνουν για κάτι γλυκό, χριστιανικό κι εύπεπτο, αλλά θα γίνει αντικείμενο συζήτησης από όσους αρέσκονται σε τέτοιου είδους ηχητικά εκθέματα.
Η συνταγή είναι απλή, κατανοητή κι άκρως θελκτική… Λίγο (occult) κρασί, λίγο (μαύρη) θάλασσα και το (κακό) αγόρι μου (ο βελζεβούλης).
Το album ξεκινά δυνατά, με το “Army of the Flies”, δίνοντας την σκυτάλη στο “Redemption Denied”, με riff που σου κολλάει στο μυαλό.
Η συνέχεια ανήκει στο “Purgatorium”, το οποίο ενδεχομένως να αποτελεί και το highlight του δίσκου, ενώ ακολουθεί το Candlemassικό “Better to Reign in Hell (Than Serve in Heaven)”. Το δίλεπτο “Darkness in Their Eyes” ξεφεύγει από τις κλασικές metal φόρμες που προηγήθηκαν, λειτουργώντας σαν έμμεσο ιντερλούδιο, με το βιολί του Χαράλαμπου Παρίτση (Chaostar, SepticFlesh) να δίνει έναν μικρό dark-folk χαρακτήρα στο τραγούδι.
Το “Wrath of Lucifer (Infidels)”, με τη συμμετοχή του Σάκη Τόλη των Rotting Christ, επαναφέρει την ατμοσφαιρική τάξη και σε προετοιμάζει για μια ακόμη ανίερη μάχη, η οποία παίρνει σάρκα κι οστά με το “Unholy Fight”.
Μια ακόμη εξαιρετική στιγμή έρχεται με το “Blessed are the Dead” (ίσως η δεύτερη αγαπημένη στιγμή του album για τον γράφοντα) και πλησιάζοντας ουσιαστικά στο τέλος, είναι ξεκάθαρο πως οι Mahakala αξιοποίησαν στο έπακρο την τετραετή δισκογραφική απουσία τους.
Η κατάβαση στην κόλαση ολοκληρώνεται με το “War Against Mankind”, το οποίο φέρει μια (τρόπον τινά) επική χροιά και θα αποτελέσει πολύ καλό σύμμαχο στα live της μπάντας. Και ύστερα από 40 λεπτά ακρόασης, είσαι βέβαιος πως έχει να κάνεις με μια κυκλοφορία άκρως δουλεμένη και καθόλα επαγγελματική.
Το “The Second Fall” είναι η καλύτερη δυνατή συνέχεια για τους Mahakala, οι οποίοι (κοιτώντας μπροστά) δημιουργούν από μόνοι τους μια occult heavy doom σκηνή σε μια χώρα που ακόμη παλεύει με ηχητικά μούσια, stoner stretching και συνθετικά “μανίκια”.
824 
