Οι αθηναίοι heavy metallers Illusory κυκλοφόρησαν πρόσφατα το νέο album τους “Polysyllabic” κι όπως είναι αναμενόμενο θα ακολουθήσει η ανάλογη συναυλιακή υποστήριξη της δουλειάς αυτής. Μέσα στα πλαίσια αυτής της δραστηριότητας οι Illusory θα εμφανιστούν στις 11 Μαρτίου στο The Crow Club με σκοπό να παρουσιάσουν τη δυναμική τους επί σκηνής και το Rockway.gr δεν έχασε την ευκαιρία να στήσει μια κουβεντούλα με την μπάντα για να μάθει τα σχετικά…
Καλησπέρα παιδιά! Η ίδρυσή σας ανάγεται στο 1992 αλλά μόλις το 2013 καταφέρατε να κυκλοφορήσετε το debut σας “The Ivory Tower”. Τι σας κράτησε πίσω;
Δημήτρης (φωνητικά): Σας ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία! Τίποτα δεν μας κράτησε πίσω, τουλάχιστον όσο αφορά την κυκλοφορία ενός album. Το ότι ιδρυθήκαμε το 1992 δεν σημαίνει ότι η δράση μας δισκογραφικά όφειλε να έχει ανάλογη παρουσία. Μη ξεχνάμε και την ύπαρξη cover συγκροτημάτων τα οποία δεν παρουσιάζουν, ως και ποτέ, μια δισκογραφική δουλειά. Βεβαίως ακόμη και τα πρώτα χρόνια της δράσης μας δεν νιώθαμε μία αμιγώς cover μπάντα, γράφαμε δικά μας τραγούδια έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι κάποια μέρα, όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα θέλαμε να τα παρουσιάσουμε στο κοινό, είτε ζωντανά, είτε μέσα από κάποιο album. Η πρώτη περίοδος ύπαρξης της μπάντας, κάτω από το όνομα Ivory Tower βέβαια, κράτησε από το 1992 μέχρι το 1998 περίπου. Μετά και για αρκετά χρόνια ακολούθησε μία παύση μιας και υπήρχαν αρκετές “σπουδαστικές” αλλά και στρατιωτικές υποχρεώσεις για τα μέλη της μπάντας. Γύρω στο 2003 βρεθήκαμε και ξαναβάλαμε μπροστά. Βεβαίως έπρεπε να βρεθούν νέα μέλη, μετά να αρχίσουν πρόβες, ξανά πρόβες, πολλά live και τότε ήταν που παράλληλα αρχίσαμε να γράφουμε υλικό για ένα album. Το 2006 κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας promo album, το οποίο πήγε τόσο καλά που αποφασίσαμε να το επανακυκλοφορήσουμε κάτω από όλες τις επαγγελματικές προδιαγραφές και βέβαια μέσω μιας δισκογραφικής εταιρίας. Το 2010 τη βρήκαμε, τα συμφωνήσαμε και έτσι μπήκαμε στο studio για την ηχογράφηση του “The Ivory Tower”, το οποίο κυκλοφόρησε το Μάιο του 2013 σε παραγωγή και μίξη των Δημήτρη Λιαπάκη και Cristian Schmid στα Music Factory & Prophecy Studios στη Γερμανία.
Πόσο σας δυσκόλεψε η δημιουργία του νέου, δεύτερου σας album “Polysyllabic”;
Γρηγόρης (κιθάρες): Θα έλεγα πως δεν μας δυσκόλεψε καθόλου. Ό,τι κάναμε γινόταν με μεγάλη αγάπη και πάθος για τη μουσική μας. Η κάθε μας ιδέα στη σύνθεση έβγαινε αυτόματα και πολύ εύκολα από μέσα μας! Σίγουρα για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα χρειάστηκε αρκετός χρόνος και κόπος, αλλά πιστεύω πως όσο περισσότερο ασχολείσαι με κάτι, τόσο καλύτερο αποτέλεσμα έχεις.
Δημήτρης: Αυτό που ουσιαστικά μας δυσκόλεψε ήταν η παραγωγή, η οποία έγινε στα Matrix Studios από το Γιάννη Πετρογιάννη και εμένα. Ξέρεις, όταν έχεις ένα album με 14 κομμάτια, ένα υλικό πολύ απαιτητικό στο οποίο έχεις προσθέσει παραδοσιακά όργανα, χορωδία, καλεσμένους μουσικούς – τραγουδιστές, τότε τα πράγματα από μόνα τους γίνονται πιο δύσκολα. Πόσο μάλλον όταν από την αρχή έχεις αποφασίσει να ηχογραφήσεις με το δυνατότερο φυσικό τρόπο και η παραγωγή σου να μην ακολουθεί καμία δοκιμασμένη “συνταγή”. Όχι άλλο ψεύτικους ήχους στα τύμπανα, όχι οι ίδιες πάνω-κάτω χροιές στις κιθάρες, όχι άλλο τα ίδια και τα ίδια plug-ins κτλ. Η συγκεκριμένη παραγωγή μας έδωσε αυτό που ζητούσαμε και μετά από πολλά χρόνια ενδεχομένως να αποτελεί την ηχητική μας ταυτότητα. Ξέραμε από την αρχή ότι είναι σε ένα ποσοστό “αντισυμβατική” και γι’ αυτό μας χαροποιεί αφάνταστα το γεγονός του ότι το συντριπτικό ποσοστό του κοινού και των μέσων τη βρίσκει πολύ καλή. Είμαστε πολύ περήφανοι για το τελικό αποτέλεσμα!
Αν και η προσωπική μου γνώμη είναι ότι είστε μια pure heavy metal μπάντα, που θα οριοθετούσατε εσείς τη μουσική σας;
Γρηγόρης: Ναι, είμαστε μια heavy metal μπάντα, απλά μας αρέσει να βάζουμε πινελιές από διάφορα παρακλάδια του metal στα κομμάτια μας. Μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει, power, progressive, epic, ακόμα και κάποια thrash στοιχεία σε εμάς. Γενικότερα πάντως, το είδος μας είναι καθαρό heavy metal, όπως μας χαρακτήρισες και εσύ, απλά θέλουμε να μην υπάρχει μονοτονία στις συνθέσεις μας. Προσπαθούμε να εμπλουτίζουμε τα κομμάτια μας με διάφορα στοιχεία της metal μουσικής.
Ποιες είναι οι επιρροές σας; Είτε αυτές που βγαίνουν στη μπάντα, είτε ως προσωπικά ακούσματα;
Γιώργος Κ. (keyboards): Οι επιρροές μας φανερώνουν και την ηλικία λένε… (γέλια) Προφανώς τα ακούσματά μας έχουν να κάνουν με το ότι μεγαλώσαμε με μπάντες οι οποίες μεσουρανούσαν την εποχή εκείνη, όπως Savatage, Iron Maiden, Metallica, Black Sabbath, Queen κ.α. Εκτός από τα γενικά ακούσματα της μπάντας, προσωπικά έχω να προσθέσω τους Dream Theater, Megadeth, Tool και System Οf Α Down, οι οποίοι αποτελούν μεγάλη επιρροή για μένα και μεγάλη αγάπη φυσικά.
Πώς είναι η σχέση σας με την 7Hard; Είστε ικανοποιημένοι από την προώθησή σας;
Κώστας (drums): Είμαστε σε καλό δρόμο. Συνεννοούμαστε και αγωνιζόμαστε από κοινού για την προώθηση του “Polysyllabic”. Όταν έφτασε στα χέρια μας το μήνυμα της εταιρείας ότι της αρέσει το υλικό μας και το ερώτημά της για συμφωνία για κυκλοφορία του album μέσω εκείνης, νιώσαμε πολύ μεγάλο ενθουσιασμό. Για μια ελληνική μπάντα είναι πάντα κάτι σπουδαίο να υπογράφει με “ξένη” εταιρεία. Σημαίνει το κάτι παραπάνω, σημαίνει ότι αυτό που κάνεις δεν περνάει απαρατήρητο. Έχουμε μια καλή σχέση, βασισμένη στην κατανόηση. Ό,τι και να τους γράψουμε, ό,τι και να τους κοινοποιήσουμε, δεν περνούν πάνω από 24 ώρες για να απαντήσουν. Έχουν δεσμευτεί να δαπανήσουν ένα πραγματικά καλό ποσό για την προώθηση του δίσκου και μάλιστα δεν διστάζουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη αν προκύψει κάτι “έκτακτο”, όπως, για παράδειγμα μία καταχώρηση ή διαφήμιση που δεν ήταν μεν στο πλάνο, αλλά κρίνεται απαραίτητη για την πορεία του album μας. Νομίζω ότι χρειαζόμασταν μια τέτοια αντιμετώπιση μετά τα όσα είδαμε και πάθαμε με την προηγούμενη εταιρεία μας.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σκηνή, είτε την εγχώρια, είτε την παγκόσμια; Υπάρχει κάποια μπάντα που να ξεχωρίζετε;
Γιώργος Π. (κιθάρες): Για τη σκηνή μπορούμε να μιλάμε άνετα για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια χωρίς να τελειώσουμε την κουβέντα μας. Στις μέρες μας η “υπερπληροφόρηση” – βλέπε διαδίκτυο – βοηθά στην προβολή πολλών σχημάτων και καλλιτεχνών από όλα τα είδη της μουσικής, φυσικά και της σκηνής μας. Καθημερινά μπορείς να ανακαλύψεις καινούργιο υλικό από μπάντες που αγαπάς και γνωρίζεις, αλλά και από καινούργιες μπάντες. Η ελληνική σκηνή τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον έχει εξελιχθεί με τεράστια βήματα. Έχουμε πάρα πολλές καλές μπάντες στη χώρα μας, σε όλα τα παρακλάδια του metal. Η μουσική και οι μουσικοί δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα “μεγαθήρια” της παγκόσμιας σκηνής. Οι παραγωγές έχουν γίνει πολύ καλύτερες και αυτό οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις απαιτήσεις των μουσικών. Νομίζω ότι πλέον η ελληνική σκηνή δεν έχει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ να ζηλέψει από τις “μεγαλύτερες” και “παραδοσιακές” σκηνές του metal. Όσον αφορά μπάντες που να ξεχωρίζουμε, αν αρχίσουμε να λέμε θα χρειαστούμε τουλάχιστον άλλα τόσα χρόνια… είναι πολλές οι μπάντες που αγαπάμε και πολλές που ξεχωρίζουμε. Είμαστε έξι μουσικοί στους Illusory, άρα έξι διαφορετικές προσωπικότητες, με έξι διαφορετικά ζευγάρια αυτιών. Αυτό συνεπάγεται ότι υπάρχουν διαφορετικές προτιμήσεις σε μπάντες και είδη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η “διαφορετικότητα” βοηθά στο να έχουμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα στη δουλειά που παρουσιάζουμε.
Διανύουμε την εποχή του free downloading. Ποιά είναι η άποψή σας για το φαινόμενο και κατά πόσο πιστεύετε ότι επηρεάζει την τύχη μιας μπάντας;
Κώστας: Κάποτε υπήρχε το tape-trading. Κάποτε ένας φίλος σου αγόραζε το δίσκο, εσύ τον αντέγραφες σε κασετούλα και κάποια στιγμή τον αγόραζες! Κι αν δεν τον αγόραζες, τότε αγόραζες κάποιον άλλο… Σήμερα τα πράγματα κινούνται με αστρονομική ταχύτητα, σημείο των καιρών φυσικά. Το album προσφέρεται για “κατέβασμα” πριν καν κυκλοφορήσει! Το ζήτημα όμως δεν έγκειται μόνο εκεί. Το ζήτημα έχει να κάνει με την υπέρ-προσφορά. Πριν είκοσι χρόνια είχες δέκα κυκλοφορίες το μήνα και τώρα έχεις χίλιες. Πολύς κόσμος κατεβάζει ένα δίσκο μόνο και μόνο για να τον κατεβάσει. Ακούει το ένα εικοστό του υλικού που αποθηκεύει και μάλιστα αγνοεί επιδεικτικά το υπόλοιπο. Το κακό είναι ότι δεν αγοράζει, κατά συνέπεια δεν το πονάει αυτό που έχει στην κατοχή του. Ρώτησε αυτούς που έχουν αγορασμένα βινύλια και CD στη δισκοθήκη τους. Τα έχουν ακούσει όλα, δεν υπάρχει περίπτωση να έχει ξεφύγει κάποιο. Με το “κατέβασμα” πατιέται αυτόματα το κουμπάκι της αδιαφορίας. Οι μπάντες που δισκογραφούν σήμερα γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι οι πωλήσεις είναι στα κάτω τους, ότι ο κόσμος δεν ξέρει που να πρωτοκοιτάξει και ν’ ακούσει και πως το βήμα παραπάνω είναι και θέμα τύχης. Είναι η εποχή που ζούμε, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να την αλλάξουμε… Μπορούμε μόνο να δουλέψουμε ακόμα πιο σκληρά και να προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε όλη αυτή την τεχνολογία και υπέρ-πληροφόρηση για το δικό μας καλό.
Γιώργος Κ: Όταν μιλάμε για free download μιλάμε για πειρατεία προφανώς. Πιστεύω ότι η πειρατεία δεν έχει πάντα αρνητικές συνέπειες για τη μουσική βιομηχανία, αλλά ενίοτε μπορεί να την ενισχύσει, όπως δωρεάν προώθηση ενός album. Πιστεύω ότι παρόλο που η παράνομη λήψη έχει από οικονομικής άποψης αρνητικές συνέπειες για τις εταιρείες, για τις μπάντες ίσως είναι ένα είδος διαφήμισης και ειδικότερα για τις μικρότερου βεληνεκούς μπάντες. Για μένα, εφόσον διανύουμε την εποχή της ψηφιακής εποχής και διανομής μέσω internet, θα υπάρχουν κάποιοι που θα εκμεταλλεύονται αυτό το μέσο διακίνησης. Όμως, αυτός που του αρέσει πραγματικά η μουσική, θα αγοράσει το δίσκο κάποιας μπάντας είτε σε φυσική, είτε σε ψηφιακή μορφή.
Πώς διαβλέπετε το μέλλον του ήχου που ακολουθείτε;
Νικήτας (μπάσο): Η μουσική, όπως και η ζωή, εξελίσσεται. Σαν καλλιτέχνης πάντα πρέπει να προσπαθείς να βρεις νέους δρόμους, χωρίς να ξεφεύγεις από τα στοιχεία που σε χαρακτηρίζουν. Ούτως ή άλλως το metal είναι βρέφος σε σχέση με την ηλικία συνολικά της μουσικής. Επoμένως αναζητώντας τη χρυσή τομή ανάμεσα σε νέες ιδέες το μέλλον του ήχου προδιαγράφεται λαμπρό και σίγουρα ενδιαφέρον.
Πόσο δύσκολο είναι για μια μπάντα να εδραιώσει το όνομά της στις συνειδήσεις των ακροατών;
Γιώργος Π: Αν μιλάμε για την Ελλάδα, είναι αρκετά δύσκολο. Αυτό οφείλεται στο ότι είναι πολύ περιορισμένο και το κοινό στο οποίο απευθύνονται οι μπάντες. Σε μια χώρα με 11 εκατομμύρια κατοίκους, όπου η πλειονότητα ακούει λαϊκά και “mainstream”, το ποσοστό των οπαδών του metal είναι πολύ περιορισμένο. Έτσι δυσκολεύεσαι να γίνεις γνωστός αρχικά και στη συνέχεια να εδραιώσεις το όνομά σου. Επίσης για να συμβεί αυτό θα πρέπει να “οργώσεις” την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες όπου είναι δυνατό. Είναι σίγουρο ότι αρχικά θα παίξεις σε λίγο κόσμο, αλλά όταν κάποιος σε μάθει, αυτό διαδίδεται με γεωμετρική πρόοδο, οπότε έχεις τη δυνατότητα. Η προβολή από έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης του χώρου επίσης βοηθά. Βασικός παράγοντας είναι και οι δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες αν κάνουν σωστό promotion σίγουρα διευκολύνουν την εκάστοτε μπάντα να εδραιώσει το όνομά της. Όμως, ο βασικότερος παράγοντας είναι πρώτα από όλα η μουσική να είναι καλή και να δεχθεί και να αποδεχθεί ο ακροατής αυτό που του παρουσιάζεις.
Νικήτας: Θα ήθελα να συμπληρώσω, ότι σε σχέση με το παρελθόν τα μέσα για να προβληθεί μια μπάντα είναι πολύ περισσότερα. Κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με το ήθος που διέπει μια μπάντα, την ποιότητά της και το πόσο πιστεύει σε αυτό που κάνει. Νομίζω πως αυτή είναι η συνταγή που σε καθιερώνει στις συνειδήσεις ενός ακροατήριου υψηλών απαιτήσεων σαν αυτό του metal. Τουλάχιστον εγώ αυτό λαμβάνω μέχρι τώρα.
Τι μηνύματα λαμβάνετε για το “Polysyllabic” και πώς τα μεταφράζετε οι ίδιοι;
Γιώργος Π.: Το “Polysyllabic” είναι σχεδόν τριών μηνών album και μέχρι στιγμής το feedback που παίρνει η μπάντα και από ανθρώπους που το πήραν και το άκουσαν, αλλά και από κριτικές που λαμβάνουμε από τα μέσα, είναι εξαιρετικό. Νομίζω ότι κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της και λαμβάνει το μήνυμα ότι έχει κάνει μια αρκετά, έως πολύ καλή δουλειά, πρέπει να έχει ως στόχο στην επόμενη δουλειά να πετύχει το ένα βήμα παραπάνω. Αυτό ακριβώς είναι και η μετάφραση που κάνουμε στα μηνύματα που λαμβάνουμε για το δεύτερό μας “παιδί”.
Θα εμφανιστείτε στο Crow Club στις 11 Μαρτίου μαζί με τους Galliard Syndrome. Τι να περιμένουμε από τους Illusory εκείνη τη βραδιά; Εκτός από το live υπάρχουν κάποια πλάνα που να μπορούν να ανακοινωθούν;
Δημήτρης: Ουσιαστικά το “Polysyllabic” live! Βεβαίως θα τιμήσουμε και με το παραπάνω το πρώτο μας album και θα έχουμε τη χαρά να είναι μαζί μας στη σκηνή η χορωδία των Voice Box. Θα έχουμε επίσης, σαν καλεσμένους μας, όπως είπες και εσύ, τους Galliard Syndrome, τους οποίους εκτιμούμε πολύ. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που τρέχουν παράλληλα αυτό το καιρό και κάθε τι που θα επιβεβαιώνεται θα ανακοινώνεται άμεσα από τις επίσημες ιστοσελίδες της μπάντας.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας, οι τελευταίες κουβέντες προς τους αναγνώστες του Rockway.gr, δικές σας.
Κώστας: Εμείς ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δίνετε σαν περιοδικό να μιλήσουμε για το “Polysyllabic” και τα όνειρά μας. Ελπίζουμε να σας αρέσει το album μας, σας περιμένουμε όλους και όλες στο Crow Club στις 11 Μαρτίου και σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία από καρδιάς! Shine On!
http://www.illusoryband.com/
https://www.facebook.com/IllusoryBand/
391 
