ODD LOGIC

Μια από τις πιο περίεργες περιπτώσεις του σύγχρονου underground αποτελούν οι Αμερικανοί, από την Washington, prog metallers Odd Logic. Ενεργοί από το 2003, ουσιαστικά το μουσικό όχημα του συνθέτη, στιχουργού, τραγουδιστή, κιθαρίστα και πληκτρά Sean Thompson, έχουν ήδη κυκλοφορήσει 6 full length album, με το περσινό “Penny For Your Thoughts” να ταράζει αρκετά τα νερά και να ενεργοποιεί τους μηχανισμούς αντίδρασης σε πολλές έγκυρες, παγκόσμιες ιστοσελίδες του αντίστοιχου μουσικού χώρου. Χωρίς να κυκλοφορήσει καν σε φυσικό φορμάτ το άλμπουμ βρήκε το δρόμο του σε αρκετές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Και πριν καλά καλά οικειοποιηθούμε απόλυτα το περιεχόμενό του, έρχεται η αναγγελία του νέου άλμπουμ, με τίτλο “Effigy”, στην αυγή του 2017. Ο πιο άμεσος και αποτελεσματικός τρόπος να φωτίσουμε την “παράξενη λογική” του Thompson είναι μια συζήτηση μαζί του.

Sean, αποτελούν ακόμα και σήμερα οι Odd logic αυτό που λέμε “one man project”, είναι ένα γκρουπ ή υπάρχει κάποια άλλη λεπτομερής περιγραφή γι’ αυτό;
Οι Odd Logic είναι επίσημα από τον περασμένο χρόνο ένα τρίο, έχουμε όμως καλεσμένους που παίζουν σχεδόν σε κάθε άλμπουμ. Είμαστε μια ευέλικτη μπάντα διαφόρων μεγεθών που εξαρτώνται από την εποχή του χρόνου αλλά και τον τύπο του άλμπουμ. Έτσι, είναι μια μπάντα… ενός ως δέκα μελών.

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ποτέ;
Υποθέτω, θα έλεγα πως είναι προοδευτική μουσική, με την έννοια πως πάντα παρουσιάζουμε concept albums χωρίς περιορισμούς σε κανόνες για τη σύνθεσή τους και τυπικά περιλαμβάνουμε μουσικές επιδράσεις από όλο τον κόσμο (Metal, Classical, Jazz, Latin, Neo Prog, Choral, Blues, etc).

Έχουμε λοιπόν την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ. Μπορείς να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες για την κατεύθυνση, το βασικό του θέμα και αν θα κυκλοφορήσει σε φυσικό φορμάτ;
Ναι, το “Effigy” κυκλοφορεί τον Ιανουάριο ψηφιακά και τον Φεβρουάριο σε φυσικό φορμάτ. Αυτό είναι το πρώτο Odd Logic album με τη συμμετοχή κανονικών μελών σε όλη τη διάρκεια της δημιουργίας του. Θα έλεγα πως έχει μια περισσότερο επιθετική όψη συγκριτικά με το “Penny For Your Thoughts”. To ομότιτλο τραγούδι “Effigy”, το οποίο διαρκεί περισσότερο από 17 λεπτά, περιλαμβάνει τον συνολικό ήχο της μπάντας σήμερα, αν και αυτός θα συνεχίσει να εξελίσσεται από άλμπουμ σε άλμπουμ.

Η βασική ιδέα σύντομα έχει να κάνει με έναν άνθρωπο που ζει έξω από ένα χωριό, 1000 χρόνια ή και περισσότερο παλιότερα. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού τον αποφεύγουν, ενώ αυτός ισχυρίζεται πως είναι ο άρχοντας του βάλτου. Ο βάλτος είναι μια ελώδης περιοχή σε μια απόσταση από το χωριό, την οποία ισχυρίζεται πως ελέγχει. Έχει φτιάξει μάλιστα έναν μικρό πύργο εκεί με δύο σημαίες και παρακολουθεί το χωριό από απόσταση. Στην πραγματικότητα κανείς δεν ασχολείται με τους ισχυρισμούς του καθώς δεν έχει καμιά εξουσία.

Ένα βράδυ, καθώς περπατά στο κοντινό δάσος συναντά ένα “Leshi”, ένα μυθικό πλάσμα που πιστεύεται πως ψιθύριζε μέσα στα δάση για να δελεάσει τη λεία του. Όμως το “Leshi” κουρασμένο από το να καταβροχθίζει απλά τα θύματά του, αποφασίζει να δώσει σε αυτόν τον περιθωριακό άνθρωπο ειδικές εξουσίες και δυνάμεις, για να δει πως μοιάζει ο πόνος παρακολουθώντας τους άλλους να τον προκαλούν.

Προχωρώντας μπροστά, στο επίκεντρο της ιστορίας, ο άνθρωπος χτίζει έναν σιδερένιο ορίζοντα πάνω από το χωριό που μπλοκάρει το φως σε όλη τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Κατασκευάζει επίσης μια μηχανική καρέκλα πάνω από τον σιδερένιο ορίζοντα και κάθεται να παρατηρεί αυτούς που υποφέρουν από κάτω. Η καρέκλα είναι φτιαγμένη με γρανάζια, μοχλούς και εξαρτήματα, τα οποία περιστρέφονται ανάλογα με τον  πόνο και την οδύνη που προκαλείται στο χωριό. Ένα ακόμα δάκρυ, μια άλλη στροφή του γραναζιού…
Αυτό συνεχίζεται για χρόνια. Εν τω μεταξύ, στην  πόλη προσπαθούν να κάνουν  ό, τι μπορούν πριν αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Αυτό περιλαμβάνει την πρόσληψη ενός θρυλικού μισθοφόρου, τις παρακλήσεις μέσω ενός μικρού κοριτσιού του χωριού που γεννήθηκε με μια παράξενη μαγεία φωτός και με προσευχές στον ήλιο. Θα σταματήσω εδώ, αλλά αυτό είναι το βασικό υπόβαθρο της ιστορίας. Δεν είναι τόσο αποκαλυπτικό όπως μερικές από τις άλλες παρουσιάσεις δίσκων, αλλά εξακολουθεί να είναι διασκεδαστικό.

Μπορείς να ονομάσεις τις βασικές επιρροές που έχεις τόσο σαν συνθέτης όσο και σαν απλός ακροατής;
Είναι τόσο δύσκολο να επισημάνω επιδράσεις καθώς υπάρχουν τόσες πολλές, συνειδητά αλλά και υποσυνείδητα. Υποθέτω πως θα απαντούσα καλύτερα ονομάζοντας κάποιες από τις prog μπάντες του παρελθόντος και του παρόντος που ακούμε περισσότερο. Μας αρέσει υλικό από τους Yes, Kansas, Rush, Camel, Genesis, King’s X, IQ, Fates Warning, Symphony X, Riverside, Katatonia, Haken, Porcupine Tree, Opeth. Πιστεύω πως θα ακούσεις κάτι από όλα αυτά τα γκρουπ στη μουσική μας.

Κοιτάζοντας από απόσταση όλο αυτό το ταξίδι των Odd Logic ως τώρα με την επίμονη, ανεξάρτητη τακτική, πολλοί από μας αναρωτιόμαστε για την οπτική, τον σκοπό, την προοπτική. Ποιές είναι οι δικές σου σκέψεις;
Δεν είμαι απολύτως σίγουρος σχετικά με την ερώτηση, αλλά νομίζω ότι ξέρω τι ζητάς. Ελπίζω ότι αυτή η απάντηση σε καλύπτει. Είναι αλήθεια ότι είμαστε ανεξάρτητοι. Είναι ωραίο να είναι έτσι. Ναι, δεν έχουμε μεγάλη έκθεση λόγω οικονομικών περιορισμών με τη δημοσιοποίηση σε όλο τον κόσμο, για να μην αναφέρουμε τις φυσικές οδούς που διατίθενται από τις εταιρείες  και τις δημόσιες σχέσεις, αλλά είναι ωραίο να μην πρέπει να απαντάς σε όλους. Να μην έχεις προθεσμίες ή απαραίτητες εμφανίσεις αφαιρεί μεγάλη πίεση από αυτό που εννοείται πως πρέπει να απολαμβάνουμε περισσότερο από κάθε τι. Για μένα η μουσική υπήρξε η διαφυγή μου, είναι ένα χόμπι πάθους και έκφρασης. Δεν θα ήθελα τα σάλια των σκυλιών της μουσικής βιομηχανίας να τρέχουν γύρω από το μουσικό μας σπίτι, αν δεν μπορώ να εμπιστευτώ απόλυτα την προσφορά. Άλλωστε, είμαστε ένα σχήμα από μια μικρή γωνιά της Αμερικής οπότε οι άνθρωποι δεν μας βρίσκουν συνήθως, έτσι κι αλλιώς. Εμείς συνεχίζουμε να γράφουμε μουσική, να κάνουμε περιστασιακά ζωντανές εμφανίσεις και να μένουμε αληθινοί στην τέχνη, και αυτό είναι σκοπός.

Έχεις κάποιες βασικές εμμονές για τα θέματα των στίχων που εμπνέεσαι και που βρίσκεται η πηγή τους;
Πάντα είχαμε μια αγάπη για την επιστημονική φαντασία, τη φαντασία, τον τρόμο και σκοτεινότερα θέματα γενικά. Θα δεις λοιπόν αρκετά από αυτά στους στίχους και τις ιστορίες των δίσκων μας. Όλα αυτά τα είδη τείνουν να είναι απίστευτα οπτικά και να εμπνέουν, είτε στη μορφή της λογοτεχνίας ή σαν ταινία, σαν μουσική ή σαν δική σου φαντασία. Πραγματικά αποδίδουν…

Αν προσπαθούσες να συστήσεις τον εαυτό σου στους φίλους των Odd Logic πέρα από μουσικός, πώς θα τον περιέγραφες;
Απίστευτα ντροπαλός στο κοινό… στην πραγματικότητα αμήχανος. Όχι πως δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι, αγαπώ τους καλούς ανθρώπους που τους αρέσει να μοιράζονται την αγάπη τους για τη ζωή και τη μουσική. Όμως μένω αρκετά ήσυχος και δεν κοινωνικοποιούμαι συχνά μέχρι να βρεθούμε στη σκηνή. Νιώθω πιο άνετα στο home studio μου και τη σκηνή. Τα πάντα ενδιάμεσα αποτελούν μια μεγάλη δοκιμασία αντιμετώπισης. Αλλιώς, περνώ το χρόνο μου με τρέξιμο και πεζοπορία στο δάσος.

Ποιος είναι ο γενικός αντίκτυπος που δέχεσαι για τη μουσική σου όλα αυτά τα χρόνια; Θυμάσαι κάποια ιδιαίτερη αντίδραση, κριτική ή σχόλιο που έμεινε στο μυαλό σου για καιρό;
Ειλικρινά κάθε φορά που αποσπούμε ένα θετικό σχόλιο, αισθάνομαι πως έχω κερδίσει κάτι. Δεν παίρνω τα κομπλιμέντα όπως οι περισσότεροι άνθρωποι καθώς δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος με τη μουσική. Δεν έχω ανάγκη να ακούσω για ψήφους για το άλμπουμ της χρονιάς κι άλλες υπερβολικές αξιώσεις, εγώ απλά είμαι τόσο ευγνώμων σε όποιον μας δίνει έστω και μια ακρόαση.

Είναι η αυγή μιας νέας χρονιάς. Προσφιλής συνήθεια να κάνουμε λίστες για τον χρόνο που φεύγει. Θα μας πεις τα δικά σου πέντε κορυφαία άλμπουμ για το 2016;
Χωρίς σειρά αξιολόγησης:
Haken – Affinity
Fates Warning – Theories of Flight
Katatonia – The Fall of Hearts
Myrath – Legacy
Steven Wilson – 4 1/2

Υπάρχει κάποια ερώτηση που θα ήθελες να σου κάνουν και δεν σου έχει γίνει ως τώρα; Πες μας και την απάντηση, φυσικά…
Όχι… Όπως είπα, είμαι αρκετά ντροπαλός.

317

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…