Dark Funeral, Carach Angren, Hour Of Penance, The Unconfessed (11/12/2016) Kyttaro Live

Όταν η εύφορη διάθεση που είχα το βράδυ, φεύγοντας από το Κύτταρο τα μεσάνυχτα, διατηρείται μέρες μετά, βεβαιώνομαι ότι παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο ωραία shows της φετινής χρονιάς. Νομίζω πως όλοι όσοι βρέθηκαν στο Κύτταρο ξύπνησαν Δευτέρα με κέφια. Κι αυτό, από μόνο του λέει πολλά.

Έχοντας κλείσει ένα line up με headliners τους θρύλους της σουηδικής black metal σκηνής Dark Funeral, τους Carach Angren, που στην παρθενική τους εμφάνιση επί αθηναϊκού εδάφους έσπειραν σοκ και δέος, τους Ιταλούς Hour Of Penance, επίσης στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα και τους πολλά υποσχόμενους εγχώριους The Unconfessed κι έχοντας δώσει σωστό χρόνο σε όλους, η διοργάνωση έχτισε ένα από τα καλύτερα event που είδαμε για το 2016.

Το πολύωρο του live σχολιάστηκε, αλλά νομίζω πως είναι τρομερά παράλογο, έχοντας ένα line up με τρία σχήματα από εξωτερικό και δισκογραφία χρόνων, να μην τιμήσεις εξίσου τα ίδια τα σχήματα όσο και τον κόσμο που μπορεί να είχε μεγαλύτερη προτίμηση σε κάποιον από τους τρεις, πολλώ δε με το αντίτιμο του εισιτηρίου, που πραγματικά δείχνει απόλυτο σεβασμό στο ελληνικό κοινό που βάλλεται ποικιλοτρόπως τα τελευταία χρόνια. Γενικά πολλά μπράβο στη διοργάνωση.

Νωρίς το απόγευμα βγήκαν στην σκηνή οι Τhe Unconfessed και παρά το τολμηρό της ώρας, ήδη από την αρχή άρχισε να μαζεύεται κόσμος, οπότε η παρουσίαση της δουλειάς τους έγινε μπροστά σε decent αριθμό κοινού. Η εξάδα του extreme ήχου από τη Λάρισα που στην παρούσα φάση βρίσκεται σε διαδικασία δημιουργίας της πρώτης ολοκληρωμένης δουλειάς της, σε ένα ημίωρο set έδειξε ότι ετοιμάζει μία ενδιαφέρουσα κυκλοφορία για τους θιασώτες της death/ thrash σκηνής και του σκληρού ήχου εν γένει. Ενεργητικοί επί σκηνής, άνοιξαν τη βραδιά με τους καλύτερους οιωνούς.

Επόμενοι ανέλαβαν δράση οι Ιταλοί tech deathsters Hour Of Penance. Σχήμα με ύπαρξη από το τέλος των 90’s και με αξιόλογη δισκογραφική παρουσία όλα αυτά τα χρόνια, είχε αρκετά πράγματα να παρουσιάσει στην πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα. Σοβαροί και λιγομίλητοι επί σκηνής, έδωσαν χρόνο στη μουσική, με έμφαση στις δουλειές τους από το 2008 και έπειτα. Εξαιρετικές εκτελέσεις με έμφαση στην τεχνική από τους Ιταλούς, στην μία και και κάτι παραπάνω ώρα που βρέθηκαν επί σκηνής κέρδισαν ένα κοινό που είχε έρθει κατά βάση για τα δυο επόμενα σχήματα.

Ηour Of Penance setlist
Theogony
Sedition Through Scorn
Paradogma
Ascension
Reforging Of The Crowns
Resurgence Of The Empire
XXI Century Imperial Crusade
Incestuous Dynasty Of Worms
Regicide
Incontrovertible Doctrines
Cast The First Stone
Misconception
Slavery In A Deaf Decay

Δεν ξέρω τι να πω για την εμφάνιση των Carach Angren. Μιλάμε ίσως για την καλύτερη performance που έχουμε δει. Μέχρι την Κυριακή είχαμε υπ’ όψιν την δισκογραφική παρουσία των Ολλανδών αλλά η on stage παρουσία τους είναι πραγματικά μοναδική. Ιδιαιτέρως έχοντας τον Seregor απαλλαγμένο από κιθαριστικά duties που στα live αναλαμβάνει ο Diogo Bastos αυτή την περίοδο, του δίνει όλο τον χώρο και το χρόνο να γεμίσει τη σκηνή με την επιβλητική του persona. Η θεατρικότητα που έχουν στη σκηνή, τα props, όλα συμβάλλουν στο να χτίσουν την απαραίτητη horror ατμόσφαιρα, ενώ η εκτελεστική τους αρτιότητα σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό.

Οι Carach Angren έχουν επίσης αρκετό κοινό στην πρωτεύουσα που φάνηκε πως περίμενε εναγωνίως και από καιρό την εμφάνισή τους, οπότε όλο το venue και κυρίως οι πρώτες γραμμές της μάχης, φρόντισαν να κάνουν το Κύτταρο να πάλλεται στις symphonic black μελωδίες που το σχήμα έδινε ακατάπαυστα στο κοινό. Η μία και πλέον ώρα τους επί σκηνής στέφθηκε με τα εύσημα της απόλυτης επιτυχίας, ενώ μετά τη λήξη του set τους βγήκαν, μίλησαν με τους φίλους του σχήματος, έβγαλαν φωτογραφίες και έδειξαν γενικώς μία πλήρως επαγγελματική συμπεριφορά σε ένα κοινό που τους είδε για πρώτη φορά.

Carach Angren setlist
There’s No Place Like Home
Lingering In An Imprint Haunting
Sir John
When Crows Tick On Windows
The Sighting Is A Portent Of Doom
The Carriage Wheel Murder
Spectral Infantry Battalions
Bitte Töted Mich
The Ghost Of Raynham Hall
Two Flies Flew Into A Black Sugar Cobweb
Departure Towards A Nautical Curse
Haunting Echoes From The 17th Century
Bloodstains On The Captain’s Log

Για το τέλος και την ολοκλήρωση της βραδιάς, αφού στήθηκαν όλα τα απαραίτητα σκηνικά, στη σκηνή ανέβηκαν οι Dark Funeral. Έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα το “Where Shadows Forever Reign”, έπειτα από επτά περίπου χρόνια απουσίας, το οποίο πήρε πολύ καλές κριτικές από τους φίλους της black σκηνής κι έχοντας πλέον στα φωνητικά τον Ηeljarmadr, η εμφάνισή τους ήταν η επισφράγιση μίας ανίερης συμμαχίας ανάμεσα στο σχήμα και το κοινό που γέμισε το Κύτταρο για να τους παρακολουθήσει.

Αρχής γενομένης με το Unchain My Soul, εναρκτήριο κομμάτι και του δίσκου, με μπλε φωτισμό που θύμιζε παγωμένες νύχτες του βορρά όσο και το cover του album και με τον κόσμο να τους υποδέχεται ένθερμα, η ατμόσφαιρα εξ αρχής ήταν μοναδική.

Σε ένα ενενηντάλεπτο set φρόντισαν να συμπεριλάβουν πλην του νέου δίσκου, κομμάτια από όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, ενώ προς το τέλος, με το My Funeral να ολοκληρώνει το πρώτο μέρος της εμφάνισής τους και με την επάνοδο τους με τα Nail Them To The Cross και Atrum Regina, νομίζω πως κατάφεραν να απογειώσουν πλήρως το κοινό που παλλόταν ακατάπαυστα. Το τέλος ήρθε λίγο μετά τις δώδεκα το βράδυ με το ομώνυμο Where Shadows Forever Reign, κλείνοντας έτσι όπως και το ίδιο το album.

Τα σχήματα έδωσαν εξαιρετικές εμφανίσεις και έδειξαν άψογη επαγγελματική συμπεριφορά, ενώ το ίδιο ισχύει και σε όλα τα επίπεδα της διοργάνωσης. Ήταν πραγματικά από τα καλύτερα live που είδαμε φέτος.

Dark Funeral setlist
Unchain My Soul
666 Voices Inside
Thy Legions Come
The Arrival Of Satan’s Empire
Stigmata
As I Ascend
Open The Gates
Ravenna Strigoi Mortii
Temple Of Ahriman
As One We Shall Conquer
Goddess Of Sodomy
Shadows Over Transylvania
My Funeral
Nail Them To The Cross
Atrum Regina
Where Shadows Forever Reign

Photos: Kraken Photography

Ευχαριστούμε το Rockin’ Athens για τις φωτογραφίες.

568
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.