Όταν ακούμε για Ιταλούς καλλιτέχνες κι εν προκειμένω μουσικούς, το μνημονικό μας φτάνει μέχρι το Lucio Dalla, τη Milva, άντε και το Vivaldi.
Όσο για τη ροκ παράδοση της γειτονικής χώρας, δεν ξεπερνάει τα εγχώρια σύνορά της σε φήμη, πλην λίγων εξαιρέσεων. Επειδή όμως οι παραδόσεις είναι για να σπάνε, οι τρεις ελπιδοφόροι και ταλαντούχοι Ιταλοί μουσικοί, εν ονόματι Be the Wolf, είναι σε καλό δρόμο για να ανατρέψουν τα δεδομένα.
Μπορεί να σχηματίστηκαν το 2011, όμως το πρώτο τους album, “Imago”, ήρθε το 2015 κι απέσπασε θετικότατες κριτικές και μάλιστα από τα σημαντικότερα mass media όπως το MTV, το Virgin Radio και το Rolling Stone, τα ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την περίπτωσή τους, προωθώντας τη δουλειά τους στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Όντως, το “Imago” ήταν ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο για τους νεαρούς ρόκερς. Φρέσκος ήχος με πολλά pop στοιχεία, αρκετές στιγμές έμπνευσης και γενικότερα ένα εμφατικό δισκογραφικό ξεκίνημα. Όσοι είχαν τσεκάρει το όνομά τους, ανάμεναν νέα τους.
Το “Rouge”, δε θα αργήσει, κι αναμένεται να τεθεί σε κυκλοφορία αυτές τις μέρες κι αυτό που ακούσαμε, σίγουρα αποτελεί την απαρχή για κάτι πολύ δυνατό (βέβαια αυτό έγκειται στις ορέξεις και τα πλάνα των δισκογραφικών και εν συνεχεία στις προτιμήσεις του κοινού). To ύφος τους, το είδος που ανήκουν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα κράμα σύγχρονου alternative – progressive rock και τα πρώτα ακούσματα μας παραπέμπουν κάτι ανάμεσα σε Green Day και Muse. Μπαίνει ψηλά ο πήχης; Δε μένει παρά να τους ακούσετε.
Καλύτερο άνοιγμα από το “Phenomenons” δε θα μπορούσαν να επιλέξουν. Ένα γεμάτο ζωντάνια θέμα, όμορφα lyrics και αναμφισβήτητα από αυτά που σου κολλάνε για πλάκα, όπως και η συνέχεια με μια υπέροχη μπαλάντα το “Down to the River”, που σε βάζει στη διαδικασία να θυμηθείς με πιο γνωστό κομμάτι προσομοιάζει, αφού πρώτα απέρριψες την περίπτωση να είναι διασκευή από κάποιο μεγάλο καλλιτέχνη τύπου Springsteen μ’ ένα γρήγορο search στο γούγλι.
Το “Animals” ένα δυναμικό και “φρέσκο” κομμάτι με 70s αναφορές, για να ακολουθήσει το αρκετά γκρουβάτο και χαριτωμένο “Blah Blah Blah”, με πολύ προσεγμένο στίχο (όπως και τα υπόλοιπα άλλωστε), κοινωνικού περιεχομένου. Όσο για το “Rise Up Together” θα μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε Playlist συμβατικού “rock” ραδιοφώνου, σε διαφήμιση επώνυμου πολυεθνικού προϊόντος κι ίσως υπό ιδανικές συνθήκες να γίνει και “σύνθημα” κοινωνικής αλλαγής (λέμε τώρα).
Ένα album προσεγμένο από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα, με στίχους που έχουν έντονο κοινωνικό χαρακτήρα, catchy ρυθμό και δυνατά ριφάκια. Ο γαλλικός τίτλος “Rouge” (κόκκινο) αποτελεί φόρο τιμής στα θύματα του ISIS στη Γαλλία, αν και δε θα μας ενοχλούσε καθόλου να αφιερωνόταν και στα θύματα της Γαλλίας στην Αφρική ή τη Μέση Ανατολή. Anyway, το προσπερνάμε… Σε γενικές γραμμές αποτελεί μια ανάγλυφη ανάλυση στη σύγχρονη κοινωνία και τα αδιέξοδα που προκαλεί, με το ταλέντο και την προοπτική των Ιταλών rockers να είναι διάχυτα σ’ όλο το album.
Έχουν όλα τα φόντα ώστε να γίνουν το next big thing της παγκόσμιας progressive rock σκηνής και σίγουρα αξίζουν την προσοχή μας.
583 
