Οι Be the Wolf έρχονται από την Ιταλία και θέλουν, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου, να παίξουν μουσική χωρίς ταμπέλες και δίχως μεγαλεπήβολα σχέδια. Ό,τι δηλαδή δηλώνει κάθε νέα μπάντα τα τελευταία δέκα χρόνια.
Το, κατά τα άλλα αρκετά ενδιαφέρον, τρίο δεν καταφέρνει μεν να δημιουργήσει κάποιον πρωτότυπο ήχο, αλλά κυκλοφορεί ένα πολύ όμορφο δισκάκι, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να περιγραφεί ως “Fall Out Boy meets the 70s”.
Όχι, όταν αναφέρομαι στα ‘70s, δεν το εννοώ με την κλασική μορφή, αλλά με τη μορφή των Rival Sons και λοιπών revival κυρίων. Σύγχρονο άκουσμα λοιπόν, αλλά βασισμένο σε φόρμες που παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές, σερβιρισμένο με την κατάλληλη, καθαρότατη, παραγωγή.
Το “Imago” φλερτάρει αρκετά με την pop σκηνή σε σημεία (πχ “The Fall”), αλλά παράλληλα παρουσιάζει κι ένα πιο ώριμο πρόσωπο, το οποίο ναι μεν παραμένει απλοϊκό συνθετικά, αλλά συνάμα κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Οι Be the Wolf λοιπόν, δεν κατορθώνουν να αποποιηθούν της όποιας ταμπέλας, μιας και τα τραγούδια τους έχουν μια αρκετά συγκεκριμένη ρότα. Από την άλλη, το “Imago”, στο σύνολό του, είναι πάρα πολύ καλό και κρύβει, μέσα από την απλότητά του, αρκετές καλές στιγμές.
Μπράβο στα παιδιά.
647 
