Το “Vultures” ήρθε με γδούπο στη μάπα όσων νόμιζαν πως οι Χιλιομόδιοι θα σταθούν στην επιτυχημένη συνταγή του ντεμπούτου τους και απλά θα γράψουν έναν ακόμη ίδιο δίσκο.
Πιο εσωστρεφής από τον προκάτοχό του, έδειξε πως η τετράδα δεν επαναπαύεται και το ψάχνει το θέμα.
Αφού άκουσα και ευχαριστήθηκα το “Vultures” (review), σκεφτόμουν πώς θα ακούγονταν οι τύποι αυτοί σε μελλοντική τους τρίτη προσπάθεια… όμως έπεσα έξω.
Δυο χρόνια και κάτι μετά έρχεται το “Repeated Exposure to…” μέσω της δικής τους πλέον εταιρίας, Ougabooga And The Mighty Oug Recordings (ένας ακόμη εγχώριος “τιτάνας” παίρνει το νόμο στα χέρια του) και αποζημιώνει την υπομονή μας. Συνάντησα τον frontman Dani τυχαία και μου είπε “άκου προσεκτικά”… βάζω λοιπόν, τα ακουστικά και τσιτώνω λίγο τα γκάζια, αγνοώντας την επεξήγηση του εξωφύλλου.
Εξ αρχής φαίνεται πως θα περάσω καλά με το εξαιρετικό ξεκίνημα του “Above179” και με παραγωγή που δίνει ρεσιτάλ. Το μπάσο χοροπηδάει ανάμεσα στα έντερα μου, η μπότα και το ταμπούρο μου γρονθοκοπούν το στομάχι, ενώ οι βαριές κιθάρες κάνουν έντονη την παρουσία τους. Γκρούβα ζόρικη και στο τέλος ο ρυθμός χαμηλώνει για λίγο, πριν ξαναπάρει φόρα και μου φέρει στο νου τους Torche. Ηχητικά μάλλον θέλησαν να απλοποιήσουν τα πράγματα, όπως δείχνει και το απέριττο εξώφυλλο του album, αλλά μουσικά έχει ψωμί να φαν’ κι οι κότες.
Κομματάρες καθόλη τη διάρκεια, που είτε παίρνουν το χρόνο τους (“Loose”, “Τhe Son”, “Groundhog Day”) χωρίς βέβαια να πολυλογούν αδιάλειπτα άνευ περιεχομένου, είτε είναι αυτό που μπορεί να περίμενε κάποιος πιο “φασαίος” φίλος, σαν τα “A.W.” και “Electric Carve” (που ίσως να είναι το hit του δίσκου), είτε θα σου σκάσουν λίγη γκραντζίλα (“On a Stone”, “Groundhog Day”).
H φωνή του Dani πιο σίγουρη με τον εαυτό της, η μπάντα πιο δεμένη, ενώ στην παραγωγή διακρίνεις άλλα πράγματα με κάθε άκουσμα. Η γενική αισθητική είναι πιο κοντά στη δεκαετία των ‘70s παρά στη, γεννήτρια του desert rock, δεκαετία του ‘90.
To “Repeated Exposure to…” είναι ο πιο γεμάτος δίσκος που μας έχουν προσφέρει οι 1000mods από όλες τις απόψεις (αν και δεν έχει ξεκάθαρα playlist-άτα κομμάτια) και το κλείσιμο με το 7-λεπτο “Into the Spell” είναι υποδειγματικό.
Χιλιομόδι παιχταρά, πάρε μας όλα τα λεφτά, χιλιομόδι άρχοντα, πάρε μας τα υπάρχοντα!!!
777 
